dinsdag 14 augustus 2012
Thomas
Thomas, bekend in zijn omgeving vanwege zijn onbelemmerde fantasie vraagt zich soms wel eens af of jij nog bij je volle verstand bent, en dat knaagt aan hem,aan zijn lijf en aan zijn geweten. Zelfs de wolf in de tuin is bij zijn volle verstandals hij jankt naar de maan, jankt er niemand terug, omdat echte liefde niet bestaat, door zoveel vergeten keren dat jij hem, Thomas, die iedereen kent, bent vergeten. Van het ware leven moet jij nog heel veel leren, daarom ga je hem verlaten en dat knaagt aan hem, zelfs het konijn in de keuken knaagt niet zoveel als jij knaagt in deze ademloze stilte van de avond.Jij knaagt aan het geweten van zijn ziel.
De oorsprong van zijn onbegrepen humor kan ik niet goed beoordelen. Ik heb hem nooit echt leren kennen, hij was als een vreemde schaduw die wilde dansen uitvoerde op het behang van de slaapkamer waarin ik sliep, om niet te verzuipen. In die ontzielde menselijke wanhoop die hij zorgvuldig over mij heen stortte, beetje bij beetje, maar op het laatst helemaal, was ik de laatste druppel, het kleine beetje hoop, totdat de emmer overliep wanneer hij thuiskwam uit de kroeg en ik daar in die luie stoel zat, met het lot nog in mijn hand.Want zijn naam stond weer eens in de krant. De krant van nachten, armoe en duisternis. Hij was beroemd geworden door zijn gefluister. Schrijver van het jaar in 2017.
*
© augustus 2009, mobar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten