Hoeveel
open deuren zijn er inmiddels ingetrapt? En hoeveel deuren gesloten
voor eenzame waarheid, desillusie over geloof en politiek, vereenzaming
door armoede?
Hoeveel deuren staan er nog open?
Voor de eenzame kunstenaar, de wanhopige
moeder, de gewone man van de straat?
Welke deuren blijven gesloten?
Voor de man die geen gelijk krijgt, de vrouw
die het tegendeel bewijst?
Alle deuren hebben eigenaardigheden, maar
geen enkele deur zo weerbarstig en uniek als de ijzeren kraakpanddeur
voor zijn dromerige jeugdliefde, die Kafka, Reve en Couperus leest bij
flakkerend kaarslicht, overdag in bed met hoofdpijn, en hagel die door
het beschadigde dak valt op het hemelbed.
Geen
enkele deur zo weerbarstig, koppig en authentiek als de deur van zijn
geliefde, die onder maanlicht openstaat om de liefde te begrijpen.
Alle
mensen lijken hetzelfde, wanneer ze open deuren wensen ligt de poëzie
gratis op straat, is het woordenboek voor zwervers.
Alle
mensen lijken op elkaar wanneer ze open deuren wensen blijken de
meeste deuren reeds gesloten voor dronken vrienden van de nacht.
Waarschijnlijk is er iets van
jouw dwalende droomschaduw in dwarrelend sterrenstof gevangen, en zijn
de schimspreekwoorden van jouw ziel slechts metaforen om het laken van
de zee te kalmeren, na de storm die onze gedachten deed veranderen.
Misschien
wil ik met je praten over de mystiek van rozen en de geuren van de
zomer wanneer je bij me bent in bed. Misschien neem je mij weer mee
naar de tijd van voor het ziek zijn, toen alle toeval waarheid was. En
de dieren onze taal begrepen.
Omdat alles zo veranderd is sinds de
laatste waarachtige vuurpijl slik ik iedere nacht erectiepillen en
vitaminen voor de tocht naar het Zuiden van ons droef verlangen.
Maar
nog steeds is de vlaggenmast bij nacht op til, en zoeken de duiven
dronken zwervers om het woordenboek te sussen met wildere kussen, dan
de nacht in werkelijkheid verdragen kan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten