gedichten, tekeningen, foto's van Mobar - niet zonder toestemming overnemen.
vrijdag 17 juli 2009Reis der gewoonte Ruit beslagen zinloze gedachtenvoor de reiziger in zwarte kofferis er geen tijd van stille woordenlopend langs de waterkantvan het verlaten regiokantoorop de zwevende brugin een ander verledeneen nog eerder verledenbegint het zachtjes te regenenop een speciale dag van lang geledenvoelt hij verlangend aan een postzegelalsof hij op een schommel zitaait de zomer in het zoemenzucht de armoe in het spelenen gaat naar binnen met een bultvol bijdrages aan tentoongesteldebekentenissen van een ontmoedigde zielsleept hij zijn lijf dan naar het kerkgateen saaie schemerlamp verlicht zijn heildus zal hij spoedig leren zwemmenmaar voorlopig blijft hij heel erg geil.Schrijver: mobar Geplaatst door Mobar Vorstkasteel op 13:01 Labels: Fictie, Hoop, Leven, Mystiek 1 reacties: Mobar Vorstkasteel17 juli 2009 13:03ninodepino Reageer op Reis der gewoonte Friday, July 27, 2007 18:18 Mooie!meespelendkerkgat wat is dat?krijg het gevoel alsof ik met een postbode mee mag lopenbijzonder verrassend je laatste zin.groetjes, nino.kerima ellouise Reageer op Reis der gewoonte Friday, July 27, 2007 18:12 je schrijft mooi Mobar !liefskerima ellouise red one Reageer op Reis der gewoonte Friday, July 27, 2007 16:33 goed verwoord.liefs redje Free@Bird Reageer op Reis der gewoonte Friday, July 27, 2007 16:05 meeslepend bedoelde iken niet meeplegend Free@Bird Reageer op Reis der gewoonte Friday, July 27, 2007 16:04 mooi meesplepend gedichtliefs, kerima
vrijdag 17 juli 2009
BeantwoordenVerwijderenReis der gewoonte
Ruit beslagen zinloze gedachten
voor de reiziger in zwarte koffer
is er geen tijd van stille woorden
lopend langs de waterkant
van het verlaten regiokantoor
op de zwevende brug
in een ander verleden
een nog eerder verleden
begint het zachtjes te regenen
op een speciale dag van lang geleden
voelt hij verlangend aan een postzegel
alsof hij op een schommel zit
aait de zomer in het zoemen
zucht de armoe in het spelen
en gaat naar binnen met een bult
vol bijdrages aan tentoongestelde
bekentenissen van een ontmoedigde ziel
sleept hij zijn lijf dan naar het kerkgat
een saaie schemerlamp verlicht zijn heil
dus zal hij spoedig leren zwemmen
maar voorlopig blijft hij heel erg geil.
Schrijver: mobar
Geplaatst door
Mobar Vorstkasteel op 13:01
Labels: Fictie, Hoop, Leven, Mystiek
1 reacties:
Mobar Vorstkasteel17 juli 2009 13:03
ninodepino Reageer op Reis der gewoonte
Friday, July 27, 2007 18:18
Mooie!
meespelend
kerkgat wat is dat?
krijg het gevoel alsof ik met een postbode mee mag lopen
bijzonder verrassend je laatste zin.
groetjes, nino.
kerima ellouise Reageer op Reis der gewoonte
Friday, July 27, 2007 18:12
je schrijft mooi Mobar !
liefs
kerima ellouise
red one Reageer op Reis der gewoonte
Friday, July 27, 2007 16:33
goed verwoord.
liefs redje
Free@Bird Reageer op Reis der gewoonte
Friday, July 27, 2007 16:05
meeslepend bedoelde ik
en niet meeplegend
Free@Bird Reageer op Reis der gewoonte
Friday, July 27, 2007 16:04
mooi meesplepend gedicht
liefs, kerima