woensdag 21 januari 2015
Geachte droomwereld
| James Absurdy - Droomwereld van Splinterman |
| Geschreven door mobar |
| woensdag, 01 september 2010 14:27 |
|
Amsterdam Herfst 1999
Geachte droomwereld, Het absolute einde van de gewelddadige twintigste eeuw nadert met rasse schreden .De tijd slaat zijn laatste adem vooruit naar nieuwe geschiedenis en nieuwe avonturen. De mensen maken zich klaar voor een nieuw begin, ook de mensen in de Baarsjes, een Amsterdamse volkswijk, met een rijke geschiedenis van armoede en een mengelmoes aan culturen, Marokkanen, Turken, Indische mensen, Surinamers, Antilliaanse mensen, mensen uit Europa, en mensen van Nederlandse afkomst. De mensen maken zich klaar voor een nieuw begin.Ze hebben werkelijk geen flauw benul van het feit dat er een teleurgestelde gek in de buurt woont. Misschien zijn de mensen wel blij met nog een extra gek in de gezellige volksbuurt. Maar er wonen al zo veel gekken op de wereld, moet er nu echt nog een gek bij? De mensen maken zich gereed voor een opgewekt begin dat moet aanvangen met de komst van de nieuwe eeuw. Iedereen is druk bezig. Jan en alleman is gezellig in de weer. Er is een nieuwe bredere stoep aangelegd, de oude straatverlichting is vervangen door lichtpalen met modernere uitstraling, en verstrooider licht. En er worden bomen gepland. Zoveel mogelijk bomen om de straat groener te maken, en iets minder saai en stedelijk. Nieuwe fietsrekken, andere balkonpalen, meer speelruimte voor de kinderen, alles komt in orde. De nieuwe eeuw komt eraan. Ik heb de man van de nachtvracht verlaten, een laatste blik op mijn naakte lijf en de honingbij op het verstilde schilderij geworpen. Ik heb de kroegbaas uitgescholden en hem een afscheidsbrief geschreven. Met daarin het verzoek mij die laatste honderd gulden nog te betalen, voor mijn barre barwerk in de kroeg van het melodieuze hart. Ik heb de magere kunstenaar een fles oude jenever gegeven, en ik ben platzak op weg gegaan naar Amsterdam. Mijn naam is Hubert Stuipje, maar dat wisten jullie al, want ik stort hier regelmatig mijn hart uit. Mijn vriendenkring bestond uit intellectuelen die allemaal worstelden met alcoholisme en verslaving aan wereldliteratuur. Ik schrijf mijn dromen op in brieven. Ik schrijf dit brieven droomverhaal voor mijn beste vriend Florian van Driesteveld, een liefhebber van het leven. De enige mens ter wereld die ik echt kan vertrouwen, omdat het een mens is zonder vooroordelen jegens minderheidsgroepen. En omdat hij onzelfzuchtig is ingesteld, en niet op mijn geld of liefde uit is, zoals mijn vroegere vrienden. Het kunstenaarsgroepje waar ik nu reeds twee jaar lid van ben, is nog steeds wennen. Er wordt ontzettend veel door de leden gezopen, en de meeste zijn te lui om te werken. Ik ga maar weer verder met de kleine portretjes, ik heb er één weten te ruilen voor een aantal gedichtenbundels van de dichter Kees Ouwens. Ik ben erg blij met deze bijzondere gedichten, en er is weer iemand blij met een portretje van de jonge Bob Dylan aan de muur. Ik mag volgend jaar op de kunstmarkt van Zandvoort staan, dus ik ga nog eens extra mijn best doen. Hubert Stuipje.
© augustus 2010, mobar
|
