| Onbestemd verdriet |
| Geschreven door Hubert Stuipje |
|
Stormen rivieren wolkenluchten die somberheid verduisteren onbestemd verdriet relativeert alles rond jouw eenzaam graf ‘t regent tranen in verdriet mensen die wel horen maar niet kunnen luisteren er druppelt verdriet uit tranen mensen die wel handelen maar alleen in eigen wanen. |
| Voor die onzichtbare vriend |
| Geschreven door Hubert Stuipje |
|
Hoe ging het toen, in het geheim van blonde zomernachten toen een vriend je liefde bang voor ontdekking voor het anders zijn dan leeftijdsverschil alles wat ’t leven in petto had blauwe plekken, schrammen in een bad verdoemde dromen is het nog altijd zo, ben jij ook zo leeft ’t steeds in het dronken duister allemaal mensen op zoek naar liefde mensen van vlees en bloed, zoals jij en ik hoe is het nu, in het onderwijs of in de wereld van de sport als je voor een vriend valt de meisjes rustig laat vlijen en jij zo blij, ook voor die vriend klasgenoten wil verblijden is het nog steeds een geheimzinnig taboe. |
| Geestennacht |
| Geschreven door Hubert Stuipje |
|
Vermoedelijk te lang gewacht op mezelf geproost in de geestennacht hoor ik mijn stem, nu wel erg zacht gekluisterd aan een woordenvracht die mij verkondigt van een feest waar ik verwelkomd wordt als beest zonder ziel en zelfs zonder geest dans ik tot aan de dunne dageraad soms gedwongen tot een spagaat schrijf ik verhalen over het leven niets anders heb ik meer te geven alles heb ik tenslotte zelf bedacht als bezoeker van de geestennacht. |
| Lakens der liefde |
| Geschreven door Hubert Stuipje |
|
Omdat het buiten kouder wordt
kom je nu eindelijk onder de lakens het hemelbed aan de horizon spreekt liefde je strekt je uit, vlijt je zacht tegen mijn lijf er gaat een rilling van tevredenheid zo knus en teder is ons samenzijn intimiteit, maakt de nacht gezellig zelfs de halve maan lacht een glimlach naar dit naakte onder de lakens bestaan. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten