De kern
van zijn boek
boodschappen
die we moesten lijden
tijdens de terugkeer
naar de droomwereld
lag in zijn schoenen
in het natte zand
op weg naar Kerst
waren de tonen
van de hartstocht
als in ademwind
gevangen, zilver droog
en woordloos zacht
we konden hem
eindelijk begrijpen
via het karige uitzicht
achter de winterramen
bracht hij ons terug
naar huiselijk geluk
en intieme warmte
eigenlijk, dat wisten we
liepen de beste
mensenentertainers
bij gegoede psychiaters
maar kregen
er niet voor betaald
oefenend in beter worden
meer woorden
voor de woorden
vertolkten zij emoties
die ooit terug gingen
naar een eenzaam vaarwel
voorspoedige eenzaamheid
van een troosteloze heimwee
alleen bij een brandende kaars
achter het raamwerk van de ziel
zag hij haar zitten
met haar breiwerkje
maar het was niet zijn moeder
het was een eenzame hoer.
...
Schrijver: mobar
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
ReBelle Reageer op Boodschappen
BeantwoordenVerwijderenTuesday, December 11, 2007 12:16
Prachtig, subtiel, diepgaand, rakend.
Graag gelezen. Zo ook alle kerstgedichten.
liefs, ReBelle
Quicksilver Reageer op Boodschappen
Sunday, December 09, 2007 22:39
klinkt droevig melancholisch bijna...
liefs, dikke kusss
Dicky
Free@Bird Reageer op Boodschappen
Saturday, December 08, 2007 15:20
erg mooi mobar, stilmakend ook
liefs en een fijn weekend, kerima
sunset Reageer op Boodschappen
Saturday, December 08, 2007 11:53
Schitterend dit. En, ondanks het droeve melancholische verlangende (voor mij toch), een echt leesgenot.
Gtroetjes, sunset
Janny Scheybeler de Jonge Reageer op Boodschappen
Saturday, December 08, 2007 08:14
graag gelezen
verder geen woorden
erg mooi