| Onzichtbare vriend |
| Geschreven door Florian van Driesteveld |
|
onder sombere wolkenkolossen je aarzelt nog in bewegen zelfs de stilte is vasthoudend maar even goed laat je me los tussen het zwijgen van antwoorden droom ik in verloren tijd zitten jaren onverwerkt verdriet dat weet je, heb je terug gelezen in historische boeken, laat je slapen wat ik moest vergeten omdat de feiten zwaarder wegen. |
| Droomspiegel |
| Geschreven door Florian van Driesteveld |
|
de spiegel van mijn dromen was ik eerzucht vond in puur geluk zag ik de bomen als kameraden de natuur niet langer als knecht toen we struinden over de paden werden alle dromen superecht toen de wolken voor de maan verschenen leek het geluk weer plotseling verdwenen. |
| Waar ben je |
| Geschreven door Florian van Driesteveld |
|
Hier
draag mijn hart
maar naar de zee
ik kan er verder
niets meer mee
en voel me rot
in dit verdriet
de eenzaamheid
die trekt me niet
ik weet niet waar
jij nu vertoeft
en of jij ook
de weemoed proeft
door wat wij samen
nooit verklaard
in het verleden
hebben gestaard.
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten