Geschreven door mobar |
Om bij de tradities te blijven ik wilde je niet kwetsen of trouw blijven in de zin van familieverbanden is mijn hart zoals een berg gesleten door erosie met afvallend gesteente en in de bossen van ’t meervoud spelen we verstoppetje met stervende engeltjes en suikerspinnen bij een lachend verkeersbord bespringen wij de trein naar ’t Oosten waar het Westen aan verdoving lijdt proberen wij nog eenmaal de beginselen te begrijpen al is er geen ratio voor nodig ons gevoel bevat geen keuze onze twijfel geen richtingaanwijzer we kennen geen grotere kleinheid dan de gekheid van een God die zijn onderdanen naar de Ikea stuurt omdat de schemerlampen daar goedkoop zijn en niet langer meegaan dan een nacht maar laat dat nu juist, de nacht van liefde zijn en schemerlampen voor de zaadlozing overbodig in de groteske woestenij van onze kruidentuin. |
vrijdag 30 januari 2015
Tradities
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten