Vliegende vrouwen

Vliegende vrouwen

Hersensprookjes - 2009 -2012

Geschreven door mobar

zondag, 26 december 2010 15:21

Vrouwen kunnen vliegen, ik las het eerder op het eiland. Het nieuws was al niet nieuw meer, toen het mij op het vogeleiland had bereikt. Er waren vogelvrouwtjes, en wormvrouwtjes, en de vogelvrouwtjes konden vliegen, ik had het al eerder gelezen, ze hebben vleugels, en brengen vrede op de wereld. Ik weet het, ik verlaat deze wereld. Ik ben niet meer van deze wereld. Ik had geen verleden, en ik heb geen toekomst, ik schijn gewoon op te stijgen door deze prachtige gebloemde jurk, met innerlijke vleugels. Opnieuw wordt ik opgetild door mijn droom. Je bent absoluut niet meer van mij. We hebben beide geen bezittingen. Het luchtkasteel lost zich op door de regen van deze herfstdag. Mijn donkerbruine ogen kijken over de grazige velden, de verte die oneindig lijkt. De weilanden zijn groen, er grazen zwart-witte koeien aan de horizon. De koeien lijken niet te zien hoe ik zweef, ze grazen gewoontegetrouw door, edelmoedig en sloom, als echte grazers. Je start plotseling de motor van de oude auto en rijdt weg en laat mij hier zwevend achter. De droom heeft mij achterhaald, ik ben figuurlijk door het ijs gezakt, maar ik blijf dapper in genot. Mijn gebloemde jurk begint hevig te wapperen, mijn voeten worden lichter, mijn hart steeds meer bezwaard door twijfels die ik aan jou moest afstaan. Ik laat je los, je bent door gereden, hebt mij hier laten staan, zonder vervoersmiddel. Ik kan op deze manier nergens heen, ben onveranderd in de gewoonte mezelf te blijven, door dik en dun, weer en wind. Ik ben een vrouw, ik heb me bezeerd tijdens het plassen. Ik bevind mij tussen vliegende vrouwen en grazende koeien. Deze droom is ongetwijfeld voorbestemd om droom te blijven. © december 2010, mobar

 

© Copyright Henk van Dijk