Zonsopkomst

Geschreven door mobar

Hier in mijn hartboezem ruil ik jouw diepste adem voor de zee, die rode gloed over mijn armen, de straatarmen van mijn naakte onderlichaam sta op, wees paraat en geef me jouw rugzak ik maak juwelen van stenen en stenen van juwelen mijn lijf siddert eenzaam doorzichtig door de gaten van het ochtendgordijn een dwaze wolkenlucht vol wilskracht deze dag, al vroeg onder regen gedompeld is jouw lijf als een rots, bebost maar onbegrepen, laat ik je gaan ik was slechts tegenwind en geef je mijn nachtvracht voor de terugreis. Ik voel het nu je hebt jouw intellect verkocht aan de schoonheid en degenen die jou volgen zijn door jouw woorden gevangen genomen in de onschuld van de poëzie gelukkig praten ze niet met mij, ze laten mij alleen en ik probeer woord voor woord te begrijpen, kies ieder dag voor mezelf, de meest menselijke dichter, tussen de woorden ik ervaar het diep jij hebt jouw schoonheid mijn intellect is troebel tussen zoveel schoons voor mijn neus en alles wat ik denk te weten sneeuwt onder mijn geloof jouw hart voor altijd bij me. Het licht is lichter nu jouw hart zweeft als een vlinder de maan is weer gaan schuilen schaduwen verdwijnen jouw ogen spelen een taalspel ik voel het nu er is meer dan ooit en daarna vertrek je zie ik je nooit meer terug.