Het papieren nachtwoud

Geschreven door mobar

Onze tedere huiden zijn gewild bij papieren tijgers letters verslindende roofdieren hongerige weduwen, spelende kinderen en masturberende ambtenaren die bazig blazen om de ziel te stofferen met wat dwaalspoor uit de eeuwen we zitten niet stil maar verdwalen dwaas en waarachtig in het papieren nachtwoud waar je steeds zegt dat het regent in nieuwe verhalen heldere avonturen bij nacht achter gesloten nevelgordijnen waar ons hart ligt voor consumptie in een rubberboot nabij ‘t eiland om stille corruptie te verdrijven ’t land te bevrijden van angst achterdocht en schijnheiligheid van dominees in doorzichtige gewaden en ministers op leren sandalen de maan schijnt met jaren van heimwee in de binnenwereld van onze ziel werd er een uitzinnige stad gebouwd om de woestijn en de jungle te ontzien van ons de jouwe, de stilte, jouw tederheid vol meervoud tot gedachten in dat lepeltje liggen en teder kussen vraag je naar alles, vraag je naar niets naar licht, schaduw, en nachtschijn een nieuw boek, een andere maan een vreemdere naam voor mijn hoofd mijn lichaam, mijn brein en gedachten anders dan alleen mijn verlangen voor niemand een antwoord een verlossende brief, of een verklaring over dat er eindelijk een oplossing komt voor de intensieve problemen rond mijn verloren identiteit mijn onzichtbaar geworden naam er vliegen literaire insecten naar geletterde huisvrouwen die in nachttarieven toeschuiven wat door de maatschappij werd vergeten gedreven in dit leven van beleven bij een glas dampende anijsmelk onze liefdesliederen zijn gewild in het toneelspel in ’t nachtwoud van met de dood sprekenden Barbiepoppen die graag in ons hun heil nog zien als we dapper genoeg zijn voor ’t woud mogen we God misschien danken dat we nog dankbaar mogen zijn en het klaarspelen te danken in alle verwarring van onze zelfgekozen eenzaamheid.

 

© Copyright Henk van Dijk