Het voelt soms best nog triest
dat ik een verhaal liet afbreken
toen het juist was
in zijn mooiste vorm
die trieste dag in de herfst
toen je terugkwam uit Spanje
waren we weer samen
in de klas voor een feestje
een terugkomst van klasgenoten
die ooit over duinen holden
voor het vieren van een feest
met bier en rollende stofnesten
nam je mij op jouw bruine schoot
hoe stompzinnig voor een jongen
dat ik toen al zo mistig stoffig was
en niet naar jou of liefde verlangde
wat anderen wel deden
met een onstuimigheid
redelozer dan mijn heimwee
naar toen wij nog gewoon
eenvoudige kinderen waren
en niet van bier of wijn
en stofnesten hielden
in de lichte wolkenwereld leefden
zonder grijze wolven, kale aasgieren
en minder zachtzinnige nichten
we hadden ons langzaam
doen verplichten
elkaar in afstand met heimwee
te verlichten
maar we hielden geen dagelijkse rekening
met die jaloerse vervreemde gezichten
namen we afscheid van mijn jeugd
met jouw jeugd naar het Zuiden
ging onze jeugd terug naar Spanje
waar jij waarschijnlijk leefde
in een groot kasteel met Sinterklaas
zolang ik nog naar heimwee streefde.
Schrijver: mobar
Dansende metaforen
Zoals jij de metaforen kan laten dansen
in het oktoberregenwoud van natte dromen
wanneer je weer afdwaalt in onzekerheid
en ontkenning, het enige dat wacht,
wacht je op mij in een zomernacht
aan oevers van alternatieven
regeer jij over zinloze lethargie
commandeer jij zinnen
als sprakeloze koninginnen,
diep in jouw horizon
van zwijgend beminnen
tussen glurende heksen
met onderkinnen
wil ik mijn betoog
aan jou verliezen
door voor een andere deugd te kiezen,
maar soms plant je bomen in zonnestilte.
*
Schrijver: mobar
03-10-2014 mobar verhaal Verdwaalde tekeningen 173 9.00 3 4
BeantwoordenVerwijderen29-10-2014 Violette Zandheu... verhaal Getergde momentopname 131 8.40 5 2
BeantwoordenVerwijderen