Gestolen ogen

Geschreven door mobar

En dat ik, bijna mezelf gebleven met het zicht van jouw gestolen ogen mijn geloof weer had gevonden om de bladzijden van het boek met geluk in mijn hart uit te lezen voelde ik, ervoer ik met heel mijn wezen herinner jij je nog de bittere armoede de dagen dat we in de winter vloekten moesten werken in het stedelijk plantsoen met handen zo koud en verloren stonden we op straat te bedelen zo jong en toch reeds vergeten een carrière te snel voor de tijd daar sprak de dood nooit over maar bladzijde na bladzijde tijdens duister stille uren kon ik verder leven herinnering aan jouw liefde tussen muren van de oorlog herbeleefde ik beelden van een verleden moord, verminking en creperende ellende het oude boek nog in mijn handen had mijn verleden willen verbranden.