De echo galmt

Van een groot verdriet
wil ik de wees zijn
de verloren pijn bewaren

als een gebroken boom
door onweer ontworteld
want ik heb je lief

ook al ben je onzichtbaar
in een vervuilde zee van tranen
mijn troosten komt voor jou te laat

lieve vrouw, van weemoed
ik wil een warme wintertrui
voor je breien met mijn lichaamswarmte

en warme chocolademelk
over jouw tedere sprei van liefde knoeien
morsen, druppelen, uitwrijven

maar jij niet mij
je vertrouwde mij niet
bleef wentelen uit zelfbescherming

maar er galmt een echo in mijn hoofd
wat heb ik je misdaan
wat heb ik je aangedaan

was het zo erg
dat ik het niet kon nalaten
met je te flirten

jij lieve tijgerin
van verregende zomerdagen
ik was voor je aan de riem gegaan

als je dat nodig had gevonden
had ik in jouw mand geslapen
als een vermoeide zuidvrucht

op de weg terug naar stilte.


Schrijver: mobar