Blogspot verleden
donderdag 10 juli 2014
Later
Ik heb de dag gedroomd zoals de zilte
zee het eiland zonovergoten verstreken de uren alsof het licht
oneindig was en wanneer het later donker wordt adem ik jouw
zielsvertrouwen met alle zuurstof van de wereld geloof ik mijn gevoel
zoals de mystiek van de speelse erotiek die ik zag in jouw zonnespel
maar voor nu komt het dansen te laat het verzoek, de glimlach, jouw
aandacht ze wachten in de schaduw van het zwijgen ik bekijk jouw
schilderijen bij zonsondergang met een biseksuele inslag gaat de
bliksem soms wat traag voor schaduw van verlangen terwijl er een
zomers onweer losbarst bekijk ik de nagels van jouw handen dankzij
bloemen duurt de nacht te kort madeliefjes leven slechts eenzaam na
de dood en die vertelt te weinig over het leven van het gras waarop
wij vrijen het maanlicht maakt de bijbel tijdloos we vergaan in de
uren van het pure genot niets van deze eeuw is nutteloos of in
euforie overdreven samen dronken worden biedt geen soelaas we hebben
dat allemaal eerder meegemaakt bij nacht in de stad rond de gekraakte
panden er lekte regenwater door het zolderraam - die dag op de markt
wanneer we sinasappelen kopen komt er in een tas een boek voorbij nog
ongelezen, letterpril nemen we waarheid mee naar bed want in het bed
lijken meningen te smelten door het samenzijn we haasten ons naar de
rivier jij vertelt iets raars over het leven een vreemde zomerweek
ging voorbij, later in dat later zie ik je weer zwemmen. Maanziek Als
zelfs de wintermaan mijn woorden niet verstaat dan blijf ik toch
steeds hopen dat 't verlangen naar jou niet overgaat want dromen kan
je niet verkopen omdat jij, mijn muze, maanziek wordt ik de nachten
niet kan tellen dat ik in gedachten naast je lig omdat mijn hart je
niet kan bellen dus beloof ik je een mystieke boterbrief in een
ruimteschip op weg naar jou in deze wereld van ik heb je lief is er
geen leven zonder kou waar alles, over ons, geschreven is de maan
laat niemand in het blauw het maanlicht spreekt "ik hou van jou"
maar de maan is ziek, niet gediend van repliek het zit de mensen
zichtbaar tegen door de winter en de regen zelf het eigen hart raakt
soms op drift haast ieder ego lijkt behoorlijk geschift er is geen
tijd meer te verliezen wanneer we toch voor dromen kiezen zal de maan
haarzelf genezen verleden tijd heeft dat bewezen. Wie goed doet Wie
goed doet is zoet - liefde heeft een leuke snoet suikerzoete droom -
wie goed doet is lief en gezegend in vrede - voor altijd samen wie
goed doet is snel - bankroet en onder invloed - boontje om loontje. -
2014 - Allerlei soorten mensen
"Ze zeggen dat het gevecht
om de eindjes aan elkaar te knopen, een
man met beide voeten op de grond houdt, hij probeert zijn baan
te houden, maar is zelf niet te koop, o er zijn vele soorten mensen
nodig op de wereld om het leven
de moeite waard te maken, niet ieder
vogel heeft het zelfde bekje." op de liedjesradio klinkt een
bevlogen lied. Alfons kijkt in de spiegel.
Hij lijkt in de verste verte niet op de
blonde stoot die hij op de datingsite Badoo ziet.
Verblind door de heldere natuurlijke
schoonheid bekijkt hij de jongeman meerdere malen. De foto's in hemd
en met harde tepels, de mond en de ogen, die ietwat angstig lijken
door het eigen verlangen.
En hij denkt, wat jammer dat die stoot
mij niet zoekt, terwijl hij naar de droeve ogen kijkt. Er lijkt een
jarenlange regenbui over die knappe kop heengegaan. Een oude ziel in
een jeugdig lichaam, een moedige geest achter een verlegen uiterlijk.
Iemand die veel heeft gelezen, maar de woorden niet allemaal
begrepen.
Het lijkt alsof hij duizend grijze
hanen hoort kraaien.
De kracht van de moderne computermedia
is groot.
Iedere keer opnieuw kijkt hij naar die
frisse stoot, die zo verlangt naar de vriend, die hij niet kan zijn
vanwege zijn leeftijd en maatschappelijke achterstand.
"Er zit geen profijt in bedrog,
eerlijke mensen weten dat, en wraak smaakt helemaal niet zoet, of je
nu zwart, bruin, geel of blond bent, iedere man is van binnen
hetzelfde."
"Je weet dat liefde een doel is,
die vrede aan de ziel kan brengen, iedere man is hetzelfde".
Alfons heeft de boodschap begrepen, hij
typt voorzichtig onder de mooiste foto:
"Ik vind je lief, wil je met mij
trouwen, vanwege mijn inhoud."
We zijn nooit weggeweest Onze tocht
ging naar het oerwoud waar jij een tijger had gezien maar dat beest
hield niet van lakens en was echt een boerentrien we reisden verder
naar de keuken waar jij een eitje had verstopt om de thuiskomst op te
leuken maar de kip had je gefopt ons bezoek ging naar de bedstee waar
jij een kikker had verloofd maar dat beest had geen idee waarom jij
je zo had uitgesloofd. Wandeling Wandelen met jou is het einde weer
naar het begin brengen praten over kwaliteit van leven wat zo
heerlijk is op een Noordzee strand terwijl wij maar geen afscheid
kunnen nemen nog eens terug gaan naar toen we in bomen konden klimmen
en zandkastelen maakten we naderen het einde van het verhaal en komen
hier nooit meer op terug het nieuwe voorjaar is begonnen. De laatste
dagen Ik dacht de afstand in jouw naam vragen maar de stilte gaf geen
antwoord en ademde teleurstelling versus stille moed voelde ik in
mijn grijze aderen nog voor de nachten bleef jij niet bij me maar in
de verte stond mijn jas je goed uit een donkergrijs verleden had ik
wol van 't schaap over één kam geschoren zoals de zonderlingen
zonder adem en was er geen excuus om niet te herenigen opnieuw
beginnen bij twijfel, zonder jas in de nacht van ons zwijgen was er
geen afstand in ons lijfelijk niet voelbaar verstandelijk vermogen
Ik mis je wel, mijn vlees geworden
onzin. Te lang was jij mijn minnares bij de Amstel.
En de rivier bracht ons bloemen en
maaltijden van vegetarische oorsprong. Na afloop dronken we de wijn
van de wijngaarden uit mondgeblazen glazen, die de Ikea uit China had
geïmporteerd. Bij de kringloopwinkel kochten we borrelglaasjes en
roze rimpels, die kregen we er gratis bij, alsof we allemaal nog
kinderen waren, blij gemaakt met een dode mus of een eenzame zwaluw,
waarvan jij het heimweelied kende.
Je schreef soms namen op een enveloppe
voor onder mijn kussen, maar mijn kussen was allergisch voor papier
en de vlees geworden onzin die over ons heen werd gestort alsof we
allemaal tegelijkertijd voelden dat we eindelijk te klein werden om
de wereld te begrijpen.
ik mis nog een dimensie
Er werd hier laatst iets
geschreven, door mezelf, onherroepelijk over mezelf, en het werd
afgekraakt waarschijnlijk door een intellectueel, die neef van mijn
moeder, die zo tegen kinderarbeid is. Hij vond dat mijn verhaal nog
een dimensie mistte,
en ik moet het eerlijk toegeven, ik mis
nog steeds een dimensie.
Ik mis nog een te vroeg geboren
monster, een analfabeet met een kringloopsnor, ik mis nog een
ontheemde profeet, of een schizofreen zonder kinderlijk verlangen. Ik
mis nog een huisvrouw die ministers in pak afzeikt, of een minister
die het met een stofzuiger doet. Ik mis nog iemand die overal
toezicht over houdt, maar zelf niet inzichtelijk is door het
verdwalen van een naam. Ik mis nog list en bedrog, of prinsessen op
een berg erwten, die de boot hebben gemist, omdat hun rolstoel bleef
vastzitten in de modder van de vijand, die in dezelfde zonderling
geloofde, toen ik mijn adem inhield omdat jij voorbij kwam, deze keer
zonder baard en veel toegankelijker dan ik voorheen had durven
dromen. Ik mis nog een tandenborstel en een proleet voor een spagaat,
maar vanavond ga ik met jou dansen.
Madurodam Toen we op reis gingen in een
uit dromen ontstaan voertuig kwamen we plotseling tot het besef dat
we in Madurodam woonden we stapten uit voor de stilstand op een plein
we kwamen telkens dezelfde mensen tegen de wereld leek niet groter
dan de notendop waarin hij werd beschreven door dwazen die
nieuwsgierig waren het nieuws lekte voortdurend in de dagboekbrieven
die we schreven kwam je politiek, voetbal, bier en vrouwen tegen er
was nooit tijd voor een nieuwe onderbroek of een item over
mosterdallergie en de netelroos die daar het gevolg van was ergens in
de verte danste een sombere koningin die veel te groot was voor onze
kleine huizen diep in het duister van de beschaafde wildernis speelde
een dronken paus poker met een clown er vroeg een miniatuuragent of
we om de toren wilden blazen, maar we reden nog een rondje rond de
kerk voordat we het laatste nieuws herlazen en aan het einde van de
rit lieten we ons verleiden tot een nieuwe waarheid die met ons
afsprak dat er lente zou komen om Madurodam te ontwaken uit haar
dromen. Schrijversziel De meeste mensen, mij bekend geven niets om
mijn zielenroerselen zij lezen mijn gedichten niet het zijn
vreemdelingen die het met mijn woorden doen ontheemde lezers in het
duister en bij dageraad, de neus gesnoten sluit ik soms mijn ogen in
een droom om ieder woord te conserveren men hoort mijn stemgeluid
niet de mens die mijn ziel weet te ontroeren ik ben geluidloos mezelf
ik probeer een belofte te vervoeren.
Echo uit vergeten land Hier hoor ik echo, echo, echt o die onderbreekt de stilte het is echo uit vergeten land jouw hart bonst aan mijn hemeldeur aan het plafond van mijn denken hangt een paraplu kijk daar zweemt die natte zeemeermin met zilveren staart ze lispelt, lispelt over droge, droge worsten ze flirt met mij ze flirt en flirt en flirt met mij ik wil helemaal niet niets niet vreemdgaan in den vreemde ik heb jou toch mijn liefste mijn allerliefste, liefste lief ik heb jou toch lief mijn liefste maar ze blijft maar flirten ze flirt, en flirt en flirt met mij ze lispelt de wanhoop nabij twee dronken libellen op het droge de woestijn als een achtertuin van de oceaan ze flirt, en flirt, en flirt de echo onderbreekt de stilte. 2013 Levensvragen Jij komt niet bij mij met levensvragen ze zijn te wild, te onorthodox ze zitten vol met verlangens en hebben lak aan tradities je hoort meer bij de empathie dan bij de kerk en de seks niet gek voor een lichaam dat naast de hoeren loopt het afscheid doet nooit zeer maar het weerzien is te pijnlijk iedere ochtend opnieuw begint de onafgebroken tocht naar de nacht die als een sluier is en met jou meedenkt in alle bochten ooit was jij de moeder der filosofen tegenwoordig verzorg jij de hamster die danst in kleine keukenkastjes mocht er ooit een droom komen waarin mijn kinderziel zich zal voltooien dan maak ik een danszaal rond jouw grafsteen ik gooi mijn kiezelsteen ver over de vijver mijn laatste nacht is als een afscheidsbrief onze lijven verliezen een zeldzame eenheid.
Echo uit vergeten land Hier hoor ik echo, echo, echt o die onderbreekt de stilte het is echo uit vergeten land jouw hart bonst aan mijn hemeldeur aan het plafond van mijn denken hangt een paraplu kijk daar zweemt die natte zeemeermin met zilveren staart ze lispelt, lispelt over droge, droge worsten ze flirt met mij ze flirt en flirt en flirt met mij ik wil helemaal niet niets niet vreemdgaan in den vreemde ik heb jou toch mijn liefste mijn allerliefste, liefste lief ik heb jou toch lief mijn liefste maar ze blijft maar flirten ze flirt, en flirt en flirt met mij ze lispelt de wanhoop nabij twee dronken libellen op het droge de woestijn als een achtertuin van de oceaan ze flirt, en flirt, en flirt de echo onderbreekt de stilte. 2013 Levensvragen Jij komt niet bij mij met levensvragen ze zijn te wild, te onorthodox ze zitten vol met verlangens en hebben lak aan tradities je hoort meer bij de empathie dan bij de kerk en de seks niet gek voor een lichaam dat naast de hoeren loopt het afscheid doet nooit zeer maar het weerzien is te pijnlijk iedere ochtend opnieuw begint de onafgebroken tocht naar de nacht die als een sluier is en met jou meedenkt in alle bochten ooit was jij de moeder der filosofen tegenwoordig verzorg jij de hamster die danst in kleine keukenkastjes mocht er ooit een droom komen waarin mijn kinderziel zich zal voltooien dan maak ik een danszaal rond jouw grafsteen ik gooi mijn kiezelsteen ver over de vijver mijn laatste nacht is als een afscheidsbrief onze lijven verliezen een zeldzame eenheid.
Mobar Vorstkasteel8 juni 2012 12:26
BeantwoordenVerwijderenzondag 26 juli 2009
Ik niet ik
Ik niet ik
ben niet de ik persoon
in mijn gedichten
alleen andere mensen
tonen zich wezenlijk
in mijn woorden
die zijn bedoeld
voor de droomdwazen
ze vergezellen mij terug
naar de eenvoud
jij zegt een oude boom
ik zeg een oude droom
en we slaan onze armen
rond de robuuste natuur
van de eenvoud, natuurlijk
voelen wij de warmte
van de stam, een mast
in de luwte van ons meervoud
op een haar na ben ik bij je
om je lekker te verwennen
dat is geen donkerbruin vermoeden
je gaat mij heftig leren kennen
blijf niet staan achter die struiken
er is iemand die op je wacht.
Schrijver: mobar
Ik niet ik
Sunday, June 22, 2008 17:51
lijkt mij niet zo fictief
Ik niet ik
Saturday, June 21, 2008 15:23
hahahaha
Ik niet ik
Friday, June 20, 2008 22:44
Niet autobiografisch, maar biografisch en fictie samen verweven, zou kunnen hé! Mooi verwoord.
Friday, June 20, 2008 15:39
de meervoud van de ikken die in ons huizen...rond de stam van ons zijn...
mooi!
Ik niet ik
Friday, June 20, 2008 08:49
of jij het bent
of een ander zich herkent
gedichten dragen woorden
die je leest naar eigen gemoed
weer mooi
Ik niet ik
Friday, June 20, 2008 00:49
mooi heel mooi
Ik niet ik
Friday, June 20, 2008 00:33
Neen, jij niet, maar het zou kunnen.
zondag 26 januari 2014
BeantwoordenVerwijderenAffection
Hallo daar, net ontdekt je eigen blog op Yahoo, en vond dat het echt geweldig. Ik ga pas op voor Brussel. Ik zal het waarderen als je blijft schrijven over dit onderwerp in de toekomst. Veel mensen zullen profiteren van uw schrijven. Cheers!
Haahaha, die kokosnoot, is wel de vrolijke noot in het verhaal!
Leuk!!!
Trouwens geen Sting gister in Nova. Wel weer veel ellende! Ik hen maar wwer een song van hem op m'n punt gezet! Vandaag naar de tandarts, er worden 2 vullingen vervangen.
Prettige dag,Mobar. En misschien probeer ik het ook nog eens: een kokosnoot op m'n hoofd laten vallen!!!!
Liefs, Sjo
Zo is zoenen nooit saai!
Geestig!