Eiland van duisternis

Geschreven door mobar

Al ’t liefdesvertrouwen is op ’t duistereiland achtergebleven in dikke mist vol schimmige erotiek en zoekgeraakte brieven in duisternis dwalen we af in filosofieboeken en kattebelletjes schrijven we laatste aantekeningen over mensen die argumenten voor zelfmoord verzonnen misschien als eenzame droom of als herinnering aan toekomst in emotieloze getuigenissen beleven we stilte in langzaam veranderende tonen bezien we de abstractie van de ziel doelbewust tussen blinde muren uitdrijvend in zwijgzame geestgeluiden beluisteren we leegte en denken samen dat leegte beluisteren zinvoller is dan het medicijn van mediameditatie dieper ademend in rust gelovend naderen we kustverlangens en ruimte om oceanen te overzien worden we knus als intieme indianen schieten we pijlen naar die diepe lijfzucht van de linkerborst die zoekt naar wegen om de ziel te bevrijden naar vleugels om ’t luchtruim te bevliegen als onzichtbare vogels op zoek in de nacht nabij het eiland van duisternis voor altijd in onze bonzende harten achter weemoedige duinen, zand en zee naast voetstappen van verdwaalde mensen beleeft het laatste woord zijn hoogtepunt in duisternis eenzamer dan de langste nacht begint er een woord aan een brief zonder licht vertrouwt een zin zich toe aan zwaartekracht van een uit zijn angst ontworsteld verleden.

 

© Copyright Henk van Dijk