Onzichtbare zwerver

De mooiste woorden
van de onzichtbare zoon
weerkaatsen tegen kale muren
van de lege kamer waarin hij
in zijn eenzame droom leeft.

Zijn trouwe vrienden zijn
nu in zijn verhalen
en ze geven geen snars
om de werkelijkheid
van vervelende mensen
en kinderlijke wensen.

Ze luieren liever
in een zelfgenoegzaamheid
met vrolijke, tintelende
moderne trekjes,
en trekken zich terug
in het droomgeluid
van de meest authentieke

rockmuzikant
aller tijden,
op weg naar zijn werk
in een lege kerk, in het midden
van de stad in het land

aan de zee achter het duinlandschap.

Dan treft het woord weer,
de weg naar waarheid,
op zoek naar waarachtigheid,
in alles wat schuilt
in het leed wat leven heet
en het lijden dat
de mens moet leiden.

Probeer die onzichtbare zoon

maar eens onzichtbaar te volgen.

Je komt ergens uit.
Je komt nooit bedrogen uit.

Hij is altijd in de weer, zijn voorname woorden
kruipen onder de huid en blijven daar,
generaties lang
totdat zijn simpele eenvoud is uitgestorven

in de grauwe mist van de duisternacht,

en er nog een paar zwervers lispelen
onder de regen van de binnenstad
met een in grijsheid verloren adem
en het uitzicht op een mooie hoer

met grote verbaasde ogen.

We houden van jouw zoon,
hij was vast een aardige man.
Maar zijn onzichtbaarheid sprak boekdelen.
Men bleef hem maar verzwijgen
in zijn bladzijdes van onzichtbaarheid.
Dag na dag bleef hij verdwenen.
Hij was beter nooit geboren.

Er is met hem geen held verloren.



Schrijver: mobar

Ik teken voor een grijze dood

Ik teken voor figuurzaakjes
boterlippen, Mariabeelden
lichtgevende verkeersmaagden
stilte kussende rivieragenten
tekenen met mij mee
in een beerput van klimaatsgeruchten
verliezen de bomen
verkiezen de dieren
een leven zonder mensen
teken ik nimmer teleurgesteld
beteken ik wolken
als grijze gehuchten
het geeft me de stilte
die ik als mens zo behoef.

...

Schrijver: mobar

Boezem van de nacht

Ik,

behoorde niet
tot de boezem van de nacht
die in jouw hoofd
steeds donkerder werd
ik kon je niet helpen
met jouw heimwee naar de tepel
of je hand vast houden
omdat ik wist dat het te laat was
ik heb je langzaam
kapot zien gaan
het laatste beetje leven
uit jouw dromen zien komen

zo moest ik zien hoe
jouw ogen steeds droeviger keken
en horen hoe jouw melancholieke stem
alleen nog maar over poëzie sprak
alsof mijn hart stil stond
op het moment dat jouw stem weer klonk .
je sprak met zoveel dweepzucht
over de almachtige liefde

maar de waarheid was
dat je gedurende de nacht
te veel leegte dronk.

…


Schrijver: mobar

Was je ogen in mijn schaduw

Was je ogen in mijn schaduw
en laat die mensen maar
toe in jouw te veel geleden hart
ze staan daar bij de schepen
de bevoorrading van de zee
die alsmaar in het duister schuimt
het werkt niet mee, het hart schommelt
die schuinscheerder is nog erger
dan de ander in brandend verlangen
gaat er een huivering door de eenzaamheid
je ziet ze daar in slagorde, standbeelden
van schrijvers, zandbeelden, vervaagde beelden,
je probeert het tasten te verlangen
roept kermend, vrije vogel waar ben je

ziet een grote eik, tussen de daken van de dagen,
getuig je, probeer je, worstel je
met tuinkabouters en rukwinden,
grijp je de kans om je los te maken uit dat niet evenwicht
van manen, steeds maar nieuwe manen
lichtplaneten van onbegrepen woorden
bijna struikelend als de nacht over wat was
er nooit gebleven in mijn schaduw
was je ogen, ik besta niet


maar wat erger is dat tasten naar
de eenzame ander
met een heftiger verwoestbare jeugd
ondragelijker bezwaard verleden
en wat vlinderslagen zonder deugd
het verloren gaan van weemoed
terug geworpen naar de luister
van de rivier van weggesleurde woorden


hoor het water, dit is een smeekzang
een verdringen van vergane stemmen
een echo diep uit het verleden
misgeslagen planken, heengeslagen humor
en die zeldzame naakte tepeldans
waarin de evolutie verloren ging.



Schrijver: mobar
14 maart 2008

Nog een lange weg te gaan

Een geschiedenis herhaalt zich soms
van ergernis tot erger
een naakte ziel bezeert zich vaak
er is geen weg naar nergens

een blinde is een ziener plots
een ziener toch een blinde
een mens is vlees en heel veel trots
ook voor de niet beminde

een traan die daalt
een zucht die stijgt
een dromer haat de leegte

gevoel is eer
die dikwijls faalt
een lever draagt de graagte

er is geen weg
terug naar niets
ook niet wat toen behaagde

vrees heeft soms lef
mijn nicht een fiets
omhelst met mij de traagheid

van menig somber levenslied
draag ik in mij de vaagheid.


Schrijver: mobar

De echo galmt

Van een groot verdriet
wil ik de wees zijn
de verloren pijn bewaren

als een gebroken boom
door onweer ontworteld
want ik heb je lief

ook al ben je onzichtbaar
in een vervuilde zee van tranen
mijn troosten komt voor jou te laat

lieve vrouw, van weemoed
ik wil een warme wintertrui
voor je breien met mijn lichaamswarmte

en warme chocolademelk
over jouw tedere sprei van liefde knoeien
morsen, druppelen, uitwrijven

maar jij niet mij
je vertrouwde mij niet
bleef wentelen uit zelfbescherming

maar er galmt een echo in mijn hoofd
wat heb ik je misdaan
wat heb ik je aangedaan

was het zo erg
dat ik het niet kon nalaten
met je te flirten

jij lieve tijgerin
van verregende zomerdagen
ik was voor je aan de riem gegaan

als je dat nodig had gevonden
had ik in jouw mand geslapen
als een vermoeide zuidvrucht

op de weg terug naar stilte.


Schrijver: mobar

Emotiesecuur

Jouw ademzucht trilt schor
het litteken van de nacht
speelt open wonde

je windt er geen doekjes om
legt jouw leugen tegen mijn inborst
en pijpt verwijten met jouw import

worden rivieren vol onschuld vermoord
kinderen, als volwassenen geslacht
en dode wensen in het ravijn gepleurd.



Schrijver: mobar

Welterusten

Lieve droomvriend
treur niet langer
over wat het niet waard was
wat het nooit waard is geweest

laat de wind wapperen in jouw ziel
die veel meer waard is
dan alle treurnis van één of ander mens
in haar leegte hier op aarde

wees niet egoïstisch
geef haar nog een afscheidskus
ze zal je niet meer pijn doen
alleen au zeggen vanwege de stoppels

op jouw ongeschoren wangen
zal ze zeggen, het was niet eenvoudig
er was heel wat voor nodig
maar ik heb deze keer tenminste
alles wat nodig was
uit de kast
weten te trekken

ik zou er maar niet om rouwen
of veel te lang bij stil staan
het is misschien niet erg
ik heb geen slecht geweten

kom maar bij, laat je lichaam rusten
geef me een knuffel en wens me
welterusten.

......


Schrijver: mobar

Geschiedenis

Ooit zo mooi
toen wij nog samen
jij nog bij me was

in nooit herhaalde
liefdesdromen
weemoedig

tot mijn hart
gekomen

en nadien
nooit meer weggegaan
nimmer verlaten
uit mijn bestaan

maar geschiedenis
herhaalt zich niet
omdat je niets meer
in mijn liefde ziet

is het niet vreemd
dat ik de laatste tijd
steeds vaker, vriendelijk vraag
wat voor weer is het vandaag

is het al lente, heb je een zaag
voor de vlinders in mijn maag.



...

Schrijver: mobar

Zomerse verlangens 7 januari 2007

En we lijven onze lijven in
als een eenzaam zomers lichaam
niet veel groter dan de vijver

waar onze ziel is ingegoten
om uiteindelijk eeuwig te stollen
tot versteende dagelijksheid

van een in falen gedoemd zwijgen.



Schrijver: mobar

En dat jouw vreemdeling

Een eigen mening over porno had
die hij niet onder stoelen of banken stak
maar waar niemand hem naar vroeg
ook niet toen hij lag te slapen
en de erotiek aan de lucht toeschreef

van het lijk in de kist onder zijn bed
waar het door aids ontzielde lichaam
van zijn eerste minnaar rottend lag
al uren, misschien dagen, maanden
dat was moeilijk raadbaar
voor een mening, het was laat

hij sliep met opnieuw dezelfde nachtmerrie
over die jongeman die dood was gegaan
terwijl hij onbesmet was blijven leven
met de lijklucht die toenam in zijn onderbewustzijn
waar de levenden de doden konden ruiken

hij was wel eens aangerand in een drukke bar
maar dit was erger dan dat, hier voelde iets niet
was de beeldenwereld te kneedbaar voor de ziel
werd hij drijfnat wakker badend in eigen zweet

met op zijn lippen de gevoelsafdruk
van die eerste zoen, nog niet volwassen
met dat grappige jasje, de ellebogen versleten
was de dood onaanvaardbaar, zo leeg en asociaal

er was niets meer geweest dan die trektocht
dus het moest later fout zijn gegaan
tijdens het vermenigvuldigen van hartstocht
en het spreiden van de benen

waren de lakens koud, maar zacht gebleven
stond er een fles goedkope aftershave
naast het bed, waarin hij huilde
totdat alles weer was verdwenen.


...

Schrijver: mobar

Eindelijk

Ultieme poging, leed verzachtend
eindelijk weg van de zelfverheerlijking
ironie, humor en religie

met de beide blote voeten
op de grond, gezegend
tussen dromen en verlangen

alleen, naakt en verdrietig
een eenzame vraag waar gaat dit heen?

Niemand geeft antwoord.
Nee, iedereen zwijgt.





Schrijver: mobar

Geachte eerzucht

Er moest een verbinding zijn
tussen mijn witte woorden
en mijn geharde zwarte ziel

ik liet mijn hond uit
en vroeg een vreemde
om een sigaret
tijd was mijn vriend
oorzaak van het probleem
oorsprong van alle illusie

ik zou altijd opnieuw beginnen
om mezelf niet te herhalen
nam ik voorzichtig een eerste trekje
nu het leek of er niets zou zijn

mijn hond werd ongeduldig
liet dat weten met zijn staart
ik begon steeds meer te begrijpen

er bestond alleen energie
omdat er leegte is
de vreemdeling gaf heel voorzichtig toe
dat de mens in wezen onredelijk is
mijn hond zocht naar een boom
mijn hele leven was slechts droom.




Schrijver: mobar

Dag wereld

Ik heb je soms wel gemist
met je bossen en rivieren
soms zag ik je waaien
en uit de hoogte naar me zwaaien
maar waar ik zat was er mist
steeds zag ik ze versnellen
soms in liefde, vaak in pracht
met rijwielen en donkere paarden
zo vierden ze feest in het holst
van de nacht en van de waarheid
ik zag ze heel bijzonder gekleed
beleefd klevend aan zoete heimwee
ze dansten langs rivieren, ik zag het
vol bloed, waardoor de hitte was gestegen
insecten zag ik creperen, het laatste leven
in de goot, ik zag vogels jongleren
in de lucht met de leegte
vissen happend naar zuurstof
die werd verdeeld met de kogel
of levend begraven
bijna zonder protest of slecht geweten
ik aanschouwde een b film
met naakte soldaten in de nacht
nonnen verliefd op het heerlijkste snoepgoed
heksen vechtend voor de waarheid
ik zag alles omdat ik dacht dat ik dacht.



Schrijver: mobar

Afscheid van een zonnedroom

De dood fluistert, zacht, een naam
er klinkt een lach, de volle maan
schijnt diep bedroeft bevolkte huizen
er hangt een herfst over de muizen
naar het najaarswoud, om te beginnen
het duister trekt de arme luizen
om daar de weemoed te beminnen
de nacht voelt klam, vol met verwijten
maar uitgelaten blaten de geiten
over vele trouwe droomgedaanten
het spook der nacht komt ons bezoeken
en steelt verdacht, de onderbroeken.


Schrijver: mobar

Boodschappen

De kern
van zijn boek
boodschappen
die we moesten lijden
tijdens de terugkeer
naar de droomwereld

lag in zijn schoenen
in het natte zand
op weg naar Kerst
waren de tonen
van de hartstocht
als in ademwind
gevangen, zilver droog
en woordloos zacht

we konden hem
eindelijk begrijpen
via het karige uitzicht
achter de winterramen
bracht hij ons terug
naar huiselijk geluk
en intieme warmte

eigenlijk, dat wisten we
liepen de beste
mensenentertainers
bij gegoede psychiaters
maar kregen
er niet voor betaald
oefenend in beter worden
meer woorden
voor de woorden
vertolkten zij emoties
die ooit terug gingen

naar een eenzaam vaarwel
voorspoedige eenzaamheid
van een troosteloze heimwee

alleen bij een brandende kaars
achter het raamwerk van de ziel
zag hij haar zitten
met haar breiwerkje

maar het was niet zijn moeder
het was een eenzame hoer.


...


Schrijver: mobar

Naakte ziel zorgen