donderdag 25 juli 2013
woensdag 24 juli 2013
zaterdag 7 november 2009
zaterdag 7 november 2009
Schaamteloze liefde **
Jij loopt over de rode loper
in een doorzichtige jurk
ik zie de mannen smullen
kan het zelf ook niet goed
in mijn innerlijk verhullen
je geniet van alle aandacht
voelt mijn schaamteloze liefde
rond nevels van jouw spiritualiteit
en on beteugelde verlangen
samen stralen, onbezonnen dromen
voel jouw tepels, smachtende lippen
deinen langzaam, zonder vleugels
voeden jouw dromen, verdwijnen nooit
nu alle mannen naar jou smachten
verder zweven in dit leven
zijn we samen wonderlijk
in dit mooie schoonheid geven
kunnen wij naar volmaakte liefde streven.
Schrijver: mobar
Schaamteloze liefde **
Jij loopt over de rode loper
in een doorzichtige jurk
ik zie de mannen smullen
kan het zelf ook niet goed
in mijn innerlijk verhullen
je geniet van alle aandacht
voelt mijn schaamteloze liefde
rond nevels van jouw spiritualiteit
en on beteugelde verlangen
samen stralen, onbezonnen dromen
voel jouw tepels, smachtende lippen
deinen langzaam, zonder vleugels
voeden jouw dromen, verdwijnen nooit
nu alle mannen naar jou smachten
verder zweven in dit leven
zijn we samen wonderlijk
in dit mooie schoonheid geven
kunnen wij naar volmaakte liefde streven.
Schrijver: mobar
dinsdag 2 juli 2013
Hotel Vergeten Dinsdag
Hotel Vergeten Dinsdag
Jouw warme ziel
JIJ / Bewondering / Delen
Zuchtend Landschap
Jouw warme ziel
Dit zijn de eerste notities van het schrift. Notities die je moest lezen, gedreven door jouw nieuwsgierigheid
de zaken des levens in het juiste verband te zien.
Jouw vermogen om de diepere oorzaken te begrijpen.
Jouw kunst om onder het oppervlak te kunnen woelen,
het vermogen om te kunnen voelen wat de schrijver heeft bedoeld. Het vernuft om te kunnen begrijpen
wat iedere schrijver bedoeld.
Het vermogen om te kunnen reageren
Het karakter zonder vooroordelen,
je hebt het in jouw hoofd, tussen jouw oren.
Het zit allemaal verborgen in dat warme lichaam van je.
En dat is maar goed ook, want anders was je
voor noppes helemaal hier naartoe gekomen.
Je hebt gewoon een warme ziel,
en dat vind ik fijn om te ervaren,
ook al ben ik maar een kabouter
die je hand vasthoudt als je mij leest.
Schrijver: Hubert
Jouw warme ziel
2007
Prachtig gedicht.
Heb dit " reus " achtige
gedicht graag gelezen.
en weer prachtig geschreven Mobar !
ik weet niet of ik
dat fijn vind.........
heel griezelig repelsteelachtig neergezet!
Jouw warme ziel
Tuesday, March 06, 2007 19:23
Prachtig!
hoe je het voor elkaar krijgt
weet ik niet
maar jouw gedichten zijn altijd
bijzonder knap geschreven,
super gewoon.
ps: dis geen stom geslijm ofzo hoor want daar heb ik een giga bloedhekel aan!
Jouw warme ziel
Tuesday, March 06, 2007 18:30
wow.... mooi!
vrijdag 28 juni 2013
Bomenland
...
maandag 13 juli 2009
Silhouet van een dode boom
Alleen de lucht - eenzame lucht, bladeren, gevallen
tekenen de takken zwart, schaduwdonker tot vergeten duister, onzinnige leegte
soldaten, mutsen diep over het voorhoofd van oorlog, heimwee en verlangen
jassen, kleren, deken, winters, hongerende kinderen op straat
naderende koude, nieuwe kleuren, eenzaam vluchten, probeer te lachen
niets meer te verwachten, het is gedaan, de ernst is pril
herfstwind krachtig, achter de oren
takken breken, zelfzucht bezweken
stammen deinen vervaarlijk tussen gebouwen
herinnering, verlangend, heimwee prachtig
onder de kieuwzucht van de nacht
achter de spiegel, gezocht, haar glimlach
die onvergetelijke geheimzinnige glimlach
op haar bezorgde gezicht
de dood reeds in aantocht
verandert de aandacht, argwaan in het kielzog
onder duistere wolken, haar maanlach
geschreven woorden, zonder geluk
alleen haar penvrucht, vaak zonder bodem
achter het silhouet van een dode boom.
Schrijver: mobar
Juli 2009
Levensboom
Zie jouw karakter weer staan
rondborstig vol takkenbossen
tijdens de boezemnacht
lentezuchtig in het nachtwoud
loof ik mezelf aan jouw hout
jouw weemoedig klankkarakter
straalt de kracht van de natuur
en mijn inbeelding vertakt zich
in jouw vergroeien met de tijd.
Schrijver: mobar
maandag 13 juli 2009
Silhouet van een dode boom
Alleen de lucht - eenzame lucht, bladeren, gevallen
tekenen de takken zwart, schaduwdonker tot vergeten duister, onzinnige leegte
soldaten, mutsen diep over het voorhoofd van oorlog, heimwee en verlangen
jassen, kleren, deken, winters, hongerende kinderen op straat
naderende koude, nieuwe kleuren, eenzaam vluchten, probeer te lachen
niets meer te verwachten, het is gedaan, de ernst is pril
herfstwind krachtig, achter de oren
takken breken, zelfzucht bezweken
stammen deinen vervaarlijk tussen gebouwen
herinnering, verlangend, heimwee prachtig
onder de kieuwzucht van de nacht
achter de spiegel, gezocht, haar glimlach
die onvergetelijke geheimzinnige glimlach
op haar bezorgde gezicht
de dood reeds in aantocht
verandert de aandacht, argwaan in het kielzog
onder duistere wolken, haar maanlach
geschreven woorden, zonder geluk
alleen haar penvrucht, vaak zonder bodem
achter het silhouet van een dode boom.
Schrijver: mobar
Juli 2009
Levensboom
Zie jouw karakter weer staan
rondborstig vol takkenbossen
tijdens de boezemnacht
lentezuchtig in het nachtwoud
loof ik mezelf aan jouw hout
jouw weemoedig klankkarakter
straalt de kracht van de natuur
en mijn inbeelding vertakt zich
in jouw vergroeien met de tijd.
Schrijver: mobar
dinsdag 25 juni 2013
dinsdag 7 december 2010
dinsdag 7 december 2010
Thce guret
Ag oun tein nereurt
ki mok thce lew guret
eveil nailyk.
Thce guret
Ag oun tein nereurt
ki mok thce lew guret
eveil nailyk.
zaterdag 22 juni 2013
zondag 12 mei 2013
James Absurdy
James Absurdy
Florian van Driesteveld moet met zijn dronken kop opeens denken aan het beroemde boek van James Absurdy. Ergens midden in het verhaal die passage, na afloop van een hevige wervelwind die over het land woei. Thomas, een jongen honing op zijn lippen krijgt gesmeerd. Hij klopt rillend van de kou bij grootmoeder aan voor een kopje valse lichtenthee. Grootmoeder laat hem binnen en ziet haar verlegen kleinzoon met de donkerbruine slavenogen staan en zegt:
"Hoepel op gedrocht, ga terug naar het denkbeeldige Zuiden, om oude mannen te begrijpen, huur een bezemsteel en vertrek naar een tweedehands sprookje of verdwijn in een weggegooid boek."
Thomas probeert haar te begrijpen, maar heeft last van de generatiekloof. Thomas denkt na, maar het lukt niet om tot een conclusie te komen. Waarop de jongen er vandoor gaat met een meisje met twee vlechten, die saxofoon speelt in de nacht
achter de suikerfabriek. Ergens achter de Russische suikerfabriek, hebben hele volksstammen de liefde verleerd in het suikerspinnen van de zonde, waarvoor Jezus was gestorven, de arme man, aan het kruis. Het ligt er vol met condoompjes als stille getuigen van onstuimige liefde.
Op een dag klopt Thomas opnieuw ergens aan, maar dit keer bij een bedelaar.
De man laat zijn tandeloze mond een paar keer in het luchtledige koekhappen.
Thomas krijgt een hulppakket met de glorie van God: Liefde op het eerste gezicht. Alle wanhoop over vrouwen met een enkele keer goed gladstrijken vergeten. Met de stomende heupbewegingen der innerlijke herenliefde. Nooit een klacht over het weer of dat de melk zuur was geworden, omdat de buren waren bevriend met ambtenaren. Het leven sleepte zich voort in het dagelijkse der dingen, waardoor de kanarie niet meer wilde zingen. Waardoor de kanarie nooit meer wilde zingen. En in zijn ooghoeken ziet de jongen de schilderijenzwerver. Hij weet dat hij zijn schilderijen leuk vindt, hij neemt een beetje afscheid van zijn onbeminde verleden, vergeet het meisje met de vlechten telkens een beetje meer, tijdens het verwerken van zijn verdriet. En samen drinken ze lauwe thee en dopen koekjes tussen het bankstel dat al een beetje in elkaar zakt. Ze knutselen wat aan elkaar. Even kijken of er nog iets loszit. De koekkoek hangt scheef in de klok.Is blijven hangen tijdens het twaalfuurtje. Toen er een spook achter het behang vandaan kwam. Omdat moeder Geit de lakens had buiten gehangen, en er een warme late oogst was. Een goede oogst van ogenblikken. En de jongen in het boek besluit hier zijn leven lang te blijven. Met het ouder worden van de tijd slijten de woorden die hij moest horen. Maar vergeten zal hij ze nooit, die dwaze woorden, die hij moest horen en die hij liever nooit gehoord. Zo eenzaam had het hem gemaakt. Maar de schrijver James Absurdy kent geen genade.De lezer wordt meegesleept tot in de diepste oorzaak van het verdriet. De late warme oogst wordt van het land gehaald. Moeder Geit neemt definitief afscheid van de zomer.
Oktober nadert zijn einde. Het geluk van de liefde is weer voorbij. Maar iedereen heeft er van genoten. Zoals een vogel van de zon. Zoals meerdere vogels van de zon.
*
© oktober 2009, mobar
Florian van Driesteveld moet met zijn dronken kop opeens denken aan het beroemde boek van James Absurdy. Ergens midden in het verhaal die passage, na afloop van een hevige wervelwind die over het land woei. Thomas, een jongen honing op zijn lippen krijgt gesmeerd. Hij klopt rillend van de kou bij grootmoeder aan voor een kopje valse lichtenthee. Grootmoeder laat hem binnen en ziet haar verlegen kleinzoon met de donkerbruine slavenogen staan en zegt:
"Hoepel op gedrocht, ga terug naar het denkbeeldige Zuiden, om oude mannen te begrijpen, huur een bezemsteel en vertrek naar een tweedehands sprookje of verdwijn in een weggegooid boek."
Thomas probeert haar te begrijpen, maar heeft last van de generatiekloof. Thomas denkt na, maar het lukt niet om tot een conclusie te komen. Waarop de jongen er vandoor gaat met een meisje met twee vlechten, die saxofoon speelt in de nacht
achter de suikerfabriek. Ergens achter de Russische suikerfabriek, hebben hele volksstammen de liefde verleerd in het suikerspinnen van de zonde, waarvoor Jezus was gestorven, de arme man, aan het kruis. Het ligt er vol met condoompjes als stille getuigen van onstuimige liefde.
Op een dag klopt Thomas opnieuw ergens aan, maar dit keer bij een bedelaar.
De man laat zijn tandeloze mond een paar keer in het luchtledige koekhappen.
Thomas krijgt een hulppakket met de glorie van God: Liefde op het eerste gezicht. Alle wanhoop over vrouwen met een enkele keer goed gladstrijken vergeten. Met de stomende heupbewegingen der innerlijke herenliefde. Nooit een klacht over het weer of dat de melk zuur was geworden, omdat de buren waren bevriend met ambtenaren. Het leven sleepte zich voort in het dagelijkse der dingen, waardoor de kanarie niet meer wilde zingen. Waardoor de kanarie nooit meer wilde zingen. En in zijn ooghoeken ziet de jongen de schilderijenzwerver. Hij weet dat hij zijn schilderijen leuk vindt, hij neemt een beetje afscheid van zijn onbeminde verleden, vergeet het meisje met de vlechten telkens een beetje meer, tijdens het verwerken van zijn verdriet. En samen drinken ze lauwe thee en dopen koekjes tussen het bankstel dat al een beetje in elkaar zakt. Ze knutselen wat aan elkaar. Even kijken of er nog iets loszit. De koekkoek hangt scheef in de klok.Is blijven hangen tijdens het twaalfuurtje. Toen er een spook achter het behang vandaan kwam. Omdat moeder Geit de lakens had buiten gehangen, en er een warme late oogst was. Een goede oogst van ogenblikken. En de jongen in het boek besluit hier zijn leven lang te blijven. Met het ouder worden van de tijd slijten de woorden die hij moest horen. Maar vergeten zal hij ze nooit, die dwaze woorden, die hij moest horen en die hij liever nooit gehoord. Zo eenzaam had het hem gemaakt. Maar de schrijver James Absurdy kent geen genade.De lezer wordt meegesleept tot in de diepste oorzaak van het verdriet. De late warme oogst wordt van het land gehaald. Moeder Geit neemt definitief afscheid van de zomer.
Oktober nadert zijn einde. Het geluk van de liefde is weer voorbij. Maar iedereen heeft er van genoten. Zoals een vogel van de zon. Zoals meerdere vogels van de zon.
*
© oktober 2009, mobar
dinsdag 7 mei 2013
Het konijn en de truffel
Het konijn en de truffel
Er was eens een konijn met gezonde trek naar truffel. Hij had er over gehoord uit de mond van een eigenwijze buffel. De buffel had verteld, het varken is de held, verkoopt de truffel voor veel geld.
Het konijn vond dat niet fijn, had geen geld meer voor de trein, en gezonde trek naar truffel volgens de legende van de buffel.
Maar het konijn kreeg een idee, en kreeg ook het varken mee. Als die weer een truffel vond, schilderde het konijn zijn vachtje blond, en kreeg de truffel dan als loon, blonde konijnen zijn zo ongewoon. Dat vond het varken een mooi gezicht, zoals hij omschreef in een gedicht, speciaal aan blonde konijnen gericht. Alweer een karakter uitgelicht, van de dieren uit het gesticht. Want het bos stelde niet veel voor, kon slechts voor een parkje door, een plantsoen was veel gezegd, als je het aan vreemden had uitgelegd.
Maar kom zing allen in koor, voor de dieren gaan we ervoor!
De vos, de olifant en haas, het konijn en de struisvogel en giraffe, ze horen allemaal hier thuis, evenals de vlo en ook de luis. Ze hebben allen een verhaal, dus ga daar niet mee aan de haal. Doe gewoon net als het konijn en de buffel, met een gezonde trek naar truffel, vraag het varken om wat loon, of anders om een koffieboon.
© januari 2010, mobar
Er was eens een konijn met gezonde trek naar truffel. Hij had er over gehoord uit de mond van een eigenwijze buffel. De buffel had verteld, het varken is de held, verkoopt de truffel voor veel geld.
Het konijn vond dat niet fijn, had geen geld meer voor de trein, en gezonde trek naar truffel volgens de legende van de buffel.
Maar het konijn kreeg een idee, en kreeg ook het varken mee. Als die weer een truffel vond, schilderde het konijn zijn vachtje blond, en kreeg de truffel dan als loon, blonde konijnen zijn zo ongewoon. Dat vond het varken een mooi gezicht, zoals hij omschreef in een gedicht, speciaal aan blonde konijnen gericht. Alweer een karakter uitgelicht, van de dieren uit het gesticht. Want het bos stelde niet veel voor, kon slechts voor een parkje door, een plantsoen was veel gezegd, als je het aan vreemden had uitgelegd.
Maar kom zing allen in koor, voor de dieren gaan we ervoor!
De vos, de olifant en haas, het konijn en de struisvogel en giraffe, ze horen allemaal hier thuis, evenals de vlo en ook de luis. Ze hebben allen een verhaal, dus ga daar niet mee aan de haal. Doe gewoon net als het konijn en de buffel, met een gezonde trek naar truffel, vraag het varken om wat loon, of anders om een koffieboon.
© januari 2010, mobar
zondag 7 april 2013
maandag 1 april 2013
De rode stad
De rode stad
.
De rode stad onder zwoele avondzon
is daar waar ooit een droom begon
ik zocht een ruimte om te werken
keek vanuit de zolder over de slapende stad
.
waar ik niet woonde, slecht logeerde
lag er een kunstgebitje
op de schaterende tafel
die nooit stil bleef
maar boeken op zich liet lezen
.
en ik ontzielde mezelf
met het zielsgevoel van lotgenoten
ik vroeg dat kunstgebitje om verwijdering
omdat de tandeloze mond niet zwijgen kon
.
door zuurstoftekort en constante verwarring
dwong ik mezelf de stad rood te maken
er was een tentoonstelling op handen
en ik moest mij los maken van mijn lotgenoten
omdat ik wist dat het niet anders kon.
.
.
.
.
De rode stad onder zwoele avondzon
is daar waar ooit een droom begon
ik zocht een ruimte om te werken
keek vanuit de zolder over de slapende stad
.
waar ik niet woonde, slecht logeerde
lag er een kunstgebitje
op de schaterende tafel
die nooit stil bleef
maar boeken op zich liet lezen
.
en ik ontzielde mezelf
met het zielsgevoel van lotgenoten
ik vroeg dat kunstgebitje om verwijdering
omdat de tandeloze mond niet zwijgen kon
.
door zuurstoftekort en constante verwarring
dwong ik mezelf de stad rood te maken
er was een tentoonstelling op handen
en ik moest mij los maken van mijn lotgenoten
omdat ik wist dat het niet anders kon.
.
.
.
donderdag 28 maart 2013
woensdag 20 maart 2013
Lieve God - Florian
sweatie
Tuesday, February 27, 2007 21:13
lijk niet dat je niks hoeft te doen om bij God te gaan horen en niet aan je geloof hoeft te werken.. maar zie het niet als iets schijnheiligs of een verplichting of wat dan ook.. je mag daar rust in vinden!
sweatie
Tuesday, February 27, 2007 21:12
een mooi gedicht.. woww!!! we hadden pas een heel mooie preek in de kerk, die ik zelf erg vind aansluiten bij dit gedicht. Het ging erover dat je niet t gevoel hoeft te hebben dat je je als christen moet bewijzen of dat je schijnheilig bent of niet goed genoeg voor de Hemel of wat dan ook.. God is liefde! hij houdt van je.. je mag daar rust in vinden! en in de bijbel zijn veel teksten aan te wijzen waarin mensen juist een stap vooruit kwamen in hun geloof tijdens hun slaap!! dat betekent natuur
red one
Tuesday, February 20, 2007 23:06
dit is een heel bijzonder gedicht mobar.
鮠ik geloof zeker dat God bestaat..
liefs redje
Hans Winter
Tuesday, February 20, 2007 20:48
werd je
groter van
afstand dan
vanzelfsprekend
was tot de hoge, ruimte
schep je om nader te raken,
voed je vermoeden en ontvankelijk
ben je, blijk je van verlangen
om geheel verwonderd
te worden.
groetje,
hans
zaterdag 16 maart 2013
donderdag 14 maart 2013
Naadloze regen - verleden
...
vrijdag 17 juli 2009
Waar ben je toch?
Mijn hart ligt hier te roesten
ik schrijf geen lief gedicht
jij wilde mij verwoesten
je voelde je verplicht
nu ben je bij een ander
die wel jouw liefde voelt
we hielden van elkander
maar raakten onderkoeld
mijn hersens peinzen eenzaam
ik ben je kwijt geraakt
het leven is soms leerzaam
maar ik heb je uitgebraakt
en toch blijf ik je missen
ik heb me nooit vergist
de angst niet uit te wissen
het lot zo zuur beslist
ik weet niet waar je uithangt
en of je nog wel aan mij denkt
ik heb je nooit bedankt
teveel heb jij mij ooit gekrenkt
ik zou je willen kussen
een afscheidskus misschien
maar verdriet is niet te blussen
voor heimwee krijg jij een tien
mijn benen willen lopen
naar de open zee in het heelal
ik wil niet naar jou hopen
ben zo bang dat ik weer val
misschien kan jij begrijpen
het is niet makkelijk voor mij
zelfs een afscheid moet soms rijpen
ben voorlopig niet erg blij.
Schrijver: Mobar - 2008
Waar ben je toch?
Saturday, August 23, 2008 15:52
binnen; met de gordijnen dicht
Een schitterend gedicht, vooral de laatste strofe
is heel beklijvend... voor mij dan toch... héél treffend verwoord!
heftig.
vrijdag 17 juli 2009
Waar ben je toch?
Mijn hart ligt hier te roesten
ik schrijf geen lief gedicht
jij wilde mij verwoesten
je voelde je verplicht
nu ben je bij een ander
die wel jouw liefde voelt
we hielden van elkander
maar raakten onderkoeld
mijn hersens peinzen eenzaam
ik ben je kwijt geraakt
het leven is soms leerzaam
maar ik heb je uitgebraakt
en toch blijf ik je missen
ik heb me nooit vergist
de angst niet uit te wissen
het lot zo zuur beslist
ik weet niet waar je uithangt
en of je nog wel aan mij denkt
ik heb je nooit bedankt
teveel heb jij mij ooit gekrenkt
ik zou je willen kussen
een afscheidskus misschien
maar verdriet is niet te blussen
voor heimwee krijg jij een tien
mijn benen willen lopen
naar de open zee in het heelal
ik wil niet naar jou hopen
ben zo bang dat ik weer val
misschien kan jij begrijpen
het is niet makkelijk voor mij
zelfs een afscheid moet soms rijpen
ben voorlopig niet erg blij.
Schrijver: Mobar - 2008
Waar ben je toch?
Saturday, August 23, 2008 15:52
binnen; met de gordijnen dicht
Een schitterend gedicht, vooral de laatste strofe
is heel beklijvend... voor mij dan toch... héél treffend verwoord!
heftig.
vrijdag 8 maart 2013
Het saaie leven van Sylvanus
Het saaie leven van Sylvanus
Saai was zijn leven, zijn moeder hopeloos verliefd op de melkboer. Zijn vader worstelend met schizofrenie. De agressieve ruzies, waarbij steeds meer geweld kwam kijken. Alles was te saai voor woorden. Niemand was er in geïnteresseerd. Naar de buitenwereld werd het plaatje mooi gehouden, een net groen padvinderspakje tijdens de eerste communie. Een plaatselijke heilige die op zijn fiets naar de herdershond en de blote billen kwam kijken. Het Spaanse meisje dat in haar been werd gebeten, de kinderen die nooit meer kwamen spelen. Het kon hem niet veel schelen, hij uitte zijn verdriet bij het dier. Had contact met de konijnen en de mier, reed met speelgoed auto's langs grote ronde torren. Haalde de ophaalbrug op voor een muis zonder staart. Ook de vogels waren hem genegen, vliegen als enige filosofie en moraal, ze spraken allemaal zijn kindertaal. Hij had geen contact nog met de katten, die kwamen pas later in zijn leven, toen hij de moraalridders beu was, met zijn spontane fantasie.
De gelovigen, met een schijnheilige moraal en hun gefantaseerde oppergod, ze blonken uit in oppervlakkigheid, en gebrek aan authenticiteit. Ze zaten meteen op de schutting als het om vrijheid van Godsdienst ging, maar de vrijheid voor het individu lieten ze links liggen. Mensen werden nog steeds in hokjes geduwd. Het gebrek aan opleiding, spontane reacties, het waren allemaal redenen om Sylvanus te stigmatiseren. Hem nog eens haarfijn duidelijk maken dat hij er eigenlijk niet bij hoorde tussen gewone mussen, parkieten en lintwormen, liever geen lijster, of een bejaarde papegaai. Hij liet zijn snavel wat bijvijlen, een buitenboordbeugeltje, een bril en een opgeplakte snor, maar men bleef hem minimaliseren. Jongens mochten geen praatjes krijgen, ook als wist de jeugd er meer vanaf, ouderdom had de wetten van de traditie, aan haar kant.
Hij hield ook steeds vaker zijn mond, mensen mochten hem arrogant gaan vinden, omdat hij wist dat je jou zonder w schreef, en de d zonder t. Alles moest liever in achterkamers, of via schijnheilige pm berichtjes van meneer de pastoor.
De anarchisten met hun gebrek aan zelfbeheersing, en voorspelbare geschop tegen burgers zere been. Hun narcistische motieven en het proletarisch winkelen in het bestaan van onpartijdige middenstanders, hij hield ze voortaan terzijde, veel te vermoeiend bij de thee.
© maart 2010, mobar
Saai was zijn leven, zijn moeder hopeloos verliefd op de melkboer. Zijn vader worstelend met schizofrenie. De agressieve ruzies, waarbij steeds meer geweld kwam kijken. Alles was te saai voor woorden. Niemand was er in geïnteresseerd. Naar de buitenwereld werd het plaatje mooi gehouden, een net groen padvinderspakje tijdens de eerste communie. Een plaatselijke heilige die op zijn fiets naar de herdershond en de blote billen kwam kijken. Het Spaanse meisje dat in haar been werd gebeten, de kinderen die nooit meer kwamen spelen. Het kon hem niet veel schelen, hij uitte zijn verdriet bij het dier. Had contact met de konijnen en de mier, reed met speelgoed auto's langs grote ronde torren. Haalde de ophaalbrug op voor een muis zonder staart. Ook de vogels waren hem genegen, vliegen als enige filosofie en moraal, ze spraken allemaal zijn kindertaal. Hij had geen contact nog met de katten, die kwamen pas later in zijn leven, toen hij de moraalridders beu was, met zijn spontane fantasie.
De gelovigen, met een schijnheilige moraal en hun gefantaseerde oppergod, ze blonken uit in oppervlakkigheid, en gebrek aan authenticiteit. Ze zaten meteen op de schutting als het om vrijheid van Godsdienst ging, maar de vrijheid voor het individu lieten ze links liggen. Mensen werden nog steeds in hokjes geduwd. Het gebrek aan opleiding, spontane reacties, het waren allemaal redenen om Sylvanus te stigmatiseren. Hem nog eens haarfijn duidelijk maken dat hij er eigenlijk niet bij hoorde tussen gewone mussen, parkieten en lintwormen, liever geen lijster, of een bejaarde papegaai. Hij liet zijn snavel wat bijvijlen, een buitenboordbeugeltje, een bril en een opgeplakte snor, maar men bleef hem minimaliseren. Jongens mochten geen praatjes krijgen, ook als wist de jeugd er meer vanaf, ouderdom had de wetten van de traditie, aan haar kant.
Hij hield ook steeds vaker zijn mond, mensen mochten hem arrogant gaan vinden, omdat hij wist dat je jou zonder w schreef, en de d zonder t. Alles moest liever in achterkamers, of via schijnheilige pm berichtjes van meneer de pastoor.
De anarchisten met hun gebrek aan zelfbeheersing, en voorspelbare geschop tegen burgers zere been. Hun narcistische motieven en het proletarisch winkelen in het bestaan van onpartijdige middenstanders, hij hield ze voortaan terzijde, veel te vermoeiend bij de thee.
© maart 2010, mobar
zaterdag 23 februari 2013
Strandweg
Strandweg
.
.
Langs
de rulle strandweg
oude bomen
beetje krom
gebogen
dienen aan
.
de duister nacht
diep verlangen wacht
.
het strand
achteloos, schoon
.
ik, zal voor altijd
bij je blijven
.
en jij, vraag je
.
maar ik blijf
het antwoord schuldig.
Zomer van afscheid
.
Tekende een zomer
voor de dwazen
landschap en muren
steeds dikkere muren
overwoekerde wolken
bijzondere luchten
probeerde niet te vluchten
of het land gaan verlaten
met zijn lust niet meer praten
en over liefde te zwijgen
er is geen zin meer te krijgen
in het land van de woorden
waar ze onschuld vermoorden
schilderde een zomer van afscheid.
-mobar-
maandag 18 februari 2013
Stop oorlog - 2006
...
dinsdag 28 juli 2009
Ik sta voor ( 2006)
Alle kwaadheid die op jouw weg komt
alle duivels op dat driftpaard
met die vurige staart
die jij zo graag in de koffie
van jouw vrienden roert
maar laat maar, al die nutteloze zielen
die niet meer weten dat gras groen is
en de hemel blauwer dan lavendel
mooier, geuriger, dan jouw denkbeeldige hel
waarvan ik de navelstreng heb doorgebeten
met alles wat er aan geweten in mijn strot ligt
er zijn teveel vrienden reeds gestorven voor het goede doel
waar ik maar geen zingeving in kan vinden
door de ervaring die ik niet koester als mijn doodgeboren
zelfs door de keizersnede niet meer tot leven te wekken
droom, dat ik nog dat kind ben dat zinspeelt op vrede
terwijl ik weet dat de wereld in brand staat
onze enige hoop is, de werkelijkheid achter te laten
daar waar de nachtmerrie meer soelaas biedt
in het achteruit spellen van ons verstandelijk vermogen
maar mij zul je nooit horen oordelen
ik roep wat nutteloze woorden als elementen
uit die niet door mij geschapen maatschappij
mij boos hebben gemaakt
ik laat het bij die onnozelheid
omdat het gedachten zijn en geen personen
als de wereld werkelijk wat persoonlijker zou worden
dan zou ik mijn woede nooit zo uitspannen
of denken, dat iedere anonieme knuffel
een ooit gekoesterde liefdestruffel vermoordt
in de hoop er heimelijk baat bij te hebben
zodat de deur der vreugde weer openslaat
om mij met het sociale licht der gerechtigheid
tegemoet te treden, zoals tijdens dat bijna geniepige
hunkeren van mijn ziel, naar de waarheid in mijn dromen
of slapen jullie net als ik onder een eik in de denktuin
die we met z’n allen hebben ontworpen
om er voor te zorgen dat er niemand
door het net valt, uit vriendelijkheid
en die niets vermoedende onschuld
waarmee onze zonen ten velde zijn gestuurd.
Schrijver: mobar
2006
Labels: Jij, Leven, Oorlog
juli 2009 14:22
DrieGeetjes Reageer op Ik sta voor
Saturday, November 11, 2006 19:31
sunset Reageer op Ik sta voor
Saturday, November 11, 2006 18:53
Prachtig. En ondanks de lengte heel graag gelezen.
Liefs en fijne avond, sunset
MayadeBij* Reageer op Ik sta voor
Saturday, November 11, 2006 11:04
Ook goedemorgen Heerlijke tekst.
rovago Reageer op Ik sta voor
Saturday, November 11, 2006 00:18
Een prachtgedicht.
Groetjes.
Rovago
dinsdag 28 juli 2009
Ik sta voor ( 2006)
Alle kwaadheid die op jouw weg komt
alle duivels op dat driftpaard
met die vurige staart
die jij zo graag in de koffie
van jouw vrienden roert
maar laat maar, al die nutteloze zielen
die niet meer weten dat gras groen is
en de hemel blauwer dan lavendel
mooier, geuriger, dan jouw denkbeeldige hel
waarvan ik de navelstreng heb doorgebeten
met alles wat er aan geweten in mijn strot ligt
er zijn teveel vrienden reeds gestorven voor het goede doel
waar ik maar geen zingeving in kan vinden
door de ervaring die ik niet koester als mijn doodgeboren
zelfs door de keizersnede niet meer tot leven te wekken
droom, dat ik nog dat kind ben dat zinspeelt op vrede
terwijl ik weet dat de wereld in brand staat
onze enige hoop is, de werkelijkheid achter te laten
daar waar de nachtmerrie meer soelaas biedt
in het achteruit spellen van ons verstandelijk vermogen
maar mij zul je nooit horen oordelen
ik roep wat nutteloze woorden als elementen
uit die niet door mij geschapen maatschappij
mij boos hebben gemaakt
ik laat het bij die onnozelheid
omdat het gedachten zijn en geen personen
als de wereld werkelijk wat persoonlijker zou worden
dan zou ik mijn woede nooit zo uitspannen
of denken, dat iedere anonieme knuffel
een ooit gekoesterde liefdestruffel vermoordt
in de hoop er heimelijk baat bij te hebben
zodat de deur der vreugde weer openslaat
om mij met het sociale licht der gerechtigheid
tegemoet te treden, zoals tijdens dat bijna geniepige
hunkeren van mijn ziel, naar de waarheid in mijn dromen
of slapen jullie net als ik onder een eik in de denktuin
die we met z’n allen hebben ontworpen
om er voor te zorgen dat er niemand
door het net valt, uit vriendelijkheid
en die niets vermoedende onschuld
waarmee onze zonen ten velde zijn gestuurd.
Schrijver: mobar
2006
Labels: Jij, Leven, Oorlog
juli 2009 14:22
DrieGeetjes Reageer op Ik sta voor
Saturday, November 11, 2006 19:31
sunset Reageer op Ik sta voor
Saturday, November 11, 2006 18:53
Prachtig. En ondanks de lengte heel graag gelezen.
Liefs en fijne avond, sunset
MayadeBij* Reageer op Ik sta voor
Saturday, November 11, 2006 11:04
Ook goedemorgen Heerlijke tekst.
rovago Reageer op Ik sta voor
Saturday, November 11, 2006 00:18
Een prachtgedicht.
Groetjes.
Rovago
zondag 17 februari 2013
Stop oorlog - Duistere horizon
...
zondag 26 juli 2009
Duistere horizon
De rivierboten hebben de slaven
tijdens de crisis geen vrijheid
gegeven is verloren, kogels
allemaal op weg naar de dood
aanbid ik jouw doorzichtjurk
de glans van jouw blote lijf
de geruchten langs jouw loodlijn
in de spiegel, is alles anders
heb je niet die wiegelborstjes
of knagende onderlippen
en statig spitsen van jouw neus
ik wil met je naakte lijf dansen
ruchtbaarheid geven aan het vermoeden
vruchtbaarheid geven aan mijn wichelroede
ik tracht te rivierdansen
je antwoorden met mijn dichtersgehoor
maar je luistert niet, je luisterde nooit
schrijft indringender dan ik
over dezelfde duistere horizon
terwijl de tijd voorbij tikt zonder zoen
de ritmeschepen hebben de helpers
tijdens de vrijheid, geen crisis maar doden
verloren is gegeven, overleven is vermoorden
we buiten de armoede uit
zijn allemaal schuldig
onder de dichtprinsessen
is de huid een beschermlaag
tegen excessen en exen
we helpen het klimaat naar de kloten
wijzen met onze vingers naar de groten
maar vergeten onszelf in het kleine
zien soms zelfs de weemoed verdwijnen
in trachten te omhelzen, een vrede van daden
maar jij ligt daar als lijk, aangevreten door maden.
Schrijver: mobar
Labels: Dood, Oorlog, Verwarring
Dwaallicht Reageer op Duistere horizon
Tuesday, November 25, 2008 21:38
Mooi indringend schrijven!
Liefs Dina
Gewoon Amy Reageer op Duistere horizon
Monday, November 24, 2008 15:55
Een indringend en waar schrijven.
liefs amy
hiljaa Reageer op Duistere horizon
Monday, November 24, 2008 13:17
nie de enigste kwas nog bezig
hahaha
sterk geschreven
knufliefs--hijaa--
Windwhisper Reageer op Duistere horizon
Monday, November 24, 2008 13:04
pohhhh, wat is dit mooi en weet je, je hebt zo gelijk een schonere wereld een beter klimaat, dat alles begint bij ons zelf, we zijn de verpesters van het millieu en de aarde. we zouden zeker bij ons zelf moeten beginnen.
toppertje Mobar, jouw hele schrijven, waarom ben ik de enige die een reactie geeft?
kuzzz
zondag 26 juli 2009
Duistere horizon
De rivierboten hebben de slaven
tijdens de crisis geen vrijheid
gegeven is verloren, kogels
allemaal op weg naar de dood
aanbid ik jouw doorzichtjurk
de glans van jouw blote lijf
de geruchten langs jouw loodlijn
in de spiegel, is alles anders
heb je niet die wiegelborstjes
of knagende onderlippen
en statig spitsen van jouw neus
ik wil met je naakte lijf dansen
ruchtbaarheid geven aan het vermoeden
vruchtbaarheid geven aan mijn wichelroede
ik tracht te rivierdansen
je antwoorden met mijn dichtersgehoor
maar je luistert niet, je luisterde nooit
schrijft indringender dan ik
over dezelfde duistere horizon
terwijl de tijd voorbij tikt zonder zoen
de ritmeschepen hebben de helpers
tijdens de vrijheid, geen crisis maar doden
verloren is gegeven, overleven is vermoorden
we buiten de armoede uit
zijn allemaal schuldig
onder de dichtprinsessen
is de huid een beschermlaag
tegen excessen en exen
we helpen het klimaat naar de kloten
wijzen met onze vingers naar de groten
maar vergeten onszelf in het kleine
zien soms zelfs de weemoed verdwijnen
in trachten te omhelzen, een vrede van daden
maar jij ligt daar als lijk, aangevreten door maden.
Schrijver: mobar
Labels: Dood, Oorlog, Verwarring
Dwaallicht Reageer op Duistere horizon
Tuesday, November 25, 2008 21:38
Mooi indringend schrijven!
Liefs Dina
Gewoon Amy Reageer op Duistere horizon
Monday, November 24, 2008 15:55
Een indringend en waar schrijven.
liefs amy
hiljaa Reageer op Duistere horizon
Monday, November 24, 2008 13:17
nie de enigste kwas nog bezig
hahaha
sterk geschreven
knufliefs--hijaa--
Windwhisper Reageer op Duistere horizon
Monday, November 24, 2008 13:04
pohhhh, wat is dit mooi en weet je, je hebt zo gelijk een schonere wereld een beter klimaat, dat alles begint bij ons zelf, we zijn de verpesters van het millieu en de aarde. we zouden zeker bij ons zelf moeten beginnen.
toppertje Mobar, jouw hele schrijven, waarom ben ik de enige die een reactie geeft?
kuzzz
Stop oorlog - Ik sta voor
...
vrijdag 17 juli 2009
Ik sta voor
Alle kwaadheid die op jouw weg komt
alle duivels op dat driftpaard
met die vurige staart
die jij zo graag in de koffie
van jouw vrienden roert
maar laat maar,
al die nutteloze zielen
die niet meer weten
dat gras groen is
en de hemel blauwer dan lavendel
mooier, geuriger,
dan jouw denkbeeldige hel
waarvan ik de navelstreng
heb doorgebeten
met alles wat er aan geweten
in mijn strot ligt
er zijn teveel vrienden reeds gestorven
voor het goede doel
waar ik maar geen zingeving
in kan vinden
door de ervaring die ik niet koester
als mijn doodgeboren
zelfs door de keizersnede
niet meer tot leven te wekken
droom, dat ik nog dat kind ben
dat zinspeelt op vrede
terwijl ik weet
dat de wereld in brand staat
onze enige hoop is,
de werkelijkheid achter te laten
daar waar de nachtmerrie
meer soelaas biedt
in het achteruit spellen
van ons verstandelijk vermogen
maar mij zul je nooit horen oordelen
ik roep wat nutteloze woorden
als elementen
uit die niet door mij geschapen
maatschappij van klootjesdansers
mij boos hebben gemaakt
ik laat het bij die onnozelheid
omdat het gedachten zijn
en geen personen
als de wereld werkelijk
wat persoonlijker zou worden
dan zou ik mijn woede nooit zo uitspannen
of denken, dat iedere anonieme knuffel
een ooit gekoesterde liefdestruffel vermoordt
in de hoop er heimelijk baat bij te hebben
zodat de deur der vreugde weer openslaat
om mij met het sociale licht
der gerechtigheid
tegemoet te treden, zoals tijdens
dat bijna geniepige
hunkeren van mijn ziel,
naar de waarheid in mijn dromen
of slapen jullie net als ik
onder een eik in de denktuin
die we gezamenlijk hebben ontworpen
om er voor te zorgen dat er niemand
door het net valt, uit vriendelijkheid
en die niets vermoedende onschuld
waarmee onze zonen ten velde zijn gestuurd.
Schrijver: mobar
Geplaatst door Mobar Vorstkasteel op 14:02 Labels: Leven, Oorlog, Verwarring
1 opmerking:
Mobar Vorstkasteel17 juli 2009 14:04
Rebelle Reageer op Ik sta voor
Aangrijpend.
Friday, June 29, 2007 13:09
vrijdag 17 juli 2009
Ik sta voor
Alle kwaadheid die op jouw weg komt
alle duivels op dat driftpaard
met die vurige staart
die jij zo graag in de koffie
van jouw vrienden roert
maar laat maar,
al die nutteloze zielen
die niet meer weten
dat gras groen is
en de hemel blauwer dan lavendel
mooier, geuriger,
dan jouw denkbeeldige hel
waarvan ik de navelstreng
heb doorgebeten
met alles wat er aan geweten
in mijn strot ligt
er zijn teveel vrienden reeds gestorven
voor het goede doel
waar ik maar geen zingeving
in kan vinden
door de ervaring die ik niet koester
als mijn doodgeboren
zelfs door de keizersnede
niet meer tot leven te wekken
droom, dat ik nog dat kind ben
dat zinspeelt op vrede
terwijl ik weet
dat de wereld in brand staat
onze enige hoop is,
de werkelijkheid achter te laten
daar waar de nachtmerrie
meer soelaas biedt
in het achteruit spellen
van ons verstandelijk vermogen
maar mij zul je nooit horen oordelen
ik roep wat nutteloze woorden
als elementen
uit die niet door mij geschapen
maatschappij van klootjesdansers
mij boos hebben gemaakt
ik laat het bij die onnozelheid
omdat het gedachten zijn
en geen personen
als de wereld werkelijk
wat persoonlijker zou worden
dan zou ik mijn woede nooit zo uitspannen
of denken, dat iedere anonieme knuffel
een ooit gekoesterde liefdestruffel vermoordt
in de hoop er heimelijk baat bij te hebben
zodat de deur der vreugde weer openslaat
om mij met het sociale licht
der gerechtigheid
tegemoet te treden, zoals tijdens
dat bijna geniepige
hunkeren van mijn ziel,
naar de waarheid in mijn dromen
of slapen jullie net als ik
onder een eik in de denktuin
die we gezamenlijk hebben ontworpen
om er voor te zorgen dat er niemand
door het net valt, uit vriendelijkheid
en die niets vermoedende onschuld
waarmee onze zonen ten velde zijn gestuurd.
Schrijver: mobar
Geplaatst door Mobar Vorstkasteel op 14:02 Labels: Leven, Oorlog, Verwarring
1 opmerking:
Mobar Vorstkasteel17 juli 2009 14:04
Rebelle Reageer op Ik sta voor
Aangrijpend.
Friday, June 29, 2007 13:09
Stop oorlog - Het einde der tijden
...
donderdag 16 juli 2009
Het einde der tijden
Het einde der tijden zal komen
en iedere seconde waarin ik mijn waanzin
vergelijk met andere waanzin zal vergeten zijn
door hogere machten
dan die mij bekend zijn
de dag des onheils zal geboren worden
met een uit een erfenis getogen getuigenis
mijn bloed zal uit de ogen van God kruipen
voor gemaakte volmaakte vervreemding
van mijn onzelfzuchtige hart
dat uit het zicht van de vrede
in duisternis zal verdwijnen
de nacht zal heersen
met lust en hebzuchtverboden vruchten
zullen worden genoten waar uit het vlees
verleidelijke sappen druipen
er zullen doden vallen
onschuldige burgersniemand kan het
in de gaten hebbenhet enige wat nog telt
zijn kogelgaten
er zal een moment komen
dat er een einde aan de oorlog komt
maar de oorlog zal nooit
een einde aan de tijd maken
zoals ieder tijdsgewricht
van een open wonde.
Schrijver: mobar
Geplaatst door Mobar Vorstkasteel op 16:28 Labels: Bedrog, Dood, Oorlog
1 opmerking:
Mobar Vorstkasteel16 juli 2009 16:30
Narcis(t) Reageer op Het einde der tijden
Wednesday, July 09, 2008 11:05
heel sterk, pijnlijk en goed verwoord!
conan Reageer op Het einde der tijden
Wednesday, July 09, 2008 11:03
nou , wat is er toch vandaag met freaks weer een apocalyptisch gedicht....ja leest als een open wonde , pijn met een niet te overwinnen tijd , soort eeuwig woeden , heftig !
liefs conan***
Littledolphin Reageer op Het einde der tijden
Wednesday, July 09, 2008 06:05
sterk alweer, zeer sterk, liefs little
less - no more Reageer op Het einde der tijden
Wednesday, July 09, 2008 00:39
mijn beeld van 'het eind der tijden' ziet er anders uit, maar goed.... ieder zn meug, wel erg sterk geschreven
warme groet, Jan
donderdag 16 juli 2009
Het einde der tijden
Het einde der tijden zal komen
en iedere seconde waarin ik mijn waanzin
vergelijk met andere waanzin zal vergeten zijn
door hogere machten
dan die mij bekend zijn
de dag des onheils zal geboren worden
met een uit een erfenis getogen getuigenis
mijn bloed zal uit de ogen van God kruipen
voor gemaakte volmaakte vervreemding
van mijn onzelfzuchtige hart
dat uit het zicht van de vrede
in duisternis zal verdwijnen
de nacht zal heersen
met lust en hebzuchtverboden vruchten
zullen worden genoten waar uit het vlees
verleidelijke sappen druipen
er zullen doden vallen
onschuldige burgersniemand kan het
in de gaten hebbenhet enige wat nog telt
zijn kogelgaten
er zal een moment komen
dat er een einde aan de oorlog komt
maar de oorlog zal nooit
een einde aan de tijd maken
zoals ieder tijdsgewricht
van een open wonde.
Schrijver: mobar
Geplaatst door Mobar Vorstkasteel op 16:28 Labels: Bedrog, Dood, Oorlog
1 opmerking:
Mobar Vorstkasteel16 juli 2009 16:30
Narcis(t) Reageer op Het einde der tijden
Wednesday, July 09, 2008 11:05
heel sterk, pijnlijk en goed verwoord!
conan Reageer op Het einde der tijden
Wednesday, July 09, 2008 11:03
nou , wat is er toch vandaag met freaks weer een apocalyptisch gedicht....ja leest als een open wonde , pijn met een niet te overwinnen tijd , soort eeuwig woeden , heftig !
liefs conan***
Littledolphin Reageer op Het einde der tijden
Wednesday, July 09, 2008 06:05
sterk alweer, zeer sterk, liefs little
less - no more Reageer op Het einde der tijden
Wednesday, July 09, 2008 00:39
mijn beeld van 'het eind der tijden' ziet er anders uit, maar goed.... ieder zn meug, wel erg sterk geschreven
warme groet, Jan
donderdag 14 februari 2013
Heteronima's
De vrouwelijke heteroniemen van Henk: Heteronima's
Esther
Birgit
Astrid
Anita
Saartje
Sally
Aafje
Anita
Het talent van het schemerlicht
Violette
Uit jouw stilte
Abonneren op:
Posts (Atom)