Decemberdroom 6 december 2008

Decemberdroom 6 december 2008

Prompt ontpopte weer het Kerstverhaal

tegen de tijd dat je eindelijk thuiskwam

uit de kou die hoorde bij het leven



dachten we een verhaal bij die schoenen

of dat we eindelijk schoenen kochten

maar op dezelfde schoenen liepen



het ergste leed bleef ons bespaard

ik dacht jouw naam in andere talen

jij ging plotseling terug naar huis.





Schrijver: mobar

Geplaatst door Mobar Vorstkasteel op 04:47

1 opmerking:

Mobar Vorstkasteel12 juli 2009 04:49

Dwaallicht Reageer op Decemberdroom



Sunday, December 07, 2008 16:27



Mooi schrijven!



Liefs Dina

Mobar Troostprijs

,,,

Zielenbarsten

Zielenbarsten


.

Toen ik eenmaal wist

dat alles aandacht vroeg

ontvouwde ik

mij deels, voorzichtig

en vroeg, de gebarsten

dichteres, terzijde

onder dwarrelend stof

en vele node woorden

vond ik, naast mijn domheid

tenslotte mijn sobere ziel

en het gevoel van antwoord

een ritme in het klankwoord

altijd een nawoord op het zwijgen

mededeelzaam

aan de heldere geest

gegeven,

.

intimiteit bracht de droom

tot droomvermenigvuldiging

dalend in het droomland

van een wreed gevoelde onmacht

de nacht het hunkeren vertrouwd.

.

Zielenbarsten




Datum: 07/05/08

Weergaven: 119

Naakte ziel zorgen

Zomerse regenboog

Zomerse regenboog


.

Omdat er een dikke vlieg vloog
van jouw neus naar mijn neus
wisten we dat de zomer
niet meer stuk kon

achter de wolken
school een felle hete zon
die heftig doorbrak toen
de regendruppels vielen

omdat er een regenboog verscheen
toen jij zei mijn gedachten lezen
was makkelijk op mijn voorhoofd
kreeg ik de hik, maar dat kwam niet

door jou, maar de frisse drank
die we hadden meegenomen
om hier op het dorpsplein
met vrolijke Fransozen cider te drinken

brak jij het stokbrood doormidden
de vlieg hardnekkig naar kaas en ham
de zon op onze warme zomerwangen
nog honderd kilometer naar het Kasteel

met vele kleuren, pasteltinten
in lange gebogen banen
onder de dun bewolkte hemel
een stralend schouwspel

van volhardende trots
meer verliefd op het schrijven
dan het schrijven over de liefde
op jouw schoot in mijn hart.

Zomerse regenboog

Datum: 02/26/08
Weergaven: 329

Tastbaar

Tastbaar voor de nacht

Datum: 04/05/07

Weergaven: 130

Liefde hunkeraars

Liefde hunkeraars

Het verlangen werd een hunkerend verlangen...
Datum: 05/16/07

Weergaven: 193

Winterstrohalm

....

Als sneeuw


Omdat liefde ook door de maag

gaat, tijdens de spijsvertering

van alle ellende, bied ik jou



mijn lichaam, dat trilt van geilheid

ter consumptie, maar doe het snel

ik wil niet te veel lijden



omdat ik smelt in jouw mond.





Schrijver: mobar

Geplaatst door Mobar Vorstkasteel op 04:55

1 opmerking:

Mobar Vorstkasteel12 juli 2009 04:57

sunset Reageer op Gelukzoekers 23

= Als sneeuw



Tuesday, December 12, 2006 10:32



Superbe dit. En mocht je twijfelen, ik lees de anderen ook hoor.

Liefs, sunset



switi lobi Reageer op Gelukzoekers 23



Tuesday, December 12, 2006 01:10



Tjeempie zeg...nu moet ik nog dieper zuchten, geweldig!



Slaap zacht voor straks!

Liefsliefs,


vago Reageer op Gelukzoekers 23



Tuesday, December 12, 2006 01:04



Schitterend.

Liefs.





lonely 1 Reageer op Gelukzoekers 23



Tuesday, December 12, 2006 00:29



wauw, zo mooi!



liefs, lonely 1

Bloemen

Horizonvogels - zie ze vliegen

...

Maanspiegel - Herfst

...

Maansverduistering














Mijn donkere ogen zien de maansverduistering

een deel van jouw lichaam vol rotsen

van heuvelachtig wulps verlangend vlees



jouw schaduw voelt jouw lippen

door schaamte die doorkijkt,

doortastend is jouw beweging

als een bewegend licht

met kleuren die op klanken lijken,



we worden verliefd

ik zie jouw hand

langs mijn begeerte glijden

ik voel het voorvocht

van een uitgesponnen droom

langzaam naar de rivier sijpelen

waar twijfel onmogelijk is,



aan nachtgebraakte oevers

waar jouw lichaam als een eiland is

jouw vingers oceanen woelen



en lippen langzaam waarheid voelen.









Schrijver: mobar

De herfst begint te voelen

De herfst begint te voelen

De herfst begint te voelen

wat jij mij bracht in zoet bedrog
die natte dromen en het woelen
in het stapelbed op het weblog.

Tropisch weekend

...

Zomerwoensdag 1 Augustus 2012

zie opmerkingen voor diverse uit verleden:

Zomerse strohalm

...

Heimweehut

Landgenoten:

Gedachten in woorden

....

Gedachten en gedichten

....

Argumenten of beweringen

....

Gedichtenkoffer

....

Kristallen glazen

Het is Alfons allemaal niet meegevallen, zijn glaswerk, uit een erfenis van een overleden oom, die handelde in zout, moest het ontgelden toen hij zijn laatste spullen bijeenzocht voor een in haast opgezette verhuizing.

De eerste maaltijd in zijn nieuwe woning, had bezoek van wormen, uit een Tropisch land, waar hij ook zijn oorringen vandaan had. Het brood van de bakker was vrij degelijk, maar er zat een onderdeel van een kunstgebitje aan vast. De chocoladeletter die hem was toegestuurd

van overzee bevatte sporen van noten waar hij allergisch voor was, ondanks zijn hevige liefde voor vooral klassieke muziek.

De vaas, waarschijnlijk van de tante die bij de rivier had gewoond, was gebarsten in de verhuiswagen, en niet meer geschikt voor bloemen die het liefst met de onderkant in het water stonden, aangezien het niet hoorde te regenen in een zolderkamer met een balkon op het zuiden.

Een nieuwe vaas lag voor de hand, maar was te duur in het kikkerland.

De kringloopwinkel lag op een gunstige en strategische afstand, niet ver van de blokker waar de bierglazen geen schoonheidprijs verdienden, en de vazen voor de gewone burger te duur waren geworden.

Omdat hij zowel voor zijn met water aangelengde limonade als voor zijn dorstige bloemen een vaas nodig had, kocht hij de ene week een vaas en de andere week drie glazen. Het waren niet zomaar glazen, maar

kristallen glazen. Hij had bij kunst en kitsch gezien hoe je dat kon beoordelen.

Direct na zijn aankoop ging hij naar een meneer die verstand van kristallen glazen had.

Met een indringende stem vroeg de meneer hoeveel hij voor de drie glazen had betaald. Zeventig eurocent per stuk vertelde Alfons en de meneer vertelde enthousiast dat hij er aan Alfons vijf euro per stuk voor wilde betalen. Maar Alfons vertrouwde het zaakje niet en sloeg het aanbod af en ging op zoek naar een andere specialist om de glazen te beoordelen. Daar bleek dat het verhaal van de glazen een heel aardig staartje kreeg, de glazen waren antiek en van voorname komaf, de deskundige zei meteen:” Dit is echt iets om mee naar kunst en kitsch te gaan, op dit soort verhalen zitten de mensen te wachten, deze glazen zijn minstens zevenhonderd euro per stuk waard.”

“Als u ze morgen laat veilen kunt u volgende week op vakantie naar Ibiza en kunt u al het gezeur over het voetbal op een zonnig strand aan u voorbij laten gaan."

“Houd u er wel rekening mee dat het glaswerk van de horeca op Ibiza van beduidend mindere kwaliteit is.”

Gedichtenkoffer

....

Gedichtenkoffer ( zonder heimwee )

....

n.z.z grijze schrift

...

Naakte ziel zorgen

....

Vergeten koffer

....

Gedichtenkoffer

....
Bittere smart gezangen



Steeds meer vrouwen

lezen beter dan mannen

omdat ze weten

wat pijn betekent

.

vluchten kan niet meer

de droom is dood getekend

tussen tranen treedt de herfst

met stille waanzin in de nacht

.

niets meer te hopen

dan de stille kracht

het vuur dat woekert

in het hart van bittere smart gezangen.







Schrijver: mobar

(Schaduw) gedichtenkoffer

....

Heimweehut

...

maandag 6 juli 2009


Denken doet de toekomst

Rode rozen, ronde vazen
schrijven is als je uitkleden
tijdens onze lange wandeling
naar de toekomst vanuit verleden
strijken vrouwen groene velden
als opgewonden vrije vogels
zijn wij weer de zomerhelden
zonder uiterlijk vertoon
glanzen de zonnedromen
juist buiten de oude grote stad
lekt het nieuws tussen de bomen
ben je al naakter dan gisteren
dan onze eerzucht
door vijanden vergeven
onder de gunst van de zon
zullen wij vrijmoedig verder leven

aan ons de weemoed goedgezind.


Schrijver: mobar

Vergeten zondag

..

maandag 6 juli 2009


Afscheid van een droom

Je bent hier echt niet meer
zoals je hier andere zomers was
je bleef niet langer bij mij
ging plots de deur uit voor een plas
je droomt niet langer dichtbij
ergens anders in de verte
je hebt geoogst en ook bewonderd
liet mij achter, brok in mijn keel
ik ben gestorven en veranderd
altijd iets van een nieuw begin

in mijn meest bijzondere droom.

Schrijver: mobar

Maanspiegel

...

woensdag 24 juni 2009


Maanloos

En op de spiegelgladde duistervijver
schaatsdansen de schuldeloze zwervers
dakloos dronken onder een onverlicht bestaan
rondjes, leger, van bijna dood naar heftig leven
wanend,
verlangend, maar steeds geen maan
geen hemelplaneet of uitzicht uit het bordeelraam
de halfgesloten gordijnen, erg ver van liefde vandaan
achter het schimmenrijk van droeve geesten
waar regen in regen valt en tranenzang
door de verlaten nachtelijke straten lalt, bezopen
mistroostig, verwaarloost en alleen
eenzaam op weg naar niets

tijdens een leven dat niet troosten kan.

Schrijver: mobar

14 april 2008

donderdag 25 juni 2009


Geschilderde maan

En hij die de maan schilderde
tussen wolken, dun vervangen
uit stilte van dromen, bijna zonder lippen
zoenen zoekend naast nachtgordijnen
en lotgenoten vanuit een zolder
over de slapende stad
konden we slechts rijmen
in onze bijzondere gedachten
door openhartig iets te zeggen
over een stil bodemloos smachten
onze lichamen ritmisch bewogen

hij vroeg zich af, waarom het nacht was
en hij in duisternis de maan schilderde
boven wolken, ondoordringbaar
onheilspellend boven de slapende stad.


Schrijver: mobar

vrijdag 10 juli 2009


Beschaving

Deuren staan wijd open
geruchten stromen binnen
inwendig stijgt de spanning
waaibeweging, dolgedraaid kind
hoe was het vroeger, is het nu

woede van een menigte bekakte burgers
tas vol vlinders bij de vuilnisbak gezet
geen decor meer achter zijn verzinsels
een zelfgemaakt tuinhuis zonder dak
het zelfgetimmerde tuinhek

een antiek bed van eiken hout
staat midden in de kale tuin

de maan dient als schemerlamp.


Schrijver: mobar

Emoties - nu - en - toen

...

( woensdag 24 juni 2009 )


Maandagnacht

De champagne heeft meer bubbels
dan het bubbelbad,
je was ooit
zo fijnzinnig om mij de deur
te wijzen en ik ging
eenzaam de duistere nacht in
met niet veel meer om het lijf
dan een oude regenjas,

een trage maan liegt regen
tussen het heelal
o zucht de eenvoud in dit handelen
ik herhaal slechts haar schoonheid,

zij was ooit
zo scherpzinnig om mij de aftocht
te laten beleven en ik ging
eenzaam de donkere stad in
met niet veel meer om mijn lichaam
dan een oude vlag, haar schoonheid,

hier ontmoette ik
mijn eerste vriendinnetje
ze pakte mijn hand,
leerde mij vliegen en friemelen
dat ben ik een tijdje blijven doen
tenslotte met de hand van een ander
eindigde het seizoen in herinneringen

sommigen slechter dan deze.


Schrijver: mobar

Emoties - toen - en - nu

...

Lied van droomschaduw



In klanken van het refrein- boomgeluiden van ‘t overleven

boezemt een lied - het lied van droomschaduw

melodie fluistert adem in wind - verlangt zuurstof uit bomen

het woordgebruik is meegenomen

door een vogel die het zingt in verte

waar jij jezelf kunt vinden

in verwaaide melodieën.


zaterdag 1 augustus 2009


De alleenstaande man

Voor seks wekelijks naar de hoeren
het eten dagelijks uit de muur
liever samen eendjes voeren
maar al zijn geld kwijt aan de huur

er zijn geen eerlijke mensen
denkt hij steeds zonder gevoel
te leven zonder wensen
hij hangt zijn ziel over een stoel

dan maar virtuele kusjes geven
misschien dat niemand hem betrapt
alles is welkom tijdens zijn leven
hij heeft zijn herenpak weer opgelapt.


Mobar Vorstkasteel. 2006.

Argumenten of emoties...

....

Het leven is kut


Dat weet je, zeg je telkens
als het duistert met je poesje
"miauw" zeg je, laat je me weten
maar ik speel de scheet
laat onrust weer verwaaien
sla nog een boeg om als bladzijde
scheid daarmee Kerk van staat
voor een goedkope begrafenis

"halleluja" zucht je, en je weet niets
van de liefde, schaapje
pas op of er komt
nog een windvlaag
het is geen kwestie van ras of geloof

maar van asociale mensen.

© september 2009, mobar


Omdat ik licht geef


Omdat ik licht geef
in weemoed van duisternis
kussend nog eenmaal jouw lendendoek
met een diep gevoel van genade
vergeef ik jou jouw ijdelheid
zoals je ook de mijne
zal vergeten

en

die van het volk
dat jou wellustig
aan het kruis spijkerde
met roestige spijkers
en een geschonden gelaat

maar we zouden herrijzen
weer op staan uit de dood
de nacht na de dag
met de blokfluit

diep bedroefd
bij inktzwarte vijver
deden we het spelletje

liefde

Gordon , Joling
Loesje, Poesje

en we zagen eindelijk
het immens trotse licht
dat klaterde over rotsen

en onze fiere liefdesknotsen.


© september 2009, mobar

vrijdag 31 juli 2009


Zand

Scheen je aan de zon
te laten zien door je
handen open
ontvangst

verlegde jij grenzen
liepen naar beneden
en droeg je mee
het schepte een band
dat scheppen van zand
in tussenuren, onbewogen.


Schrijver: mobar

Argumenten of geheimen

vrijdag 10 juli 2009


Horizon van stijlloos zwijgen

Alles wat ik nooit durfde zeggen
ligt nu in taal en dicht te zwijgen
met hier slechts het eenzame woord
van woordengok en droeve twijfel

achter een horizon van stijlloos zwijgen
probeer ik
mijn hart weer in mijn ziel te krijgen.


Schrijver: mobar

vrijdag 10 juli 2009


Stilte is het geloof

Stilte is het geloof in de wereld
de innerlijke kracht van een eenzaam dolend kind
stilte is de verandering
het groeiend vertrouwen
van een verwarde volwassene
stilte is de toekomst
het toenemend vermogen
om de kwestie te doorgronden

stilte is het dansen in de nacht
tijdens de slaapdromen
in lenigheid verankerd.


Schrijver: mobar


vrijdag 10 juli 2009

Stilte is als heimwee = herzien april 2012 >1001

Begin April

Argumenten > 1001




Album: Voorjaarsnachten

Datum: 04/15/08
Weergaven: 366



(Bij benadering)


Bij benadering lijk ik blind
en doof en stom - niet naakt geboren -
wanneer ik uitleg wie ik ben
blijkt het niets zinvoller dan leegte

zou jij mij willen leren kennen
spreek dan uit hoe stilte doodgaat
maar verzamel geen stof

voor een uitgestorven zolder.

- Mobar- 2012

Van dorp naar kleine stad

Datum: 07/18/07
Weergaven: 198

Zorgelijk verleden

De echo galmt


Van een groot verdriet
wil ik de wees zijn
de verloren pijn bewaren
als een gebroken boom
door onweer ontworteld
want ik heb je lief
ook al ben je onzichtbaar
in een vervuilde zee van tranen
mijn troosten komt voor jou te laat

lieve vrouw, van weemoed
ik wil een warme wintertrui

voor je breien met mijn lichaamswarmte

en warme chocolademelk
over jouw tedere sprei van liefde knoeien
morsen, druppelen, uitwrijven

maar jij niet mij
je vertrouwde mij niet
bleef wentelen uit zelfbescherming

maar er galmt een echo in mijn hoofd
wat heb ik je misdaan
wat heb ik je aangedaan

was het zo erg
dat ik het niet kon nalaten
met je te flirten

jij lieve tijgerin
van verregende zomerdagen

ik was voor je aan de riem gegaan
als je dat nodig had gevonden
had ik in jouw mand geslapen

als een vermoeide zuidvrucht
op de weg terug naar stilte.


Auteur: mobar
Geplaatst op: 10 Juli 2007

Categorie: vreugde en verdriet


dinsdag 7 juli 2009


Einde aan zijn denken

Er is een einde aan zijn denken
zodra de liefde weer komt wenken
het is nu hartje zomer
hij is een echte dromer
zij is een diepe denker
en schenkt hem leegte
zonder dekens, weken
zonder beweging
alleen uit liefde
teruggekeerde hartstocht
fluistert hij haar gezever
en laat het ijlen voortduren
ter afscheid van zijn dromen
want het blijft niet hartje zomer
en hij die werkelijke dromer

komt aan het einde van zijn denken.


Schrijver: mobar


zaterdag 19 september 2009


Toe, huil niet meer

Ik leef met zoveel begrip
voor jouw particuliere belijdenis
heb heel veel zelfde pijn
in mijn geheugen
maar waarom verhandel jij jouw woorden
als filosofie,

terwijl je in een discussie
mijn ego niet waardig vindt
zijn mijn ellebogen zacht
is dit ook mijn wereld
jij huilt jouw tranen

ik de mijne

maar huil nu niet meer
het verdriet is voor later
als de waarheid weer eens boven water komt
en jij je tranen weer wilt drogen
met de geduldige tranen van een ander

het zijn mooie woorden die je schrijft
jij kent jouw gevoelens als geen ander
maar ik als leek denk onmiddellijk

aan een persoonlijkheidsstoornis
je eigen verantwoordelijkheid
steeds afschuiven op een ander
is het niet God dan is het de mens
op jacht naar water, op één
of andere verdoemde planeet

waar uit jouw tranen bloemen groeien

ik dacht dat je meer in jouw mars had
dan zedenpreken en vinger wijzen
maar mystiek is jouw manier
om alle rationele gedachten te verhullen
om de pijn maar niet te hoeven voelen
het is jouw goede recht
jouw recht op troost

en aandacht.

© juli 2009, mobar

Het zoete duister

....

Knappe vreemdeling




En toen die knappe vreemdeling
in eenzaamheid,
een vrije vogel zag
die nimmer had gevlogen,
maar hem wakker hield
vroeg hij haar liefde
in het dierenbos
onder de tafel
van de maan geschonken

als de stormen overtrokken
gordijnen ruw bewogen
achter de ramen
van zijn onschuld
ritme van zijn geweten

het hele gebeuren
van zijn aanwezigheid
en bomen dieper bogen,

waarin hij lag te dromen
nog maar nauwelijks bekomen
vloog hij in zijn dromen
met een vliegtuig over de oceaan
waar haar liefde groter werd

en zij hem vroeg haar te beveiligen.


Schrijver: mobar

Samen

Alles is voorgoed vergeven

hij sluit verdriet op in zijn ziel
als jij zo wilt blijven leven
is hij niet langer meer labiel

alles is voor eeuwig afgesloten
geeft zijn ziel op aan jouw angst
zijn leven is toch al naar de kloten
want samen waren jullie het bangst.


© september 2009, mobar

Hallo duisternis


Je ontglipt bijna aan de tijd, met het liedje "Hallo duisternis" van het Haagse popbandje
kleed ik mij in het schokkende blauw zing ik als jongetje altijd al mee tussen de muren
van de oude binnenstad op feesten met vervelende heksen
pluk ik tomaten die ik vul met gekookte eieren en kabouters met knikkers
voor een man of twee
en nu, een avond, drie eeuwen later in de herbouwde stad is er eigenlijk niet veel veranderd onder grijze wolken boven de daken het Haagse is nog steeds schokkend blauw en een beetje grijs en ik ben eigenlijk weer geen jongetje of een net meisje, ik pluk weer tomaten om aan centen te komen ga ik langs bij de kippen
en vul de tomaten want ik heb geen knikkers om buiten te spelen met een droge brok in de keel
wacht ik op een late treinreiziger om samen rijpe rode tomaten te plukken uit de koelkast,
naast het saladebed dromend over Venus rond jouw blonde vrouwenhaar
en grappig krullend schaamhaar met een bonte glimlach van vertrouwen
en alle heimwee van jouw hartsverlangen maak ik vliegensvlug
een salade klaar met ham en kaas en kaviaar.


Schrijver: mobar


dinsdag 30 juni 2009


Vakantiedorp

Zomer in het vakantiedorp
likt zijn stoere liefdeswonden,

zijn voorhoofd zweet
kent zijn weerspiegelingen
humor die langzaam slijt
golven schuimen aarzelingen

vertrouwde vrienden
die niets meer van hem
aannemen, eigenlijk nooit
zijn gedichten lezen

bij schaamteloze zee
die alles overspoelt
achter waanzin
van zijn dromen

zit hij zichzelf in de weg
achter een raamwerk
van gebroken liefde
zuigt hij sprookjes
uit de duim van het meisje
in het rode rokje
met de witte stippen

in de schaduw
van zijn droomrijk verleden
loopt hij terug
met haar
over het tuinpad
naar de draaimolen
met een fruitijsje in de hand
geeft hij haar een nat kusje

draaien ze samen in de rondte
van zomerdromen, hoogblond
onder zongetogen vakantiedagen

met in de handtas zoveel vragen.



Schrijver: mobar

Niet verliefd 1984


Florian van Driesteveld

Geschreven door mobar



of dito haren op jouw tenen
niet verliefd op droeve tepels
of vuile afwas, kromme lepels
niet verliefd op knappe obers
wil nu niet vet, maar echt iets


sober.

Droomwereldbrieven

donderdag 22 oktober 2009


Dierendag 1999



De laatste dierendag van de eeuw, Florian van Driesteveld woonachtig in de hoofdstad van ons land, heeft een broodrooster gewonnen in een dierenquiz. Hij wist te raden wie de papegaai was. De mol was de papegaai. Het was niet moeilijk om te raden. Het toeval wil dat Florian van Driesteveld verder schrijft verder aan zijn schriftelijke verklaring aan de droomwereld.



Beste droomwereld

Ik, Florian van Driesteveld, ik heb Sally Winterflow eigenlijk nooit iets persoonlijks verteld over het bizarre verhaal van Coos Dalstraat met zijn tweede liefde Jaap Bouwroede, maar het toeval wil dat ik Jaap Bouwroede zelf ook redelijk goed heb gekend. Ik heb hem allerlei onzin verteld, daar heb ik best een beetje spijt van. Ik geloof dat het tijd wordt dat ik werkelijk ga dromen, dat ik vertrek naar het zonnige land waar mijn brieven naar toe gaan. Beste droomwereld, gevoelsverwanten, geloof me in alle eerlijkheid, ik bedoel het allemaal niet slecht, dit leven is te echt. Ik ben een lieve man, niet alleen in mijn dromen, waarin zich een gelukzalige glimp van de werkelijkheid heeft verschanst. Liefde is universeel. Dat is mijn belangrijkste motto.Maar ook een doel op zichzelf. Ik ben eigenlijk alleen maar blij dat ik mijn dichterlijke brieven schrijf, over mijn innerlijke gevoelsleven en oprechte medeleven met de geradbraakte medemensen uit de samenleving, zoals Hubert, Sally en Jeroen, die ik al sinds 1969 ken en net als ik van de muziek van The Beatles en The Rolling Stones houden. Allemaal mensen met hier en daar een draadje los.

Groetjes, Florian van Driesteveld.



Florian schrijft rustig verder aan zijn brieven. Wacht hij is zo dronken dat hij er nog een brief uit perst. Zijn stem klinkt nu wat luider. Hij leest zijn eigen brief hardop voor, maar er is niemand die luistert, geen mens, geen dier, geen ding. Hij is gehaast, dierendag is bijna voorbij. En het is de laatste dierendag van de eeuw. Hij heeft nog iets belangrijks te verkondigen. Jammer, hij is helaas onverstaanbaar, door zijn dronkenschap, we zullen nooit weten wat hij in de volgende brief heeft geschreven.









© oktober 2009, mobar

Vergeten koffer

...
dinsdag 11 augustus 2009


Buikwind

Rivier vol diepe duisternis
de buikwind draait
onbewegelijke zucht
boven weilanden aan het einde
van een eenzame avond
hangt er een man aan de maan
donkere wolken pakken cynisch samen
van alle corrupte neigingen ontdaan
onder het plafond van een verliefde hemel
zwemmen wolken als dronken walvissen
van gerucht, geroezemoes en regenjas
naar maagd, tussen mijn groene vingers


de buikwind draait.





Schrijver: mobar

Droomwereldbrieven (diverse)

....

dinsdag 20 oktober 2009


Mailbox



Inmiddels is ook Hubert Stuipje weer achter de computer te vinden. Hij probeert een prijs te winnen met een filmquiz, een opblaasbare rubberboot. Overmorgen is hij jarig.
Tot zijn verbazing vindt hij een email met een scherpe toonzetting in zijn mailbox.
Een mail van Violette Zandheuvel.


Beste Hubert Stuipje



Nu hoop ik dat je wel eens goed naar mij zou willen luisteren, want de
bitterheid uit je brieven stelt mij wat teleur. Ik zet mij echt niet
tegen je af beste Hubert Stuipje, ik heb alleen aangegeven dat ik je eerdere veelvuldige ontboezemingen wat te veel van het goede vond, waar nu mijn grenzen zijn, en ik bang was dat ik je uiteindelijk meer zou kwetsen dan goed is voor een mens.
Ik wil je er aan herinneren, dat je zinnen gebruikte als "platonische wijze houden van
" en "uiteindelijk ontmoeten". Ik heb je in mijn vorige mails misschien wat beknopt
vertelt dat ik 't een en ander aan nare ervaringen heb, en dat ik mij
op dit moment liever met andere zaken bezig houdt. Ik gaf je mijn
visie op het geheel, en meer kon ik eigenlijk niet doen. En als je dat
niet aan kan, dan zou ik het echt en werkelijk jammer vinden,
maar men moet geen zielig paard steeds weer een race laten rennen,
als dat echt niet gaat. Je weet dat ik niet tot echte liefde in staat ben.
Dat heb ik afgeleerd door dat klootjesvolk om mij heen. Als je mij echt zou vervelen,
zou ik dat direct te kennen geven, en überhaupt niet meer terugschrijven.
Dit is voor mij ook relatief nieuw, ik heb wel ervaring met het één en ander,
maar de zogenaamde heropbouw van mijn leven, en de nieuwe correspondenties die mijn leven zijn binnengestroomd, niet zonder verrijking overigens,
zijn ook niet bepaald een specialisme waarin ik mij meer dan genoegzaam heb bekwaamd.
En ik wil absoluut niets horen waarvan je ook maar het geringste vermoeden hebt
dat het niet aan mij is toe te vertrouwen, dat vind ik niet fijn want ik schrijf niet
naar je om je uit te horen of omdat ik het zo leuk vind aan het woord te zijn.
Als dat het geval was zou ik onderhand wel forensisch woordvoerder
zijn geworden, of iets van die strekking. Ik ben dientengevolge ook blij dat het verhaal niet is aangekomen, want ik wil niet dat jij je omwille van mij niet op je gemak voelt, ik mag dan een moeilijk mens kunnen zijn, het doet mij wel degelijk wat als iemand gekwetst wordt door dat soort zaken. En fin, ik weet ook erg weinig maar ik weet wel, dat ik aan bitterheid geen boodschap heb. Ik vind 't verdomd leuk en interessant om iemand als jij te kennen, maar dat heb ik nou al driehonderd keer gezegd geloof ik, zonder het zeker te weten.



Liefs, Violette Zandheuvel




© oktober 2009, mobar

Het vuur in zijn ziel

zondag 18 oktober 2009


Het vuur in zijn ziel

Hubert Stuipje is erg angstig. Hij is een zenuwenlijder, al jaren.Zijn beste vriend heeft de ziekte van Lyme,en vanwege alle spanningenheeft Hubert weer allerlei zenuwtrekjes terug gekregen. Zo lukt het hem nietmeer om in een enkele keer de kraan dicht te draaien. Het lijkt of de kraantegenwerkt en zich niet dicht laat draaien. Of de kraan zichzelf weer opendraait.Hetzelfde geld voor de deur, en alle andere deuren in zijn bestaan. Ze gaanwel open, maar hij krijgt ze nooit meer dicht. Ze laten zich niet dicht gaan, willen altijd open blijven, zoals een vrouwenhart in de overgang, een pony in een lenteweide, smoorverliefd op het leven en de prinsheerlijke billenpartij van een worstelende homo,die overhoop ligt met het leven en zichzelf, maar tegelijkertijd briljante uitvindingen doet omdat eenzaamheid aanzet tot creativiteit, en creativiteit zich niet laat delen door de massa, die zich laat beïnvloeden door kreten van minder bedeelde fantasieloze mensen. Nee, niets van dit alles voor Hubert, hij is vanuit zijn natuur een zenuwenlijder geworden. Geef hem nooit een sleutel want je krijgt die gegarandeerd afgebroken terug.Kijk, hij huilt nu voor de spiegel. Laat hem maar even. Tranen brengen geluk.Hij praat weer met zichzelf. Terug gaan naar zijn treurjeugd dat wil hij nooit meer.Daarom bijt hij van zich af. Hij gaat nooit meer binnenvetten als mensen hem pijn doen.Tranen. Maar voor hem niet teveel. Op zijn knieën, dat nooit!Cultuurbarbaren! Spuug hem maar in mijn gezicht. Misschien dat het vuur in mijn ziel dan nooit meer dooft. Hij heeft gesproken met de leden van het gezelschap.Ze zijn het er nu allemaal over eens dat het leven zich afspeelt rond een droom. Ze weten alleen nog niet welke droom, misschien dat Jeroen Splinterman er in de toekomst meer over kan vertellen. Als het vuur in zijn ziel niet dooft zullen er waarschijnlijk vanzelf wel nieuwe dromen komen. Voorlopig houdt het vuur in zijn ziel hem op te been, geeft hem de kracht op de communiceren, overleg te plegen, taken uit te voeren, en alles met passie, omdat passie nauw verbonden is met het vuur in zijn ziel.













© oktober 2009, mobar

De naakte waarheid

dinsdag 20 oktober 2009


De naakte waarheid

De laatste ontroerende brief van Sally Winterflow uit de residentie dringt niet meer echt tot Florian van Driesteveld door. Hij is niet langer op zoek naar een pseudoniem, heeft zichzelf terug gevonden in teleurstelling over het leven. Het is inmiddels 13 oktober 1999 in de hoofdstad van ons land, twee dagen voor de verjaardag van Hubert Stuipje, die zich over twee dagen dus echt een oude rukker mag noemen. Florian filosofeert zomaar wat over het leven.

De medicijnen zijn goed aangeslagen. Hij gebruikt geen drugs en alcohol meer.

De mensen zullen merken dat hij weer een lief persoon zal worden.

De mensen zullen hem weer verwelkomen onder het liefdeslicht van de schijnheiligheid als een verloren zwart Maldoriaans schaap, met drie poten en een veel te lange natte snaak die trilt in de tegenwind van de voorspoed der dromen.



Maar opgetild door luchtspiegelingen en blindgangers, die leegte opzuigen als slappe was wordt hij verwelkomt als de nieuwe verlosser. Zijn geschriften worden gelezen met een zekere gulzigheid die ongewoon is tijdens de dagelijkse gang der dingen.

Er verschijnen gedichten over zijn charmante verschijning zomaar uit de losse pols en met veel inzicht en innerlijke kracht geschreven door blonde Indianenvrouwen,

ontheemde pubers, maar ook door alledaagse heksen, en festivalbezoekers, drugsgebruikers en lijmsnuivers. En hij zal nooit meer achter de geraniums zitten met zijn dronken hondenkop, zal hij nooit meer grommen tegen lammetjes of luchtkinderen die zich over ambtenaren beklagen. Bloemen oesters van de vergeten droom, hij zal zich niet van het orakel laten afhangen. Ze zullen hem weer losmaken zodat hij niet langer zonder lendendoek omgekeerd aan een boom hoeft te blijven hangen. Ze zullen zijn lichaam naar beneden takelen, met lenige handen en handige moed. En ze zullen zien dat hij geen Tarzan is maar een gezette man van middelbare leeftijd met een baard onder zijn buik.




© oktober 2009, mobar

Koffie

vrijdag 23 oktober 2009


Koffie



Thomas is eindelijk terug in de oude havenstad na een lange vermoeiende treinreis, dwars door Nederland.



De eenzaamheid heeft geen einde, Thomas had dit alles niet kunnen vermoeden. Het is al laat. Thomas is vermoeider dan hij ooit had kunnen weten. En zijn vermoedens waren al zo vaak vervreemd van zijn gewoontes. Thomas had nauwelijks nog besef voor een gevoel van tijd. Tijd zoals in het heen en weer slingeren van de klepel van de klok in het oude huis waar hij vandaan kwam, na het horen van het droeve nieuws. Nu is Thomas terug in de oude havenstad, in een oude woning aan de Aalscholverkade. Hij krijgt dorst. Voorlopig een blijvende dorst. Hij ziet de openstaande deur, loopt door de hal naar een andere deur met een achterliggende keuken. Het is een kleine maar handig ingerichte keuken, met spiegels aan de raamkant en een kleine tafel bij het vierkante raam. Er staat een klein koffiezetapparaat dat zich door Thomas laat bedienen. Het bruine goedje drupt langzaam uit het tuitje. Thomas herkent de grote glanzende spiegel die ook in de kleine keuken hangt. Hij laat de koffie een beetje lauw worden. Zijn gedachtes gaan trager dan zijn voelen, dat zich kenmerkt door een rillend lijf omdat hij nadenkt over het droeve nieuws. Een leven lang biologische groente, niet roken, en geen vlees gegeten en dan toch kanker, maar oud geworden, oud met een hevige pijn, verraderlijke pijn, die niet meer met morfine was te bestrijden. Totdat zijn tante tenslotte het leven liet, bijna negentig, maar toch nog door een ziekte geveld. Een leven vol herinneringen heengegaan. Het doet pijn er aan te denken.



Op de Aalscholverkade staat de oude havenhuizen met hun daken in wind en regen, en door het water van de brede grachten voelt het koud en vochtig aan. Er draalt een Herfstige weemoed door de levensaders van Thomas, omdat hij weet dat zijn verjaardag voorspoedig is. Ooit zal de dood ook zijn verjaardag herhalen, tenslotte vervagen, een roestige vlek in een emmer vol sop. De koffie blijft lauw in de keuken. Thomas geniet van het lauw worden van de koffie en bekijkt de kleine keuken nu wat grondiger, met ogen die een besef van bewustzijn verkondigen. Hier heeft hij ooit als één van de eerste mensen op aarde het boek:

Leven zonder liefde

gelezen, twee keer achter elkaar, en sommige hoofdstukken wel drie of zelfs vier keer. Met een gretigheid, een zeldzame gretigheid.Thomas leerde te begrijpen wat dieren bij gebrek aan liefde doen, en waarom mensen zoveel trager denken, dan dieren in eenzelfde situatie. Hij leerde te begrijpen waarom de aard der dingen steeds een dualisme is tussen ingewikkeld en eenvoudig, niet tussen goed en kwaad of licht en duister.Hij leerde hoe de mens zich zonder liefde kon gaan handhaven in een liefdesloze maatschappij, maar hij las ook de schaduwzijde, het cynisme dat de schrijfsterten slotte ten gronden richtte, en haar deed besluiten zichzelf de dood toe te brengen door verhanging aan de sterkte onderste tak van een taaie wilgenboomaan de oevers van het spiegelmeer in het land achter de horizon, bij de rivieren. De lauw geworden koffie smaakt bitter, de verwarring neemt langzaam af.Thomas wordt al weer wat rustiger, kan mensen voorzichtig aankijken zonder de blik af te wenden. Hij durft weer met meer dan twee woorden te praten en een discussie aan te gaan over het geloof, maar hij houdt niet van dat absolute, kiest liever voor de nuances van de dierenwereld en de sprookjes van de lente zoals de alleenheerser ons die gaf, zonder oordeel, of vooroordelen. Het ergste leed lijkt nu geleden, de artistieke blik van Thomas valt op een boekenkast waarin alles behalve kookboeken pronken. Hij vindt een dun boek in de boekenkast. Thomas ziet de naam van de auteur: Jeroen Splinterman. De naam van de zelfmoordenaar. De sociaal pedagoog.Die mierenneuker die de late jeugd van Hubert Stuipje naar de knoppen heeft gebracht, met vage weerspiegelingen over psychologie.Hoe kan het anders. Dit was zijn oude havenhuis. Zijn persoonlijke boekenkast. Zijn particuliere binnenwereld. Zijn individuele keuken, uitgaanscentrum, danszaal, televisiekamer, vermaakruimte. Nu komt Thomas dichter bij de bron. Dit is spannend en vraagt alle concentratie.Hij leest de titel van het boekje: De dood slaat geen varken.Thomas begint aandachtig te lezen, slaat geen enkel woord over.Wat kon die man schrijven, jammer dat hij ervoor koos om naar de andere kant tegaan. Maar wat had hij nog voor een keuze? Toen bekend werd dat hij Hubert Stuipje had misleid was zijn carrière naar de knoppen en hing hij zijn ambities aan de wilgen. Maar de vreemde woorden in dit boekje. Dit wonderlijke smoezelige boekje uit zijn boekenkast. De dood slaat geen varken Thomas weet nu zeker dat hij hier niet voor niets naar toe is gekomen.Hij voelt dat er een puist op zijn rechterbil zit en dat de keukenstoel wiebelt.Maar er zit een eenvoud in het wiebelen die hem naar het leven doet snakken. Hij leest de overeenkomsten tussen de uitspraken ven het boek van Jeroen Splinterman met de filosofische uitspraken uit Leven zonder liefde Thomas begrijpt eindelijk waar het in het leven allemaal om draait, en dat alles niet voor niets is geweest. Hij neemt nog een slok van de lauwe koffie, die smaakt bitter, maar het bevestigt zijn nuchtere vermoeden.





*

© oktober 2009, mobar

Tegenlicht

Tegenlicht


Het licht heeft niets te verbergen
oorspronkelijke vertalingen van de gelukzalige
zijn te lezen op de wanden van een grot
ze moeten niet met kleuren goochelen
als iets rood is wordt het niet blauw
als ik je vergeet kan ik niet met je trouwen
maar als je bij me blijft
weet ik niet of ik van je houd

ik wil je weer zien in peinzend tegenlicht
met de diepte van een hoofdstuk uit een boek
niet die treurnis van een vergeten jeugd
of de ongeriefelijkheid van een lendendoek

misschien mag ik je vertederen met duisternis
de stille woorden die ik nooit verzwijg
wanneer ik in jouw trouwe ogen kijk
is onze lichaamstaal authentiek
en zonder verdere bijzonderheden.

Schrijver: Mobar.

Zomernacht

Die trage zomernacht


gesluierd in liefdesmist

het lijf veel te warm

voor een pyjama



vriendschap als verf

aan mijn handen



vredelievend

geef ik jou

mijn eten

mijn laatste beetje weemoed,



we slapen bij de rivier

dat vrouwtje van weet ik niet

reageert op mijn gedichten



ik hoor de zoete klank

van haar prachtige stem

een harp in toon gevangen,



tussen de stilte van mijn letterwoorden

die optelsommen van mooie zinnen

vol terugverende gedachten

toen op haar schoot

een poes geknuffeld

de intrede deed,



in ons beider leven

gesluierd in liefdesmist

schuif ik de braadkip

in de oven

en schenk cider

in een lang dun glas

slapend bij de rivier,



je drinkt uit mijn navel

haalt een augurk uit je slipje

het is bijna herfstde vaart zit er in,



dagen waaien voorbij als dromen

je haalt alles in wat je miste

brengt de adem naar de toekomst

onze fietsen staan tegen

een boom groet de regen

we gaan samen paden vinden,



het geluk tussen beminden

kan ik hier jouw eenvoud ruiken

soms verstopt achter de struiken,



waai ik niet mee met alle winden

ik zal ooit wel de waarheid vinden

ooit de ware waarheid proeven

en als genezen ondervinden.









Schrijver: mobar

Papieren nachtwoud

   

  

Meer van het Circus

.....