Zomernacht

Die trage zomernacht


gesluierd in liefdesmist

het lijf veel te warm

voor een pyjama



vriendschap als verf

aan mijn handen



vredelievend

geef ik jou

mijn eten

mijn laatste beetje weemoed,



we slapen bij de rivier

dat vrouwtje van weet ik niet

reageert op mijn gedichten



ik hoor de zoete klank

van haar prachtige stem

een harp in toon gevangen,



tussen de stilte van mijn letterwoorden

die optelsommen van mooie zinnen

vol terugverende gedachten

toen op haar schoot

een poes geknuffeld

de intrede deed,



in ons beider leven

gesluierd in liefdesmist

schuif ik de braadkip

in de oven

en schenk cider

in een lang dun glas

slapend bij de rivier,



je drinkt uit mijn navel

haalt een augurk uit je slipje

het is bijna herfstde vaart zit er in,



dagen waaien voorbij als dromen

je haalt alles in wat je miste

brengt de adem naar de toekomst

onze fietsen staan tegen

een boom groet de regen

we gaan samen paden vinden,



het geluk tussen beminden

kan ik hier jouw eenvoud ruiken

soms verstopt achter de struiken,



waai ik niet mee met alle winden

ik zal ooit wel de waarheid vinden

ooit de ware waarheid proeven

en als genezen ondervinden.









Schrijver: mobar