| Bevangen |
| Geschreven door Violette Zandheuvel |
|
| Dwaalnacht |
| Geschreven door Violette Zandheuvel |
|
zichtbaar teder, en ondoorzichtig onze lichamen nemen de ruimte, in liefde en schaamteloos genieten het ritme van vrijen is zacht en dwalend in hunkering zo intens is onze schemervreugde in de dwaalnacht van onze keuze misschien de schaduw van het lijfzuchten van duister het stille herademen van verwerken van verdriet doet ons troosten in de liefdesnacht met de intieme hunkering van een levensgroot genot samen, maanlicht ondervonden met de intense vertedering van een stralend hartgeluk. |
| Laveren |
| Geschreven door Violette Zandheuvel |
|
de verwarring en de sterren die zilte maan die zee kust en golven laat relativeren voel ik de wind op mijn gelaat dan zal ik mijn geheugen testen of ik nog weet van de liefde en iets om te relativeren schrijf ik jou niet meer die brief die ik nooit had moeten schrijven bewaar ik de zoete onrust als een dood geboren konijn wil je bij me zijn dan moeten we leven onszelf in alle liefde geven. |
| Stilte van mijn droom |
| Geschreven door Violette Zandheuvel |
|
niet is, niets is geen persoon en geen haven een niemand zonder heimwee en met geen enkel verlangen gezwicht voor een woord een theorie zonder bloed een metafoor zonder gevoel ben ik bij je achter een boom verschuil ik je als stilte in een droom bewaar ik je laat ik je niet gaandeweg een niemandsland verwoorden zonder de stilte van mijn droom. |
| De weg naar huis * |
| Geschreven door Violette Zandheuvel |
|
De weg naar huis was zwaar
maar toch begaanbaar
ik herinnerde mij liefde
voelde dat ik liefde kon voelen
en er klonk een echo
van een vogel, die wegvloog
die ik niet thuis kon brengen
uit dit land, naar andere landen
om er stilte te verkondigen.
|
| Zondagsdroom |
| Geschreven door Violette Zandheuvel |
|
Nodig ben je
zondagsdroom
tussen de regen
onder donkere wolken
denk ik aan je
het wordt toch niets
dan lege ruimte
het aantal spiegels
blikt hardnekkigheid
en achter heimwee
groot verlangen ben ik bij je
denk ik te kunnen
achterhalen, of aanvaarden
dat dromen over jou
en langzaam ouder worden.
|
| Uit jouw stilte |
| Geschreven door Violette Zandheuvel |
|
Mijn diepste stille ik dat zou je wel willen zien begrijp ik uit jouw stilte terwijl je mij mijn woorden ontneemt alsof we samen vleugellam zijn niet meer alleen, zonder elkaar in de spiegel kunnen kijken het antwoord blijft verzwegen achter vreemde ogen schuilt de wind zwaar op de hand geef ik mijn zwijgen terug aan jouw verstand om dit verdriet te relativeren. |
| Juli Hooimaand |
| Geschreven door Violette Zandheuvel |
|
Juli Hooimaand |
| Zeevlucht |
| Geschreven door Violette Zandheuvel |
|
Zeemeeuwen vlogen door de nacht gezonken in een golvend dromen sprak ik jouw naam in stilte en je vloekte niet, in het donker ademde jij gooide jij mijn hart in gedachten weer terug in zee. |
| Zondagsdroom |
| Geschreven door Violette Zandheuvel |
|
Nodig ben je zondagsdroom tussen de regen onder donkere wolken denk ik aan je het wordt toch niets dan lege ruimte het aantal spiegels blikt hardnekkigheid en achter heimwee groot verlangen ben ik bij je denk ik te kunnen achterhalen, of aanvaarden dat dromen over jou en langzaam ouder worden. |
| Uit jouw stilte |
| Geschreven door Violette Zandheuvel |
|
Mijn diepste stille ik dat zou je wel willen zien begrijp ik uit jouw stilte terwijl je mij mijn woorden ontneemt alsof we samen vleugellam zijn niet meer alleen, zonder elkaar in de spiegel kunnen kijken het antwoord blijft verzwegen achter vreemde ogen schuilt de wind zwaar op de hand geef ik mijn zwijgen terug aan jouw verstand om dit verdriet te relativeren. |
| In droomgeschapen liefde |
| Geschreven door Violette Zandheuvel |
|
Jouw warme mannenhanden laten mijn huid tintelen van verlangen en hunkering onze blote voeten raken elkaar in ’t tedere van de schemernacht jouw mannelijkheid verraad het trouwe schijnen van maanlicht de aanraking van mijn wulpse borsten doet mij huiveren van intens genot je dringt langzaam, sappig, in me als een lenige slang, kronkelend in een geheimzinnige liefdesgenegen grot samen beleven wij de onmetelijke liefde als man en vrouw in droomgeschapen sluimernacht. |
| Spiegeldood |
| Geschreven door Violette Zandheuvel | |
|
| Voel je mij niet meer |
| Geschreven door Violette Zandheuvel |
|
De dagen dat je tastbaar was in zwijgen
kan ik nu zielsalleen niet meer bereiken ik vergeet je en zal de hoop ontstijgen verder ga ik zonder jou te leven voel je mij niet meer ben ik je nooit vergeten is er niets van jou onzeker in mijn hunkerhart gebleven. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten