Geschreven door mobar |
Beslis maar niets, er hangt geen prijskaartje aan
we waren onbevangen en jong
en hadden geen ideeën voor de toekomst
het waren jij, zeventien gedichten
en ik, in een bed
het was voorjaar en we sliepen onder regen
een naakte maan gaf ons een lentezegen
we dronken cider en jij zong een lied
je moet nu gaan
het donker laat geen taal meer toe
een laatste deur die voor je openstaat
vermoedt een lonken van het afscheid
de wereld heeft geen muren meer
we zijn allemaal eenvoudig
in het geheim van onze ziel gevangen
en dat blijft grappig in ons blootje
we zijn dronken geraakt door het toeval
waarmee de laatste deur in het slot valt.
|
vrijdag 30 januari 2015
Een laatste deur = herzien
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten