Kristallen glazen

Het is Alfons allemaal niet meegevallen, zijn glaswerk, uit een erfenis van een overleden oom, die handelde in zout, moest het ontgelden toen hij zijn laatste spullen bijeenzocht voor een in haast opgezette verhuizing.

De eerste maaltijd in zijn nieuwe woning, had bezoek van wormen, uit een Tropisch land, waar hij ook zijn oorringen vandaan had. Het brood van de bakker was vrij degelijk, maar er zat een onderdeel van een kunstgebitje aan vast. De chocoladeletter die hem was toegestuurd

van overzee bevatte sporen van noten waar hij allergisch voor was, ondanks zijn hevige liefde voor vooral klassieke muziek.

De vaas, waarschijnlijk van de tante die bij de rivier had gewoond, was gebarsten in de verhuiswagen, en niet meer geschikt voor bloemen die het liefst met de onderkant in het water stonden, aangezien het niet hoorde te regenen in een zolderkamer met een balkon op het zuiden.

Een nieuwe vaas lag voor de hand, maar was te duur in het kikkerland.

De kringloopwinkel lag op een gunstige en strategische afstand, niet ver van de blokker waar de bierglazen geen schoonheidprijs verdienden, en de vazen voor de gewone burger te duur waren geworden.

Omdat hij zowel voor zijn met water aangelengde limonade als voor zijn dorstige bloemen een vaas nodig had, kocht hij de ene week een vaas en de andere week drie glazen. Het waren niet zomaar glazen, maar

kristallen glazen. Hij had bij kunst en kitsch gezien hoe je dat kon beoordelen.

Direct na zijn aankoop ging hij naar een meneer die verstand van kristallen glazen had.

Met een indringende stem vroeg de meneer hoeveel hij voor de drie glazen had betaald. Zeventig eurocent per stuk vertelde Alfons en de meneer vertelde enthousiast dat hij er aan Alfons vijf euro per stuk voor wilde betalen. Maar Alfons vertrouwde het zaakje niet en sloeg het aanbod af en ging op zoek naar een andere specialist om de glazen te beoordelen. Daar bleek dat het verhaal van de glazen een heel aardig staartje kreeg, de glazen waren antiek en van voorname komaf, de deskundige zei meteen:” Dit is echt iets om mee naar kunst en kitsch te gaan, op dit soort verhalen zitten de mensen te wachten, deze glazen zijn minstens zevenhonderd euro per stuk waard.”

“Als u ze morgen laat veilen kunt u volgende week op vakantie naar Ibiza en kunt u al het gezeur over het voetbal op een zonnig strand aan u voorbij laten gaan."

“Houd u er wel rekening mee dat het glaswerk van de horeca op Ibiza van beduidend mindere kwaliteit is.”