Brieven van Hubert Stuipje 4
Brieven van Hubert Stuipje 4
Geschikte kleren,
zeventiende brief van Hubert aan de droomwereld.
Ik ben Hubert Stuipje. Ik ben niet helemaal normaal,maar dat is niet aan mij te zien.
Ik fantaseer soms zo fantastisch dat het net lijkt alsof het de
werkelijkheid is. Ik vraag me af of het wel verstandig is om een stevige
broek te kopen. Ik denk dat een stevige rok mij ook best zal staan, is
ook handiger tijdens het bukken en eenvoudiger tijdens het rukken, want
ik ben denk ik voor de liefde geschapen en daardoor ook niet echt een
vampier, behalve als ik in de spiegel kijk en mijn eigen verlopen
smoeltje ziemet een diepe zwarte schaduw er achter. Ik moet kleren zien
te vinden die beter bij mijn leven passen. Kleren die meer uitdrukking
geven aan wat er in mijn gedachten leeft aan onvoorspelbare
droomverwarring en aanverwante zaken van de vrije geest.(Brief 17,
H.S.)"Vreemd" mompelt Jaap Smet. En de heren besluiten het hier voor
vandaag bij te laten.Er is nog meer werk aan de winkel. Jeroen
Splinterman is uitgenodigd voor een radioprogramma. En Jaap Smet gaat
verder met het bestuderen van enkele boeken die van belang kunnen zijn
voor de rest van het verloop van zijn leven.Om de wetenschap te dienen
behoor je in de eerste plaats een denker te zijn, en pas daarna ook een
voeler. De twee professoren, zijn ook na het lezen van de brieven van de
levensvoeler Hubert Stuipje nog niet tot de conclusie gekomen, dat de
mensheid innerlijk aan het veranderen is. Door ongeduld gedreven hebben
ze afgesproken om voortaan dagelijks bij elkaar te komen om tenminste
enige brieven van de Heer Stuipje te bespreken, en indien mogelijk, hier
en daar commentaar te leveren zodat de brieven in een wat breder
perspectief komen te staan. De bijeenkomsten worden gehouden in
Amsterdam omdat dat voor beide heren het makkelijkste is. Vandaag is
brief achttien aan de beurt.
Roken versus libido, achttiende brief aan de droomwereld.
Een vereniging is een groep mensen, op een denkbeeldig eiland met eigen
wetten, en manieren. De groepscultuur bestaat uit een verzameling van
woorden en kreten waar een buitenstaander geen touw aan kan vast knopen.
Essentieel lijkt in deze het hardnekkige misverstand dat potentie om te
kunnen presteren, letterlijk en figuurlijk van het eigen libido lijkt
af te hangen. En dat opgemerkt moet worden dat roken niet goed voor de
potentie is. En dat er hele volksstammen met gekken zijn die roken om de
potentie te verhogen. Omdat pillen tegen het roken de potentie
verlagen. Omdat de potentie met roken op peil moet worden gehouden.
Eigenlijk alleen maar omdat ze denken dat roken de potentie verhoogd,
terwijl het tegendeel eerder waarachtig is, zoals overal valt te
vernemen, buiten de grenzen van de vereniging, die uit elkaar is
gevallen in een groep van rokers, en een groep van niet rokers.Maar het
leven is een toneelstuk, dat moeten we niet vergeten.Ik denk dat een
leren rok mij waanzinnig goed zal staan, waarschijnlijk ga ik later
sparen, en koop ik een motorfiets. Maar nu eerst die droomherhaling over
Florian kwijt zien te raken.(Brief 18 H. S.)"Tja" mompelt Jeroen
Splinterman. "Het leven is een toneelstuk" mompelt Jaap Smet."Een fraai
toneelstuk, Jaap, waarin alles een plaats in neemt, maar waarom?, dat is
niet altijd duidelijk" "Ja, Jeroen, over het waarom blijven we nog even
in het vage, wat bezield een mens om kunstenaar te worden tegen alle
stroming en verwachting in, als een eenzaat, alleen op de wereld, met
waarschijnlijk verzonnen vrienden en een gezonde drang tot overleven,
maar het waarom? Tja we wachten af""Laten we gewoon verder lezen
Jaap".Niet meer verliefd, negentiende brief aan de droomwereld.Jammer
dat Florian, niet meer verliefd is, niet meer verliefd op het leven niet
meer verliefd op de liefde, maar hij heeft gelukkig een goede smaak en
is niet afhankelijk van zijn gekte, zoals ik, Hubert Stuipje, zo
dikwijls wel omdat ik gewoon niet anders kan doen. Ik hoef geen kleren
van de keizer ze staan mij niet omdat ik nog maagd ben, en dat zal
altijd zo blijven, omdat ik een klein piemeltje heb, en het voor de
liefde voornamelijk van mijn hoektanden moet hebben.Er zijn geen
momenten van twijfel, er zit een zekere ernst in mijn bestaan. En
natuurlijk op tijd de medicijnen slikken, anders is het gedaan met de
afstand, anders komt alles dichterbij dan noodzakelijk.(Brief 19,
H.S.)."Dit klinkt bijna als onvrijwillige ironie" zegt Jaap Smetterwijl
hij de thee inschenkt en moeite doet om niette morsen. "Laten we meteen
doorlezen in de volgende brief"mompelt Jeroen Splinterman terwijl hij
het theekopje aanpakt.Dan komt alles dichterbij, twintigste brief van
H.S. aan de droomwereld.Dan komt alles dichterbij, zoals een wolf in de
nacht, in nabijheid van een prooi, in wat voor gedaante dan ook, schaap,
geit, konijn, rat, kalkoen, kunstenaar, mens, het maakt niet uit.
Vrouw, vriendin, minnaar, minnares, vriend, Florian, Hubert Stuipje
vampier, fabeldier, alles en iedereen komt dichterbij. Steeds
dichterbij.Confrontaties moeten uit principe vermeden worden, het is
beter te geloven in het eigen geloof, anders kan je net zo goed niet in
een groep zitten. Groepen ondermijnen de vrije geest, tenzij je een
groepsgeest bezit, en gelooft in het fabeltje van de mens is een sociaal
dier, de natuur is ons grote voorbeeld.(Brief 20, H.S.)"De consensus
van het poldermodel" mompelt Jeroen Splinterman, niet wetende dat
ervaringsdeskundige Smet zich ergert aan zijn gemompel. Ongeduldig legt
Jaap direct de volgende brief op tafel. Dominante gek, brief 21 aan de
droomwereldHet is nog even afwachten wie er de meeste dominantie kan
verzamelen om voor opperste gek door te gaan. We zitten nog te wachten
op een grote sukkel die met een verwaarloosde hoer door een deur kan
gaan. Alle duimen omhoog de wereld is oké. Een onnozelaar die niet
gebukt wilt gaan onder het juk van de armoede en die er anderen van kan
overtuigen dat ze net zo onaardig moeten zijn.We moeten nog een
almachtige gek zien te vinden die het geloof in het fabeldier niet
onnozel vindt. Een dichter onder de dichters die zijn mede dichters en
oprichters van de dwaze duisternis weet te waarderen zoals een varken de
truffel waardeert.En geloof in jezelf anders doet een ander het voor
je. En ben je voor je het weet een uit plastic gefabriceerde cultfiguur,
die met een houten reet verslaafd achter een schermpje met alleen maar
leugens over de waarheid zit na te denken, hoe hij anderen kan
kleineren, als die lieve knuffelbeer die boven stilstaand water staat te
masturberen uit onbegrip, en het heilige geloof dat het eigen ego
tenslotte waarachtig uit de ziel zal ontsnappen.(Brief 21, H.S) "We
moeten duidelijk zijn". Jeroen Splinterman spreekt klare taal, tijdens
de zoveelste bijeenkomst ten behoeve van het rapport over de sociale
situatie van de kunstzinnige gek, tegen het einde van de vorige eeuw.
"We kunnen geen conclusies trekken, als we alleen de brieven van Hubert
Stuipje bij het onderzoek betrekken." "Het is klaarblijkelijk een enorme
fantast, hij beeldt zich in dat hij vampier is, en dat hij voor de
liefde is geboren." vervolgt Jeroen. "We hebben ook documentatie van
andere kunstzinnige gekken nodig. Brieven, verklaringen, wegleg
berichten, desnoods gedichten, alles wat voorradig is." "Kan jij nog
eens in de kaartenbakken kijken", vraagt Jeroen aan Jaap Smet. "Dat wil
ik wel doen" antwoord Jaap, "maar is het niet verstandig eerst alle
brieven van Hubert Stuipje door te nemen". "Om eerlijk te zijn, die
brieven van Hubert Stuipje komen mij zo ongeveer mijn strot uit."
antwoordt Jeroen Splinterman met een pissig stemgeluid. "Je had toch ook
nog wat informatie over een dichter?" "Een dichtende gek?" "Een
kunstzinnig dichtende gek?". "Ja, dat klopt" antwoordt Jaap. "Maar laten
we eerst nog twee brieven lezen van Hubert Stuipje, het is nog een hele
stapel" "Okay, het moet maar" snauwt Jeroen Splinterman. "Nee laten we
toch maar tot morgen wachten, ik moet vanmiddag nog zwemmen" bedenkt
Jaap zich plotseling en de twee besluiten tot morgen te wachten.
Schrijver: mobar
Als armoe diepe wonden slaat
Als armoe diepe wonden slaat
en wind te guur voor het gelaat
bomen doet buigen van verdriet
versleten zool die niemand ziet
kapotte trui in droeve bui
gebroken been en zere teen
verloren hart in bittere smart
geen groene duim of zuigfestijn
alleen maar zorgen in het breina
ls droefenis geen uitweg vindt
en ziel met geest leegte bemint
voel jij je een verlaten kind
geen weg terug in goed en kwaad
en wind steeds harder op de straat
doet huilen ook het kinderhart
heeft geen leven, zelfs dood is hard
de armoe maakt de mens apart.
© september 2009, mobar
14-09-2009
15:28 uur
Het
komt ook nogal eens voor dat mensen die genoeg hebben niets kunnen
missen. Terwijl mensen die weinig hebben juist wel delen. En, zoals
Mobar opmerkt het hoeft niet pers? materieel te zijn wat je geeft !
Heb je helemaal gelijk in, misschien leer je anderen dingen te delen, je zal wel moeten, als je niets te makken hebt.
bedankt voor de reacties.
goed
geschreven, maar voor mij rips poverty eachother apart, maw als je wat
hebt om te geven kan je het tenminste delen, als je niets hebt valt er
ook niets te delen
Sommige mensen hebben boter op het hoofd
ze bellen bij je aanvragen om geld en eten
terwijl je niets te makken hebt
ze vragen je geld op straat
om in een droomwereld te geraken
ze jatten jouw woordenstelen jouw zinnen
maken koeien uit voor runderen
spelen in een bos met de neusvan roodkapje,
die dronken is en denkt aan gisteren
toen de fles nog vol was.
© september 2009, mobar
Geplaatst door Mobar Vorstkasteel op 10:29 1 reacties:
Mobar Vorstkasteel16 september 2009 10:31
Jan
15-09-2009
16:38 uur
Het is hier ook eens gebeurt, wilde zelfs een fles wijn...
mooi neergezet