Gewoontegetrouw

Geschreven door mobar

Zou er uit onbegrip een leven zijn te maken alle gewoontes en afspraken als trage ballast overboord of dat je terugkomt in de maannacht dromend als die zelf beschreven schim uit mijn nooit verstuurde brieven dansend, en lachend naar vrienden die geen brieven meer schrijven naar het duister, van jouw verleden zijn er zoveel papieren bootjes gevouwen en uitgevaren naar de woordenzee op woeste golven, meegenomen aanvaard, als dichter in het vaderland terwijl moeder crepeert op zwarte aarde voel je de schaduw van de schimmenzee het zware zwaard boven de tuinpoort gewoontegetrouw, bevriend met een illusie aan de verte van de horizon genegen in een duister land zonder ademtocht.