Geschreven door Violette Zandheuvel
|
Ik draag mijn vrouwelijke ziel hier onder het duister glanzen van sterren breekt mijn droom in duizelen draaiend, fluisterend, bevangen
onderdeel van jouw verlangen
breng mijn vrouwenzender rust
met jouw onvolprezen mannenliefde.
|
© Copyright Henk van Dijk
Geschreven door Violette Zandheuvel
|
Onze intimiteit maakt de nacht zichtbaar teder, en ondoorzichtig
onze lichamen nemen de ruimte, in liefde en schaamteloos genieten
het ritme van vrijen is zacht en dwalend in hunkering zo intens is onze schemervreugde in de dwaalnacht van onze keuze
misschien de schaduw van het lijfzuchten van duister het stille herademen van verwerken van verdriet doet ons troosten in de liefdesnacht
met de intieme hunkering van een levensgroot genot samen, maanlicht ondervonden met de intense vertedering van een stralend hartgeluk.
|
© Copyright Henk van Dijk
Geschreven door Violette Zandheuvel
|
Ze zeggen dat het overgaat de verwarring en de sterren die zilte maan die zee kust en golven laat relativeren
voel ik de wind op mijn gelaat dan zal ik mijn geheugen testen of ik nog weet van de liefde en iets om te relativeren
schrijf ik jou niet meer die brief die ik nooit had moeten schrijven bewaar ik de zoete onrust als een dood geboren konijn
wil je bij me zijn dan moeten we leven onszelf in alle liefde geven.
|
© Copyright Henk van Dijk
Geschreven door Violette Zandheuvel
|
Als de dichter niet is, niets is geen persoon en geen haven een niemand zonder heimwee en met geen enkel verlangen
gezwicht voor een woord een theorie zonder bloed een metafoor zonder gevoel
ben ik bij je achter een boom verschuil ik je als stilte in een droom bewaar ik je
laat ik je niet gaandeweg een niemandsland verwoorden
zonder de stilte van mijn droom.
|
© Copyright Henk van Dijk
Geschreven door Violette Zandheuvel
|
De weg naar huis was zwaar
maar toch begaanbaar
ik herinnerde mij liefde
voelde dat ik liefde kon voelen
en er klonk een echo
van een vogel, die wegvloog
die ik niet thuis kon brengen
uit dit land, naar andere landen
om er stilte te verkondigen.
|
© Copyright Henk van Dijk
Geschreven door Violette Zandheuvel
|
zondagsdroom
tussen de regen
onder donkere wolken
denk ik aan je
het wordt toch niets
dan lege ruimte
het aantal spiegels
blikt hardnekkigheid
en achter heimwee
groot verlangen ben ik bij je
denk ik te kunnen
achterhalen, of aanvaarden
dat dromen over jou
en langzaam ouder worden.
|
© Copyright Henk van Dijk
Geschreven door Violette Zandheuvel
|
Mijn diepste stille ik dat zou je wel willen zien begrijp ik uit jouw stilte
terwijl je mij mijn woorden ontneemt alsof we samen vleugellam zijn niet meer alleen, zonder elkaar in de spiegel kunnen kijken
het antwoord blijft verzwegen achter vreemde ogen schuilt de wind zwaar op de hand
geef ik mijn zwijgen terug aan jouw verstand om dit verdriet te relativeren.
|
© Copyright Henk van Dijk
Geschreven door Violette Zandheuvel
|
Juli Hooimaand
|
© Copyright Henk van Dijk
Geschreven door Violette Zandheuvel
|
Zeemeeuwen vlogen door de nacht gezonken in een golvend dromen sprak ik jouw naam in stilte
en je vloekte niet,
in het donker ademde jij gooide jij mijn hart in gedachten weer terug in zee.
|
© Copyright Henk van Dijk
Geschreven door Violette Zandheuvel
|
Nodig ben je zondagsdroom tussen de regen onder donkere wolken denk ik aan je het wordt toch niets dan lege ruimte het aantal spiegels blikt hardnekkigheid en achter heimwee groot verlangen ben ik bij je denk ik te kunnen achterhalen, of aanvaarden dat dromen over jou en langzaam ouder worden.
|
© Copyright Henk van Dijk
Geschreven door Violette Zandheuvel
|
Mijn diepste stille ik dat zou je wel willen zien begrijp ik uit jouw stilte
terwijl je mij mijn woorden ontneemt alsof we samen vleugellam zijn niet meer alleen, zonder elkaar in de spiegel kunnen kijken
het antwoord blijft verzwegen achter vreemde ogen schuilt de wind zwaar op de hand
geef ik mijn zwijgen terug aan jouw verstand om dit verdriet te relativeren.
|
© Copyright Henk van Dijk
Geschreven door Violette Zandheuvel
|
Jouw warme mannenhanden laten mijn huid tintelen van verlangen en hunkering onze blote voeten raken elkaar in ’t tedere van de schemernacht jouw mannelijkheid verraad het trouwe schijnen van maanlicht de aanraking van mijn wulpse borsten doet mij huiveren van intens genot je dringt langzaam, sappig, in me als een lenige slang, kronkelend in een geheimzinnige liefdesgenegen grot
samen beleven wij de onmetelijke liefde als man en vrouw in droomgeschapen sluimernacht.
|
© Copyright Henk van Dijk
Geschreven door Violette Zandheuvel
|
Het is alsof de dood ons stilte afpakt en de kleuren van bloemen intenser zijn dan ooit
maar helderheid is in een waas omdat de spiegel nooit kan liegen en denken soms niet verder gaat
dan voelbaar beseffen dat het sterven ons de grootste talenten heeft ontstolen om voort te leven in gedachten.
|
|
© Copyright Henk van Dijk
Geschreven door Violette Zandheuvel
|
De dagen dat je tastbaar was in zwijgen kan ik nu zielsalleen niet meer bereiken ik vergeet je en zal de hoop ontstijgen verder ga ik zonder jou te leven
voel je mij niet meer ben ik je nooit vergeten is er niets van jou onzeker in mijn hunkerhart gebleven.
|
© Copyright Henk van Dijk