| Hersensprookjes - Miniatuur |
| Geschreven door mobar |
| donderdag, 29 maart 2012 20:12 |
Ze komen op een lange smalle landweg, de vering van
de bruine auto wordt getest, bij een uitgestrekt groen weiland, aan de
rand van de plassen, die buiten in het land liggen, om de vogels te
ontvangen, is iedere meter belangrijk en strekkende naar vrijheid, naar een onbevangen vrijheid, van milde gedeelde waarden en waarheden met of zonder onderling verband.
Ze rijden langzaam, Violette in haar jurk en James in zijn boxershort, de oude auto heeft kuren, het rijden gaat steeds langzamer, moeizamer mechanisch. Violette moet plassen. Violette beseft plotseling dat ze moet plassen. Het is een oerdrift, van een vrouw die moet zeiken. Er staan grote bomen, breed en hoog, ze kiest er een oude boom uit die wel tegen een stootje kan. Hurken, gehurkt, herkende, het moet zo lukken.
Het
mag hier, niemand ziet het, niemand kan zien hoe Violette zit te
plassen. Wild plassen mag alleen wanneer niemand het kan zien. In een
land zonder oplettende burgers, kan een schaap wel tegen een windje.
Een ferme straal, dat wel. Een krachtige straal urine. Violette is gezond, ook zonder verleden of toekomst, lijkt het alsof zij loskomt van de aarde. James haar tegenpool, zit nog in de wachtende auto, met aan zijn kont een boxershort bezaaid met sterren.
Violette is even los van James. Het lijkt even of James niet meer bestaat, of James steeds verder weg geraakt.
Alsof James verdwaalt in een verleden.
Violette
denkt aan iemand anders. Zij denkt aan een vreemdeling, een onbekende
clown. Ze fantaseert over een Robot, een huiskat en vliegende vissen.
Violette
is plotseling een vliegende vrouw, in een prachtige gebloemde jurk,
zij kan vliegen, langzaam maar zeker. Haar lichaam komt los van de
grond. Haar uitzicht verplaatst zich in hoogte, Violette kan steeds
verder zien! In deze Goddelijke gewaarwording, bevliegt zij zich gevleugeld.
Haar vleugels lijken zich te drogen, ze probeert of ze kan landen, maar ze is vervreemd van het vogeleiland. Violette hoort dat James de auto weer probeert te starten. De oude auto maakt een brommend geluid.
De mechanische wereld komt langzaam op gang.
|
Vleugelslagen 10
| Hersensprookjes - Miniatuur |
| Geschreven door mobar |
| vrijdag, 09 maart 2012 19:48 |
|
Ze komen op een lange smalle landweg bij een uitgestrekt groen weiland, aan de rand van de plassen, die buiten in het land liggen. Ze rijden langzaam, Violette en James, de oude auto heeft kuren, het rijden gaat steeds langzamer. Violette moet plassen. Violette beseft plotseling dat ze moet plassen. Er staan grote bomen, breed en hoog, ze kiest er een oude boom uit die wel tegen een stootje kan. Het mag hier, niemand ziet het, niemand kan zien hoe Violette zit te plassen Een ferme straal, dat wel. Een krachtige straal urine. Violette is gezond, ook zonder verleden of toekomst. James haar tegenpool, zit nog in de wachtende auto. Violette is even los van James. Het lijkt even of James niet meer bestaat, of James steeds verder weg geraakt. Violette denkt aan iemand anders. Zij denkt aan een vreemdeling, een onbekende clown. Ze fantaseert over een Robot, een huiskat en vliegende vissen. Ze is plotseling een vliegende vrouw, in een prachtige gebloemde jurk, zij kan vliegen, langzaam maar zeker. Haar lichaam komt los van de grond. Haar uitzicht verplaatst zich in hoogte, Violette kan steeds verder zien. Haar vleugels lijken zich te drogen, ze probeert of ze kan landen, maar ze is vervreemd van het vogeleiland. Violette hoort dat James de auto weer probeert te starten. De oude auto maakt een brommend geluid. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten