“Het
is een schande, als de kat weg is dansen de muizen op tafel, politiek
geweld heeft het respect vermoord, de stad is een jungle, je moet
vechten om een parkeerplaats, en als je wegrijdt vragen ze om geld, de
smeerlappen, alsof je zelf geld hebt om heroïne te kopen, of cultuur te
subsidiëren met een onnavolgbare rap. “ het liedjesfestival zendt
onaanvechtbare signalen uit, het is de hoogste tijd voor een revolutie.
Een liefdesrevolutie, laat liefde regeren, en mensen uit liefde
reageren, zonder met stroop of honing te smeren.
De
man van de straat is niet langer de man met een fluit, scheidsrechters
plegen massaal zelfmoord,huismoeders likken het snot van hun kleuters.
Het smurfenlied klinkt door de straten. Vader Abraham laat eindelijk
zijn baard afscheren. Het is voortaan het hele jaar door carnaval. Laura
Marling zingt bevlogen over de dood.
Het
wordt de hoogste tijd voor een likje verf, een nieuw cultureel
uitzicht. Het is nu het moment voor een bed in dit krot. Het hart van
goud kan uit de koelcel.
“Je zegt dat ik de naam ijdel gebruikte
Ik ken de naam niet eens
Maar als ik dat wel deed, echt, wat gaat jou dat aan?
Er is een vlammend licht in elk woord
Het maakt niet uit welke je hebt gehoord
Het heilige of het gebroken loflied
Hallelujah, Hallelujah, Hallelujah, Hallelujah”
de
stem van Leonard Cohen klinkt eerlijker dan ooit, het lijkt wel of die
man uit de Bijbel is gestapt, om bij ons te zijn met zijn muzikale
liefde. Maar wat ons rest is twijfel, de grenzen zijn verdwenen, eenheid
lijkt meer dan een verlangen. Maar wat ons rest is steeds twijfel.
“Hallelujah, Hallelujah, Hallelujah, Hallelujah” de stem van Leonard klinkt altijd eerlijk.
De
wereld is verandert in een landenwedstrijd, en de meest begoochelde rat
komt op het hoogste schavot. Laten we bidden en wodka drinken, en ons
onverbiddelijk uitlaten over de kwaliteit van een gevulde koek.
De
straten worden bevolkt door bevlogen mensen, maar de tijd van
Californië en het gebarsten ei ligt reeds ver achter ons. De knaagtanden
van onze kunstgenres lenen zich als uitstekend gereedschap voor het
achteraf applaus, zolang ze onze lentebode maar met rust laten, luister
ik naar liederen over liefde. In deze vieze oude stad beleef ik de liefde in nachten van wit satijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten