Regen op mijn tenen

Geschreven door mobar

Niemand, ook jij niet Violette hoeft zijn rugzakje alleen te dragen maar bij mij lijkt het soms wel zo te zijn zoals bij jou Violette ik vind dit erg akelig en hoop dat er nog mensen zijn die mij wel willen begrijpen zoals jij Violette ik ga ook wel door zonder begrip, daar niet van maar ik hoop gewoon op iets bijzonders zodat ik mijn verlangen naar de liefde even kan vergeten onder regen op mijn tenen ik ben echt niet dat bloeddorstige roofdier dat velen in mij willen zien uit onzekerheid of bluf ik zuig alleen uit liefde en soms uit wanhoop uit mijn duim en zeker niet iedere dag of dwangmatig zoals anderen dat dikwijls lijken te doen soms lijkt het rugzakje met fouten en vergissingen inschattingen en voorspellingen steeds zwaarder telt het zweet der ironie alleen nog zijn eigen sporen in dubbelzinnigheid van lethargie liftend naar Parijs alleen met een vriend onder de regen op mijn tenen met een paraplu wordt het leven steeds lichter van kleur ik hou je hand vast Violette je verandert van kleur de intensiteit wordt heviger ik krijg kleine gelukzalige vermoedens over de dichtkunst je verliest het gewicht van jouw onschuld naast mijn naam rijden we een heuvel af op weg naar het neonlicht van de moderne prostituees tussen grasland wordt jouw hand steeds natter zien we elkanders ogen staren in de schaduw van een groter verdriet dan dat van gisteren en de afschuw slaat het laatste portie dood, een nieuw begin aanstaande bruid, Violette je bent nu blauw, aangeschoten van mijn grondprincipes hier is mijn trouwring gemaakt van inwendige spieren maak jij de riempjes even vast met mijn hersenklemmen we beginnen weer met klimmen we eindigen weer met beminnen. ... 2012 ...