Geschreven door mobar |
We liepen langs hoge bomen onder schaduw van takken Violette, Alfons, Florian we liepen bedachtzaam door het nachtwoud bij ’t spiegelmeer het idee was dat het dier een ziel had en de mens een geest het verschil was dat ik meer van dieren hield dan van mijn vrienden Violette en Florian we filosofeerden wat over eenvoud, de natuur en ’t eenvoudige verlangen niet langer bezit te zijn van de wereld maar vrij in hart en ziel zonder de last van allerlei dogma’s het begon heel onbezonnen maar het verlopen van tijd gaf ons moed, geduld en hoop om bij elkaar te bezemen in de nacht vonden we een verzameling oude gedichten van de onbekende schrijver James Absurdy die ooit in een droom echt had bestaan. |
vrijdag 30 januari 2015
Bezemwandeling
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten