Geschreven door mobar |
O de zon, er is veel over geschreven in brieven en verhalen. Ik speel met de gedachten er een gedicht over te schrijven. De zon, ik zou het bijna vergeten. Een afbeelding van het geluk. Wat zou dat schelen? Wat zou ik kunnen schrijven? En de Maan, ik heb het woord versleten. Is er een mooier woord dan Maan. Waar moet een brief mee beginnen? Ik, alleen, zou je willen beminnen met alles wat in mijn mogelijkheden ligt, maar er zijn geen woorden als de nacht
valt in ‘t duister.
Een gedicht. Ik heb er veel over gelezen. Ik heb er vaak aan gedacht een mooi gedicht te schrijven. Maar ik kan het
mij niet dwingen, ik wil eerst een liedje
zingen, en dan dronken worden, omdat
jij nog aan mij denkt.
Op het witte behang tekent zich een schaduw af, het lijkt alsof ik
weer die film zie, van mensen die bedriegen.
Bij het meer waar de oude wilg staat is de kraai bezig met een slim spel waardoor hij zich niets van de aanwezige mensen aantrekt.
Ik kijk graag naar grote vogels.
Hij vliegt vlak boven de golven en land daarna op een tak van de boom. Dit is de plek waar ook het grijze konijn vaak komt.
Ik weet dat het beestje mijn dromen kent
In cultusruimten liggen de geheimen van een moeizaam proces op weg naar herkenning. Het hart kent vrijheid en trouw, maar dat is een bittere noodzaak, niet iets om te aanschouwen. Een bijna ongrijpbaar gevoel, van onbehagen.
En gelukzaligheid, dat ook.
Ik beloof je spoedig helderheid
En enkele beweringen om de waarheid
aan te toetsen. |
dinsdag 20 januari 2015
Brief aan een vriend
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten