Er is geen zonneschijn

Er is geen zonneschijn

Hersensprookjes - 2008 - 2011

Geschreven door mobar

zaterdag, 12 mei 2012 22:07

“Er is geen zonneschijn, wanneer zij er niet is, en dit huis is geen thuis iedere keer wanneer ze weggaat, en ik weet, ik weet, ik weet, ik zou die jonge meid met rust moeten laten, maar er is geen zonneschijn wanneer ze weg is, alleen duisternis, iedere dag, iedere keer als ze weggaat, iedere keer als ze weggaat.” De soulvolle stem van Bill Withers klinkt achter de geblindeerde ramen uit het kleine, moderne geluidsboxje van de liedjesradio die in de inrichting staat. Alfons denkt aan zijn eerste vriendinnetje, een zelfmoordmeisje wat aan anorexia leed. Hij was er danig van in de war geraakt toen zij de dood vond aan een boom.   Het is onmogelijk om precies te achterhalen, wat de drijfveren zijn van Alfons om zich aan te sluiten bij een collectief voor mensen met een psychiatrische achtergrond. Het is ook moeilijk dit in de juiste tijd te plaatsen. Zijn geheugen en zijn fantasie spelen een gemeen spel in zijn zieke geest. Er lijken eeuwen van bewustzijn voorbij gegaan.    “Er is geen zonneschijn, wanneer zij er niet is, en dit huis is geen thuis iedere keer wanneer ze weggaat, en ik weet, ik weet, ik weet ik zou die jonge meid met rust moeten laten, maar er is geen zonneschijn wanneer ze weg is, alleen duisternis, iedere dag, iedere keer als ze weggaat, iedere keer als ze weggaat.” opnieuw klinkt het door zijn kamer. Alfons is een jongeman met een persoonlijkheidsstoornis, danig in de war en worstelend met de ellende van het verdriet der liefde, verslaving aan drugs en onduidelijke feiten over zijn herkomst. Op een dag in januari 2012 sluit Alfons zich aan bij een groepje onhandelbare schilders, gesubsidieerd door de gemeente, middels het noodfonds voor de psychiatrie.   De moderne kunst kent sindsdien een hevige bloei in de wereldstad.   “Er is geen zonneschijn, wanneer zij er niet is, en dit huis is geen thuis iedere keer wanneer ze weggaat, en ik weet, ik weet, ik weet, ik zou die jonge meid met rust moeten laten, maar er is geen zonneschijn wanneer ze weg is, alleen duisternis, iedere dag, iedere keer als ze weggaat, iedere keer als ze weggaat.” Alfons draait het geluid langzaam weg.

 

© Copyright Henk van Dijk