Geschreven door mobar |
Ons ademen had een vorm gekregen die middag toen we afspraken vond ik onze jurken in flanellen streken jij had in een droom een woord gebroken ik vroeg me af naar de zin van het bestaan en maakte met wat rukjes mijn vest los we sliepen soms nog samen, overdag en ’s nachts waren we bloemen en deden ons best zoals de rest we spraken die middag af voor een verschil ik zou het afgebroken woord weer terug brengen met een zuinigheid die deed zingen je nam mijn hand in de jouwe en fluisterde over de maan die verkleurde telkens wanneer we over de liefde spraken kwamen we terug bij de rivier om afscheid te nemen van vooroordelen en om weer onbevangen door te gaan maar die middag was je verlegen durfde mijn naam niet uit te spreken langzaam braken de golven het geluid van onze kus. |
woensdag 24 december 2014
Bij de rivier
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten