Geschreven door mobar |
Stilte daalt als dikke nachtmist
onder het droeve wolkenbehang
van de duisternacht in ‘t berggebied
zwarte gordijnen waaien
langs dwarrelstof van bergen
op de trui die je achterliet naast het bed, zie ik een paar haren als getuigenis van jouw aanwezigheid door al mijn bijgeloof, durf ik die trui niet meer te wassen in de wasmachine het geloof in de wereld is stilte een groeiend vertrouwen van de eenzaam dolende mens naar oevers van belofte misschien als de horizonvogel droomt ademt de nacht die bijzondere beleving
de heimwee naar ons samenzijn
wanneer de rookwolken zijn verdwenen
donkere nachtmist trekt langzaam de groene heuvels over naar het dal
naar het dorp van onze zielen
waar zwervers diep in dromen slapen. |
vrijdag 2 januari 2015
Stilte nachtmist
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten