| Onbekommerd |
| Geschreven door mobar |
|
Hou van het leven
de maan en de liefde,
ben echt een romanticus,
die veel liefde kan geven.
Maar ik kom niemand tegen
die het maanlicht
verdragen kan.
Niemand die ik tegenkom
verdraagt het maanlicht
van mijn winterdroom
*
“ wat een kut site is het hier
met iemand”
( zie profiel)
Ik citeer:
Want een vreemde site is het hier
Niemand om mee te chatten.
(Chillen)
*
Laten we dansen
en daarna onbekommerd vergeten
dat we ooit hebben gedanst
om de zon te bevrijden
( je wilde me naakt zien
dat is je niet gelukt).
( je glimlach was mooier
op de foto, dan in het echt
de taal die je sprak
vergat de interpunctie
van de dood, die reeds
eerder had gesproken )
( liever had ik je een knuffel gegeven )
( of mezelf in een ander leven geplaatst )
*
Je bent op zoek naar echtheid
maar op je profiel staat de grootste leugen
moedwillig mensen jaloers maken
is een misdaad jegens de mensheid.
( Je mag mij ook zeggen
waarom je vind
dat ik niet eerlijk ben
misschien kan ik het uitleggen
omdat ik niet de waarheid ken.
( dit is de waarheid,
zo onbeholpen ben ik echt ) )
Niet alles is wat het lijkt.
Mensen stellen zich soms
anders voor dan ze zijn
ze schrijven dan alsof
ze iemand anders zijn
dan ze zich voordoen.
|
| De eenzame schilder |
| Geschreven door mobar |
|
De eenzame schilder
schildert met magisch realisme
de dood van inwendige ziel slooft de hele winter zijn verstand letterlijk uit zijn handen wanhoop staat altijd voor hem klaar als bron van inspiratie vallen de lijken per dozijn uit de kast
op canvas kan je alles
tot leven krijgen
zelfs de vele gezichten van de dood
en als het voorjaar straks zal komen zingen er vreemde rode kraanvogels die hem de kaas van het brood stelen en er vandoor gaan met een maagd die voor zijn geneugten was bestemd ”Mag ik je iets vragen?” vraagt de kunstenaar aan het geraamte dat hij op het doek heeft geschilderd ”Ik had vannacht een bijzondere droom denk jij dat iemand anders die ook heeft gehad? “ maar het geschilderde skelet antwoordt niet in de stilte maar in zijn onheilspellende zwijgen ligt de dood, gemaskerd, om de hoek
om het er koud van te krijgen.
|
| Hier is de koffie |
| Geschreven door mobar |
|
Drink nu, voorzichtig, slurp niet
het is erg warm, en buiten koud
en blijf het zwijgen vasthouden het is goed zo, kan later niet beter
zal nooit meer echt veranderen
zoals een dichter dat zou doen
wanneer een dichter dat zou kunnen
hier is de koffie op het terras van de wanhopige zo dat men haar niet zal vergeten als het gelukzalige geweten uit oorspronkelijke vertalingen
van in de taal vergeten gedichten
ze was echt die volmaakte vrouw en maakte bijzondere tekeningen ik kende haar nauwelijks van wat het is om een gevoel te hebben in mijn nut bescheiden te zijn in haar lichaamstaal te vertrouwen
maar ze nam mij tot haar
en ik ben in haar tot haar gekomen
ze was echt die volmaakte vrouw
en schreef sublieme gedichten
ik kende haar oppervlakkig
van wat het was zonder gevoel te leven
in mijn nut bescheiden te zijn
van haar lichaamstaal te houden
toen zij zich in mij nam
en mij tot zich in haar had genomen
hier is de koffie
je mag slurpen en boeren laten
op het terras van de wanhopige
niemand zal haar ooit vergeten
als het gelukzalige geweten
uit gewortelde verhalen
verhalen met wortels in mijn ziel
is ze altijd die vrouw gebleven
|
| Zonsopkomst |
| Geschreven door mobar |
|
Hier in mijn hartboezem
ruil ik jouw diepste adem voor de woordeloze zee,
voel die rode gloed
over mijn armen, de straatarmen van mijn naakte onderlichaam
gelukskruis van mijn burgerplicht
in ongelukkig gekozen woordenbrij
sta op, wees paraat
blijf waakzaam, beide ogen open
en geef me jouw intieme rugzak
jouw gelovige rugzak van rituelen
ik maak juwelen van stenen en stenen van juwelen mijn lijf siddert eenzaam doorzichtig door de gaten van het ochtendgordijn
je leest de krant met twee paar ogen
een dwaze wolkenlucht vol wilskracht deze dag, al vroeg onder regen gedompeld
lijkt de stemming onveranderbaar
is jouw lijf als een rots, bebost maar onbegrepen, laat ik je gaan ik was slechts tegenwind en geef je mijn nachtvracht voor de terugreis, die eindelijk
ergens heengaat.
Ik voel het nu je hebt jouw intellect verkocht aan schoonheid degenen die jou volgen zijn door jouw woorden gevangen genomen
met perfectie
in de onschuld van de poëzie gelukkig praten ze niet met mij, ze laten mij alleen ik probeer woord voor woord te begrijpen, kies iedere dag voor mezelf, de meest menselijke dichter, tussen de woorden
onder de verwarrende woordenbrij
van collectanten
ik ervaar het diep jij hebt jouw schoonheid mijn intellect is troebel tussen zoveel schoons voor mijn neus alles wat ik denk te weten sneeuwt onder mijn geloof jouw hart voor altijd bij me
geschiedenis van emotionele groei.
Het licht is lichter nu jouw hart zweeft als een vlinder de maan is weer gaan schuilen schaduwen verdwijnen jouw ogen spelen een taalspel ik voel het nu er is meer dan ooit
meer scheppingskracht
dan ooit te voren
we genieten samen
van de zonsopkomst
en daarna vertrek je zie ik je nooit meer terug
of in een droom verschijnen.
© april 2011, mobar
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten