| Het best alleen |
| Geschreven door Donald Dankzand |
|
alle leugens en gefluister de nacht, de stilte sinds je niet meer bij me bent voer ik de eenden in het park met droge kruimels in de vijver de wereld zo eenzaam nam nooit de moeite mijn gedichten ooit te lezen steeds weer smoesjes de nacht, de stilte sinds je niet meer van me houdt voer ik geesten van het duister gooi ik de kruimels in de vijver waarom is er zoveel eenzaamheid sinds ik je niet meer aan je denk voeder ik leegte met gedachten ik ben mezelf het best alleen. |
| Tussen ons |
| Geschreven door Donald Dankzand |
|
Tussen ons is een weg langs landerijen
een met een muur omringde dodenstad
tussen ons ligt een braak land
maar de tijd is nu gekomen
van afstand, afscheid nemen.
|
| Naar de stad |
| Geschreven door Donald Dankzand |
|
Arme, verwaarloosde kinderen liepen naast gebogen, huilende moeders langs hoge bomen over ouderwetse lanen ze droegen zakhorloges, waarop ze lazen de zon ging onder, wolken kwamen dromen namen de plaats in van herinneringen, die vervaagden wat zij jaren als armoedig gezin hadden ondergaan op ‘t platteland was niet te beschrijven met ’t vlakke verstand maar er werd nu, eindelijk een hoofdstuk uit ’t verleden afgesloten het boek van de armoede werd nu bladzijde voor bladzijde gesloten alle spullen werden op een kar geladen om in de stad te worden verkocht een ezel stond klaar om de boel te trekken de contouren van de oude stadsmuren doemden op uit de ellende van de winteravond het koude begin van het jaar had voor extra zorgen gezorgd de kinderen kregen het warm van binnen in de verte zagen zij lichtjes branden de geur van leven kwam hen tegemoet de ezel balkte witregels onder het verhaal de kar verplaatste zich moeizaam het oude balkdier was moe en de wielen waren oud en versleten misschien waren de oude spullen wel niet meer zoveel geld waard en zou de tocht op niets uitlopen hadden zij beter op ’t platteland blijven wonen als dat tenminste had gekund zonder de centen, zonder de warmte. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten