Gevleugelde waarheid

8 - Gevleugelde waarheid

Hersensprookjes - 2008 - 2010

Geschreven door mobar

donderdag, 29 maart 2012 23:54

"Neophron percnopterus, Aquila chrysaetos, Haliaeetus albicilla, Hieraaetus fasciatus, Ptyonoprogne rupestris, Riparia riparia, Coccothraustes coccothraustes. " De blonde Alfons Antana spreekt de namen voorzichtig uit, met een Rooms Katholieke plechtige toon in zijn breekbare jongensstem. Maar plots reageert hij achterdochtig, kijkt hij indringend naar zijn verlegen vriend, die in de luwte van een boom staat te luisteren naar de wijsheid van zijn vriendje. "Ik zal je naam nooit aan iemand verklappen". De jongensstem klinkt bijna afkomstig van buiten de aarde. Een metafysische bescheidenheid klinkt er in door. Goddelijke eenvoud! Een zwijgen der planeten. Vergeten der talen, verdwalen. Verdwalen in een land zonder talen, wetten, wetenschap. Hij denkt even na, en herhaalt dan opnieuw: "Neophron percnopterus, Aquila chrysaetos, Haliaeetus albicilla, Hieraaetus fasciatus, Ptyonoprogne rupestris, Riparia riparia, Coccothraustes coccothraustes. " Misschien dat deze stem, de werkelijkheid kan veranderen. Iets van alle waanzin kan relativeren. De wereld weer het normale ritme laten hervinden, van opstaan zonder dromen, en klaarheid voor de waarheid. Een gevleugelde waarheid. Een waarheid zonder dwalen. "En ook nooit iets over de kist... " "Ik zal ook nooit iets over de kist verklappen." Er wordt iets gezegd over de waarheid. Iets wat de jongens hebben gevonden. Maar misschien is die niet voor beide vrienden hetzelfde. Ze kennen elkaar uit een verleden, een leugenachtig verleden vol verzonnen personen, niet bestaande ouders. Ze zijn nog voldoende jong om te dromen, maar eigenlijk al te oud om te zwijgen. Hoe zouden ze het vol moeten houden om over de kist te zwijgen. Hoe zouden ze het aan de wereld kunnen blijven verzwijgen, dat ze de boeken van de zonderlinge James Absurdy werkelijk hebben gevonden. De leugenachtige mensen zijn uit de werkelijkheid verdwenen, ze denken anderen te belazeren. Maar ze belazeren meestal zichzelf, met alle rancune, alle haatdragende wortels. Ze moeten geen ruzie maken waar de kinderen bij zijn. Kinderen hebben ouders niet zelf gekozen. Kinderen hebben niet gevraagd om deze wereld van haat en oorlog. Er zijn nog steeds kinderen met een onzichtbare naam, een andere persoonlijkheid om in de waarheid te vluchten. Er zijn nog steeds kinderen met een naamloos, anoniem bestaan. Kinderen die zelf een vriendje verzinnen. Een vriendje dat voor niemand anders bestaat. Een vriendje dat ze in vertrouwen kunnen nemen. " Aegolius funereus , Neophron percnopterus, Haliaeetus albicilla, Hieraaetus fasciatus, " Alfons spreekt voorzichtig met zijn breekbare stem. Voor het eerst die middag glimlacht Florian, maar het is een voorzichtige glimlach. Hij herinnert zich de prachtige gedichten van James Absurdy. De volgende nacht is het onrustig op het platteland, waar de beide jongens wonen. Die nacht is er een geit van een tweeling bevallen, Juultje, een geitje met een witte vacht, en Gijsje, een bokje met een bonte vacht. Ver achter het huis slingert de lange bocht van een verlichte snelweg door de polder, waar de wolven vrij spel hebben. In het houten huis waar Alfons Antana woont is het nu eindelijk stil. De jongens, Alfons en Florian, hebben maandenlang geen enkel voornemen gehad, om weer naar het vogeleiland te gaan. Maar nu het zomer wordt, de meimaand is gekomen, kunnen ze niet anders. Deze ochtend, na de bevalling van de geit, is het zover. Er moet iets gedaan worden aan de onzichtbaarheid van de vergeten schrijver James Absurdy. Ze hebben het plan opgevat het dikke boek "Stempel van de liefde" naar een bekende uitgeverij te brengen. "We zijn er bijna Florian" "Idioot! Je zou mijn naam nooit uitspreken!" "Sorrie van Driesteveld, mijn woorden zijn al vervlogen" "Laat ook maar, op naar de kist van James Absurdy!" "Mijn naam heeft niemand hoeven horen, de vergankelijkheid is zo ijdel als zonlicht, iedere avond onderdanig gestorven in trots, mijn naam behoeft geen fluistering in de wind". "Ik ben de eenvoud zelve." Florian is van plan onzichtbaar te blijven. Als het aan Alfons Antana ligt, voorgoed. Dan is het geheim tenminste veilig.

 

© Copyright Henk van Dijk