Afscheidsbrieven

Afscheidsbrieven

Hersensprookjes - Teksten

Geschreven door mobar

vrijdag, 30 april 2010 00:08

Ik sta hier stil en lees jouw brieven. Ze zijn mooi geschreven, ook al omvatten ze een afscheid tussen twee geliefden. Dit wordt mijn eerste kerstfeest zonder jou. En mijn laatste kerstfeest met een konijn. Het zal een sombere kerst worden, zonder jouw dierbare pianospel, en de prachtige Christelijke liederen, die je zo gaarne voor mij zong. Je bent nu bij een ander, vijftien jaar jonger dan ik, maar met meer ervaring in de liefde. Je straalt de hele dag die hitsigheid uit, alsof je alle mannen ter wereld wilt versieren. Ik zou wel willen dat je in een andere straat gaat wonen. Het valt mij bitter je zo te zien met jouw jonge minnaar. Ik zie je telkens lopen in de straat, met je klassieke kop en je jeugdige minnaar, Ik heb de piano aan de buurvrouw gegeven. Ik zit hier en ik overdenk onze tijd samen. De gelukkige kerstfeesten in onze ruime villa. De dagen dat we in de rode sportwagen door Europa reisden, kampeerden op de meest afgelegen plaatsen, bij rivieren, meren, in bossen, aan de rand van steden, dorpen, gehuchten. De mensen die we ieder jaar weer uitnodigden om de geboorte van het Christuskind met ons te vieren. Het klassieke concert dan je kon spelen met je virtuoze vingers. Dit jaar zal alles anders zijn. Ik lees jouw brieven nogmaals nauwkeurig door, en begrijp waarom wij afscheid moesten nemen. Er zit te weinig ruimte in jouw denken om mij nog te kunnen begrijpen, en ik kan niet meer tegen die belerende oppervlakkigheid. Ik zal de rest van mijn leven uit boeken moeten opdiepen, degene die ik schatplichtig ben, zeg ik voorzichtig, bedankt, het was een genoegen, woorden te delen, hier even te zijn in de schaduw, maar nooit in het licht. Het is stil hier zonder jou, maar jouw afscheidsbrieven brengen troost, en bieden mij ruimte om door te gaan. Veel geluk met jouw nieuwe vriend, het is beslist een lekker ding, of hoe noem je dat tegenwoordig als het sappig oogt. Ik doe mijn ogen dicht als jullie voorbij lopen, en zoek mijn troost bij de hond, die gelukkig bij mij is gebleven. Hij is waarschijnlijk blij dat de piano eindelijk uit huis is. En ik vermoedelijk ook. © maart 2010, mobar

 

© Copyright Henk van Dijk