zaterdag 23 februari 2013
Strandweg
Strandweg
.
.
Langs
de rulle strandweg
oude bomen
beetje krom
gebogen
dienen aan
.
de duister nacht
diep verlangen wacht
.
het strand
achteloos, schoon
.
ik, zal voor altijd
bij je blijven
.
en jij, vraag je
.
maar ik blijf
het antwoord schuldig.
Zomer van afscheid
.
Tekende een zomer
voor de dwazen
landschap en muren
steeds dikkere muren
overwoekerde wolken
bijzondere luchten
probeerde niet te vluchten
of het land gaan verlaten
met zijn lust niet meer praten
en over liefde te zwijgen
er is geen zin meer te krijgen
in het land van de woorden
waar ze onschuld vermoorden
schilderde een zomer van afscheid.
-mobar-
maandag 18 februari 2013
Stop oorlog - 2006
...
dinsdag 28 juli 2009
Ik sta voor ( 2006)
Alle kwaadheid die op jouw weg komt
alle duivels op dat driftpaard
met die vurige staart
die jij zo graag in de koffie
van jouw vrienden roert
maar laat maar, al die nutteloze zielen
die niet meer weten dat gras groen is
en de hemel blauwer dan lavendel
mooier, geuriger, dan jouw denkbeeldige hel
waarvan ik de navelstreng heb doorgebeten
met alles wat er aan geweten in mijn strot ligt
er zijn teveel vrienden reeds gestorven voor het goede doel
waar ik maar geen zingeving in kan vinden
door de ervaring die ik niet koester als mijn doodgeboren
zelfs door de keizersnede niet meer tot leven te wekken
droom, dat ik nog dat kind ben dat zinspeelt op vrede
terwijl ik weet dat de wereld in brand staat
onze enige hoop is, de werkelijkheid achter te laten
daar waar de nachtmerrie meer soelaas biedt
in het achteruit spellen van ons verstandelijk vermogen
maar mij zul je nooit horen oordelen
ik roep wat nutteloze woorden als elementen
uit die niet door mij geschapen maatschappij
mij boos hebben gemaakt
ik laat het bij die onnozelheid
omdat het gedachten zijn en geen personen
als de wereld werkelijk wat persoonlijker zou worden
dan zou ik mijn woede nooit zo uitspannen
of denken, dat iedere anonieme knuffel
een ooit gekoesterde liefdestruffel vermoordt
in de hoop er heimelijk baat bij te hebben
zodat de deur der vreugde weer openslaat
om mij met het sociale licht der gerechtigheid
tegemoet te treden, zoals tijdens dat bijna geniepige
hunkeren van mijn ziel, naar de waarheid in mijn dromen
of slapen jullie net als ik onder een eik in de denktuin
die we met z’n allen hebben ontworpen
om er voor te zorgen dat er niemand
door het net valt, uit vriendelijkheid
en die niets vermoedende onschuld
waarmee onze zonen ten velde zijn gestuurd.
Schrijver: mobar
2006
Labels: Jij, Leven, Oorlog
juli 2009 14:22
DrieGeetjes Reageer op Ik sta voor
Saturday, November 11, 2006 19:31
sunset Reageer op Ik sta voor
Saturday, November 11, 2006 18:53
Prachtig. En ondanks de lengte heel graag gelezen.
Liefs en fijne avond, sunset
MayadeBij* Reageer op Ik sta voor
Saturday, November 11, 2006 11:04
Ook goedemorgen Heerlijke tekst.
rovago Reageer op Ik sta voor
Saturday, November 11, 2006 00:18
Een prachtgedicht.
Groetjes.
Rovago
dinsdag 28 juli 2009
Ik sta voor ( 2006)
Alle kwaadheid die op jouw weg komt
alle duivels op dat driftpaard
met die vurige staart
die jij zo graag in de koffie
van jouw vrienden roert
maar laat maar, al die nutteloze zielen
die niet meer weten dat gras groen is
en de hemel blauwer dan lavendel
mooier, geuriger, dan jouw denkbeeldige hel
waarvan ik de navelstreng heb doorgebeten
met alles wat er aan geweten in mijn strot ligt
er zijn teveel vrienden reeds gestorven voor het goede doel
waar ik maar geen zingeving in kan vinden
door de ervaring die ik niet koester als mijn doodgeboren
zelfs door de keizersnede niet meer tot leven te wekken
droom, dat ik nog dat kind ben dat zinspeelt op vrede
terwijl ik weet dat de wereld in brand staat
onze enige hoop is, de werkelijkheid achter te laten
daar waar de nachtmerrie meer soelaas biedt
in het achteruit spellen van ons verstandelijk vermogen
maar mij zul je nooit horen oordelen
ik roep wat nutteloze woorden als elementen
uit die niet door mij geschapen maatschappij
mij boos hebben gemaakt
ik laat het bij die onnozelheid
omdat het gedachten zijn en geen personen
als de wereld werkelijk wat persoonlijker zou worden
dan zou ik mijn woede nooit zo uitspannen
of denken, dat iedere anonieme knuffel
een ooit gekoesterde liefdestruffel vermoordt
in de hoop er heimelijk baat bij te hebben
zodat de deur der vreugde weer openslaat
om mij met het sociale licht der gerechtigheid
tegemoet te treden, zoals tijdens dat bijna geniepige
hunkeren van mijn ziel, naar de waarheid in mijn dromen
of slapen jullie net als ik onder een eik in de denktuin
die we met z’n allen hebben ontworpen
om er voor te zorgen dat er niemand
door het net valt, uit vriendelijkheid
en die niets vermoedende onschuld
waarmee onze zonen ten velde zijn gestuurd.
Schrijver: mobar
2006
Labels: Jij, Leven, Oorlog
juli 2009 14:22
DrieGeetjes Reageer op Ik sta voor
Saturday, November 11, 2006 19:31
sunset Reageer op Ik sta voor
Saturday, November 11, 2006 18:53
Prachtig. En ondanks de lengte heel graag gelezen.
Liefs en fijne avond, sunset
MayadeBij* Reageer op Ik sta voor
Saturday, November 11, 2006 11:04
Ook goedemorgen Heerlijke tekst.
rovago Reageer op Ik sta voor
Saturday, November 11, 2006 00:18
Een prachtgedicht.
Groetjes.
Rovago
zondag 17 februari 2013
Stop oorlog - Duistere horizon
...
zondag 26 juli 2009
Duistere horizon
De rivierboten hebben de slaven
tijdens de crisis geen vrijheid
gegeven is verloren, kogels
allemaal op weg naar de dood
aanbid ik jouw doorzichtjurk
de glans van jouw blote lijf
de geruchten langs jouw loodlijn
in de spiegel, is alles anders
heb je niet die wiegelborstjes
of knagende onderlippen
en statig spitsen van jouw neus
ik wil met je naakte lijf dansen
ruchtbaarheid geven aan het vermoeden
vruchtbaarheid geven aan mijn wichelroede
ik tracht te rivierdansen
je antwoorden met mijn dichtersgehoor
maar je luistert niet, je luisterde nooit
schrijft indringender dan ik
over dezelfde duistere horizon
terwijl de tijd voorbij tikt zonder zoen
de ritmeschepen hebben de helpers
tijdens de vrijheid, geen crisis maar doden
verloren is gegeven, overleven is vermoorden
we buiten de armoede uit
zijn allemaal schuldig
onder de dichtprinsessen
is de huid een beschermlaag
tegen excessen en exen
we helpen het klimaat naar de kloten
wijzen met onze vingers naar de groten
maar vergeten onszelf in het kleine
zien soms zelfs de weemoed verdwijnen
in trachten te omhelzen, een vrede van daden
maar jij ligt daar als lijk, aangevreten door maden.
Schrijver: mobar
Labels: Dood, Oorlog, Verwarring
Dwaallicht Reageer op Duistere horizon
Tuesday, November 25, 2008 21:38
Mooi indringend schrijven!
Liefs Dina
Gewoon Amy Reageer op Duistere horizon
Monday, November 24, 2008 15:55
Een indringend en waar schrijven.
liefs amy
hiljaa Reageer op Duistere horizon
Monday, November 24, 2008 13:17
nie de enigste kwas nog bezig
hahaha
sterk geschreven
knufliefs--hijaa--
Windwhisper Reageer op Duistere horizon
Monday, November 24, 2008 13:04
pohhhh, wat is dit mooi en weet je, je hebt zo gelijk een schonere wereld een beter klimaat, dat alles begint bij ons zelf, we zijn de verpesters van het millieu en de aarde. we zouden zeker bij ons zelf moeten beginnen.
toppertje Mobar, jouw hele schrijven, waarom ben ik de enige die een reactie geeft?
kuzzz
zondag 26 juli 2009
Duistere horizon
De rivierboten hebben de slaven
tijdens de crisis geen vrijheid
gegeven is verloren, kogels
allemaal op weg naar de dood
aanbid ik jouw doorzichtjurk
de glans van jouw blote lijf
de geruchten langs jouw loodlijn
in de spiegel, is alles anders
heb je niet die wiegelborstjes
of knagende onderlippen
en statig spitsen van jouw neus
ik wil met je naakte lijf dansen
ruchtbaarheid geven aan het vermoeden
vruchtbaarheid geven aan mijn wichelroede
ik tracht te rivierdansen
je antwoorden met mijn dichtersgehoor
maar je luistert niet, je luisterde nooit
schrijft indringender dan ik
over dezelfde duistere horizon
terwijl de tijd voorbij tikt zonder zoen
de ritmeschepen hebben de helpers
tijdens de vrijheid, geen crisis maar doden
verloren is gegeven, overleven is vermoorden
we buiten de armoede uit
zijn allemaal schuldig
onder de dichtprinsessen
is de huid een beschermlaag
tegen excessen en exen
we helpen het klimaat naar de kloten
wijzen met onze vingers naar de groten
maar vergeten onszelf in het kleine
zien soms zelfs de weemoed verdwijnen
in trachten te omhelzen, een vrede van daden
maar jij ligt daar als lijk, aangevreten door maden.
Schrijver: mobar
Labels: Dood, Oorlog, Verwarring
Dwaallicht Reageer op Duistere horizon
Tuesday, November 25, 2008 21:38
Mooi indringend schrijven!
Liefs Dina
Gewoon Amy Reageer op Duistere horizon
Monday, November 24, 2008 15:55
Een indringend en waar schrijven.
liefs amy
hiljaa Reageer op Duistere horizon
Monday, November 24, 2008 13:17
nie de enigste kwas nog bezig
hahaha
sterk geschreven
knufliefs--hijaa--
Windwhisper Reageer op Duistere horizon
Monday, November 24, 2008 13:04
pohhhh, wat is dit mooi en weet je, je hebt zo gelijk een schonere wereld een beter klimaat, dat alles begint bij ons zelf, we zijn de verpesters van het millieu en de aarde. we zouden zeker bij ons zelf moeten beginnen.
toppertje Mobar, jouw hele schrijven, waarom ben ik de enige die een reactie geeft?
kuzzz
Stop oorlog - Ik sta voor
...
vrijdag 17 juli 2009
Ik sta voor
Alle kwaadheid die op jouw weg komt
alle duivels op dat driftpaard
met die vurige staart
die jij zo graag in de koffie
van jouw vrienden roert
maar laat maar,
al die nutteloze zielen
die niet meer weten
dat gras groen is
en de hemel blauwer dan lavendel
mooier, geuriger,
dan jouw denkbeeldige hel
waarvan ik de navelstreng
heb doorgebeten
met alles wat er aan geweten
in mijn strot ligt
er zijn teveel vrienden reeds gestorven
voor het goede doel
waar ik maar geen zingeving
in kan vinden
door de ervaring die ik niet koester
als mijn doodgeboren
zelfs door de keizersnede
niet meer tot leven te wekken
droom, dat ik nog dat kind ben
dat zinspeelt op vrede
terwijl ik weet
dat de wereld in brand staat
onze enige hoop is,
de werkelijkheid achter te laten
daar waar de nachtmerrie
meer soelaas biedt
in het achteruit spellen
van ons verstandelijk vermogen
maar mij zul je nooit horen oordelen
ik roep wat nutteloze woorden
als elementen
uit die niet door mij geschapen
maatschappij van klootjesdansers
mij boos hebben gemaakt
ik laat het bij die onnozelheid
omdat het gedachten zijn
en geen personen
als de wereld werkelijk
wat persoonlijker zou worden
dan zou ik mijn woede nooit zo uitspannen
of denken, dat iedere anonieme knuffel
een ooit gekoesterde liefdestruffel vermoordt
in de hoop er heimelijk baat bij te hebben
zodat de deur der vreugde weer openslaat
om mij met het sociale licht
der gerechtigheid
tegemoet te treden, zoals tijdens
dat bijna geniepige
hunkeren van mijn ziel,
naar de waarheid in mijn dromen
of slapen jullie net als ik
onder een eik in de denktuin
die we gezamenlijk hebben ontworpen
om er voor te zorgen dat er niemand
door het net valt, uit vriendelijkheid
en die niets vermoedende onschuld
waarmee onze zonen ten velde zijn gestuurd.
Schrijver: mobar
Geplaatst door Mobar Vorstkasteel op 14:02 Labels: Leven, Oorlog, Verwarring
1 opmerking:
Mobar Vorstkasteel17 juli 2009 14:04
Rebelle Reageer op Ik sta voor
Aangrijpend.
Friday, June 29, 2007 13:09
vrijdag 17 juli 2009
Ik sta voor
Alle kwaadheid die op jouw weg komt
alle duivels op dat driftpaard
met die vurige staart
die jij zo graag in de koffie
van jouw vrienden roert
maar laat maar,
al die nutteloze zielen
die niet meer weten
dat gras groen is
en de hemel blauwer dan lavendel
mooier, geuriger,
dan jouw denkbeeldige hel
waarvan ik de navelstreng
heb doorgebeten
met alles wat er aan geweten
in mijn strot ligt
er zijn teveel vrienden reeds gestorven
voor het goede doel
waar ik maar geen zingeving
in kan vinden
door de ervaring die ik niet koester
als mijn doodgeboren
zelfs door de keizersnede
niet meer tot leven te wekken
droom, dat ik nog dat kind ben
dat zinspeelt op vrede
terwijl ik weet
dat de wereld in brand staat
onze enige hoop is,
de werkelijkheid achter te laten
daar waar de nachtmerrie
meer soelaas biedt
in het achteruit spellen
van ons verstandelijk vermogen
maar mij zul je nooit horen oordelen
ik roep wat nutteloze woorden
als elementen
uit die niet door mij geschapen
maatschappij van klootjesdansers
mij boos hebben gemaakt
ik laat het bij die onnozelheid
omdat het gedachten zijn
en geen personen
als de wereld werkelijk
wat persoonlijker zou worden
dan zou ik mijn woede nooit zo uitspannen
of denken, dat iedere anonieme knuffel
een ooit gekoesterde liefdestruffel vermoordt
in de hoop er heimelijk baat bij te hebben
zodat de deur der vreugde weer openslaat
om mij met het sociale licht
der gerechtigheid
tegemoet te treden, zoals tijdens
dat bijna geniepige
hunkeren van mijn ziel,
naar de waarheid in mijn dromen
of slapen jullie net als ik
onder een eik in de denktuin
die we gezamenlijk hebben ontworpen
om er voor te zorgen dat er niemand
door het net valt, uit vriendelijkheid
en die niets vermoedende onschuld
waarmee onze zonen ten velde zijn gestuurd.
Schrijver: mobar
Geplaatst door Mobar Vorstkasteel op 14:02 Labels: Leven, Oorlog, Verwarring
1 opmerking:
Mobar Vorstkasteel17 juli 2009 14:04
Rebelle Reageer op Ik sta voor
Aangrijpend.
Friday, June 29, 2007 13:09
Stop oorlog - Het einde der tijden
...
donderdag 16 juli 2009
Het einde der tijden
Het einde der tijden zal komen
en iedere seconde waarin ik mijn waanzin
vergelijk met andere waanzin zal vergeten zijn
door hogere machten
dan die mij bekend zijn
de dag des onheils zal geboren worden
met een uit een erfenis getogen getuigenis
mijn bloed zal uit de ogen van God kruipen
voor gemaakte volmaakte vervreemding
van mijn onzelfzuchtige hart
dat uit het zicht van de vrede
in duisternis zal verdwijnen
de nacht zal heersen
met lust en hebzuchtverboden vruchten
zullen worden genoten waar uit het vlees
verleidelijke sappen druipen
er zullen doden vallen
onschuldige burgersniemand kan het
in de gaten hebbenhet enige wat nog telt
zijn kogelgaten
er zal een moment komen
dat er een einde aan de oorlog komt
maar de oorlog zal nooit
een einde aan de tijd maken
zoals ieder tijdsgewricht
van een open wonde.
Schrijver: mobar
Geplaatst door Mobar Vorstkasteel op 16:28 Labels: Bedrog, Dood, Oorlog
1 opmerking:
Mobar Vorstkasteel16 juli 2009 16:30
Narcis(t) Reageer op Het einde der tijden
Wednesday, July 09, 2008 11:05
heel sterk, pijnlijk en goed verwoord!
conan Reageer op Het einde der tijden
Wednesday, July 09, 2008 11:03
nou , wat is er toch vandaag met freaks weer een apocalyptisch gedicht....ja leest als een open wonde , pijn met een niet te overwinnen tijd , soort eeuwig woeden , heftig !
liefs conan***
Littledolphin Reageer op Het einde der tijden
Wednesday, July 09, 2008 06:05
sterk alweer, zeer sterk, liefs little
less - no more Reageer op Het einde der tijden
Wednesday, July 09, 2008 00:39
mijn beeld van 'het eind der tijden' ziet er anders uit, maar goed.... ieder zn meug, wel erg sterk geschreven
warme groet, Jan
donderdag 16 juli 2009
Het einde der tijden
Het einde der tijden zal komen
en iedere seconde waarin ik mijn waanzin
vergelijk met andere waanzin zal vergeten zijn
door hogere machten
dan die mij bekend zijn
de dag des onheils zal geboren worden
met een uit een erfenis getogen getuigenis
mijn bloed zal uit de ogen van God kruipen
voor gemaakte volmaakte vervreemding
van mijn onzelfzuchtige hart
dat uit het zicht van de vrede
in duisternis zal verdwijnen
de nacht zal heersen
met lust en hebzuchtverboden vruchten
zullen worden genoten waar uit het vlees
verleidelijke sappen druipen
er zullen doden vallen
onschuldige burgersniemand kan het
in de gaten hebbenhet enige wat nog telt
zijn kogelgaten
er zal een moment komen
dat er een einde aan de oorlog komt
maar de oorlog zal nooit
een einde aan de tijd maken
zoals ieder tijdsgewricht
van een open wonde.
Schrijver: mobar
Geplaatst door Mobar Vorstkasteel op 16:28 Labels: Bedrog, Dood, Oorlog
1 opmerking:
Mobar Vorstkasteel16 juli 2009 16:30
Narcis(t) Reageer op Het einde der tijden
Wednesday, July 09, 2008 11:05
heel sterk, pijnlijk en goed verwoord!
conan Reageer op Het einde der tijden
Wednesday, July 09, 2008 11:03
nou , wat is er toch vandaag met freaks weer een apocalyptisch gedicht....ja leest als een open wonde , pijn met een niet te overwinnen tijd , soort eeuwig woeden , heftig !
liefs conan***
Littledolphin Reageer op Het einde der tijden
Wednesday, July 09, 2008 06:05
sterk alweer, zeer sterk, liefs little
less - no more Reageer op Het einde der tijden
Wednesday, July 09, 2008 00:39
mijn beeld van 'het eind der tijden' ziet er anders uit, maar goed.... ieder zn meug, wel erg sterk geschreven
warme groet, Jan
donderdag 14 februari 2013
Heteronima's
De vrouwelijke heteroniemen van Henk: Heteronima's
Esther
Birgit
Astrid
Anita
Saartje
Sally
Aafje
Anita
Het talent van het schemerlicht
Violette
Uit jouw stilte
Abonneren op:
Posts (Atom)