Mystieke herfsttuin
Ik ga me niet met de naaktslakken bemoeienals ze zich terugtrekken uit de mystieke herfsttuin
laat ik het gras, waar gras mag groeien
en alle blaadjes denk ik bruin
ik laat de liedjes aan de vogels
in de intensheid van het afscheidslied
probeer ik jouw ogen te ontwijken
maar het gevoel raak ik niet kwijt
ik zal niets zeggen tegen merels
die mij verwijten dat ik zwijg
maar we zijn toch stoere kerels
ondanks de black-out die ik krijg
ik droom jouw ziel terug aan de vlinders
zij zullen zwerven rond het verloren woord
misschien als troost nog, voor de vinders
in een hemels, nooit verlaten oord.
Schrijver: mobar
Inzender: Henk van Dijk, 14-09-2010