Droomwereldbrieven (diverse)

....

dinsdag 20 oktober 2009


Mailbox



Inmiddels is ook Hubert Stuipje weer achter de computer te vinden. Hij probeert een prijs te winnen met een filmquiz, een opblaasbare rubberboot. Overmorgen is hij jarig.
Tot zijn verbazing vindt hij een email met een scherpe toonzetting in zijn mailbox.
Een mail van Violette Zandheuvel.


Beste Hubert Stuipje



Nu hoop ik dat je wel eens goed naar mij zou willen luisteren, want de
bitterheid uit je brieven stelt mij wat teleur. Ik zet mij echt niet
tegen je af beste Hubert Stuipje, ik heb alleen aangegeven dat ik je eerdere veelvuldige ontboezemingen wat te veel van het goede vond, waar nu mijn grenzen zijn, en ik bang was dat ik je uiteindelijk meer zou kwetsen dan goed is voor een mens.
Ik wil je er aan herinneren, dat je zinnen gebruikte als "platonische wijze houden van
" en "uiteindelijk ontmoeten". Ik heb je in mijn vorige mails misschien wat beknopt
vertelt dat ik 't een en ander aan nare ervaringen heb, en dat ik mij
op dit moment liever met andere zaken bezig houdt. Ik gaf je mijn
visie op het geheel, en meer kon ik eigenlijk niet doen. En als je dat
niet aan kan, dan zou ik het echt en werkelijk jammer vinden,
maar men moet geen zielig paard steeds weer een race laten rennen,
als dat echt niet gaat. Je weet dat ik niet tot echte liefde in staat ben.
Dat heb ik afgeleerd door dat klootjesvolk om mij heen. Als je mij echt zou vervelen,
zou ik dat direct te kennen geven, en überhaupt niet meer terugschrijven.
Dit is voor mij ook relatief nieuw, ik heb wel ervaring met het één en ander,
maar de zogenaamde heropbouw van mijn leven, en de nieuwe correspondenties die mijn leven zijn binnengestroomd, niet zonder verrijking overigens,
zijn ook niet bepaald een specialisme waarin ik mij meer dan genoegzaam heb bekwaamd.
En ik wil absoluut niets horen waarvan je ook maar het geringste vermoeden hebt
dat het niet aan mij is toe te vertrouwen, dat vind ik niet fijn want ik schrijf niet
naar je om je uit te horen of omdat ik het zo leuk vind aan het woord te zijn.
Als dat het geval was zou ik onderhand wel forensisch woordvoerder
zijn geworden, of iets van die strekking. Ik ben dientengevolge ook blij dat het verhaal niet is aangekomen, want ik wil niet dat jij je omwille van mij niet op je gemak voelt, ik mag dan een moeilijk mens kunnen zijn, het doet mij wel degelijk wat als iemand gekwetst wordt door dat soort zaken. En fin, ik weet ook erg weinig maar ik weet wel, dat ik aan bitterheid geen boodschap heb. Ik vind 't verdomd leuk en interessant om iemand als jij te kennen, maar dat heb ik nou al driehonderd keer gezegd geloof ik, zonder het zeker te weten.



Liefs, Violette Zandheuvel




© oktober 2009, mobar