De onderbroeken

Geschreven door mobar

Het was mode en er was nacht de dood fluisterde, zacht, een naam er klonk een lach, de volle maan bescheen diep, bevolkte huizen er hing een licht over de muizen naar het winterwoud, om te beginnen het duister trok de arme luizen om de weemoed te beminnen de nacht in,  klam, vol verwijten over trouwe droomgedaanten het was nacht in Amsterdam bomen bewogen zachtjes met de wind de was wapperde op het balkon onder de maanschemering in het huis was het stil er was nacht en het was mode. (herzien voor miniatuur Loyaal)