Zorgelijk verleden

De echo galmt


Van een groot verdriet
wil ik de wees zijn
de verloren pijn bewaren
als een gebroken boom
door onweer ontworteld
want ik heb je lief
ook al ben je onzichtbaar
in een vervuilde zee van tranen
mijn troosten komt voor jou te laat

lieve vrouw, van weemoed
ik wil een warme wintertrui

voor je breien met mijn lichaamswarmte

en warme chocolademelk
over jouw tedere sprei van liefde knoeien
morsen, druppelen, uitwrijven

maar jij niet mij
je vertrouwde mij niet
bleef wentelen uit zelfbescherming

maar er galmt een echo in mijn hoofd
wat heb ik je misdaan
wat heb ik je aangedaan

was het zo erg
dat ik het niet kon nalaten
met je te flirten

jij lieve tijgerin
van verregende zomerdagen

ik was voor je aan de riem gegaan
als je dat nodig had gevonden
had ik in jouw mand geslapen

als een vermoeide zuidvrucht
op de weg terug naar stilte.


Auteur: mobar
Geplaatst op: 10 Juli 2007

Categorie: vreugde en verdriet


dinsdag 7 juli 2009


Einde aan zijn denken

Er is een einde aan zijn denken
zodra de liefde weer komt wenken
het is nu hartje zomer
hij is een echte dromer
zij is een diepe denker
en schenkt hem leegte
zonder dekens, weken
zonder beweging
alleen uit liefde
teruggekeerde hartstocht
fluistert hij haar gezever
en laat het ijlen voortduren
ter afscheid van zijn dromen
want het blijft niet hartje zomer
en hij die werkelijke dromer

komt aan het einde van zijn denken.


Schrijver: mobar


zaterdag 19 september 2009


Toe, huil niet meer

Ik leef met zoveel begrip
voor jouw particuliere belijdenis
heb heel veel zelfde pijn
in mijn geheugen
maar waarom verhandel jij jouw woorden
als filosofie,

terwijl je in een discussie
mijn ego niet waardig vindt
zijn mijn ellebogen zacht
is dit ook mijn wereld
jij huilt jouw tranen

ik de mijne

maar huil nu niet meer
het verdriet is voor later
als de waarheid weer eens boven water komt
en jij je tranen weer wilt drogen
met de geduldige tranen van een ander

het zijn mooie woorden die je schrijft
jij kent jouw gevoelens als geen ander
maar ik als leek denk onmiddellijk

aan een persoonlijkheidsstoornis
je eigen verantwoordelijkheid
steeds afschuiven op een ander
is het niet God dan is het de mens
op jacht naar water, op één
of andere verdoemde planeet

waar uit jouw tranen bloemen groeien

ik dacht dat je meer in jouw mars had
dan zedenpreken en vinger wijzen
maar mystiek is jouw manier
om alle rationele gedachten te verhullen
om de pijn maar niet te hoeven voelen
het is jouw goede recht
jouw recht op troost

en aandacht.

© juli 2009, mobar